Przejdź do zawartości

Uprowadzenie Agaty

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Uprowadzenie Agaty
Gatunek

melodramat, komedia

Data premiery

20 sierpnia 1993

Kraj produkcji

Polska

Język

polski

Czas trwania

76 min

Reżyseria

Marek Piwowski

Scenariusz

Marek Piwowski

Główne role

Karolina Rosińska
Sławomir Federowicz
Jerzy Stuhr
Janusz Rewiński
Pola Raksa
Grzegorz Kowalczyk
Jacek Braciak

Muzyka

Seweryn Krajewski

Zdjęcia

Andrzej Jaroszewicz

Scenografia

Andrzej Przedworski

Kostiumy

Małgorzata Stefaniak

Produkcja

Heritage Film i spółka Tor International

Uprowadzenie Agaty – polski melodramat z 1993 roku w reżyserii Marka Piwowskiego. Zdjęcia kręcono w Warszawie, Piotrkowie Trybunalskim i w tunelu kolejowym we wsi Uniejów-Rędziny[1].

Twórcy filmu

[edytuj | edytuj kod]

Obsada

[edytuj | edytuj kod]

Fabuła

[edytuj | edytuj kod]

Cygan postanawia uciec z więzienia, choć za tydzień ma wyjść na wolność. Zaskoczonym współwięźniom tłumaczy, że nie może stracić tego tygodnia, bo może się on okazać najlepszym w jego życiu. Poza tym jest wiosna i on się zakochał, chociaż jeszcze nie wie w kim. Tymczasem Agata, córka ważnego polityka, po raz pierwszy w życiu wyrusza na wakacje bez rodziców. Wybiera się z dwoma kolegami ich luksusowym samochodem. Cygan i Agata poznają się na stacji benzynowej. Zakochują się w sobie ze wzajemnością, jednak rodzice dziewczyny nie zgadzają się na ten związek. Robią wszystko, żeby młodzi nie mogli być ze sobą razem. Dziewczyna ląduje w zakładzie psychiatrycznym, a chłopak jest ścigany przez policję. Wszystko to sprawia, że Agata i Cygan postanawiają razem uciec, ukryć się przed rodzicami dziewczyny i wziąć cygański ślub. Historia kończy się tragicznie. Cygan postanawia poślubić Agatę w ceremonii braterstwa krwi w otoczeniu bezdomnych. Po wyciągnięciu noża do nacięcia palców zostaje zastrzelony przez policyjnego snajpera.

Kontrowersje

[edytuj | edytuj kod]

W recenzjach film opisywano jako oparty na historii Macieja Malisiewicza i Moniki, córki wicemarszałka Sejmu Andrzeja Kerna. Historia ucieczki Moniki została nagłośniona w 1992 roku przez reportaż „Mezalians” Jacka Hugo-Badera w „Gazecie Wyborczej”. Ze względu na przerysowanie w filmie negatywnej roli ojca (prawicowego polityka) media sugerowały, że nakręcony w ciągu trzech miesięcy (po 17 latach przerwy w tworzeniu filmów przez Piwowskiego) film powstał na polityczne zamówienie. Film miał premierę zaledwie miesiąc przed wyborami parlamentarnymi, z udziału w których zrezygnował Kern, wcześniej popularny polityk PC. Producentem filmu był związany z lewicą Lew Rywin. Zarówno Piwowski, jak i Rywin byli wcześniej tajnymi współpracownikami SB[2][3][4][5].

W wywiadzie dla „Dziennika Łódzkiego” sama Monika Kern stwierdziła: „Ten film jest zresztą luźno związany z moją historią”, a przedstawienie w mediach „afery” nazwała „gigantyczną manipulacją”[6].

Nagrody

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Uprowadzenie Agaty. Film Polski. [dostęp 2023-07-10]. (pol.).
  2. Agnieszka Rybak: Najłatwiej zabić gazetą. Rzeczpospolita, 2007.
  3. Dorota Kania: Najsłynniejsze prowokacje III Rzeczypospolitej. Niezalezna.pl, 2007.
  4. Leszek Kraskowski. To nie jest kącik złamanych serc. „Życie Warszawy”, 1992. 
  5. Jagienka Wilczak. Spod klosza. „Polityka”, 1992. 
  6. Joanna Leszczyńska: Monika Kern o swojej ucieczce: ta historia scaliła naszą rodzinę. Dziennik Łódzki, 2012.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]