Układ NRD–RFN
| |||
| Data |
21 grudnia 1972 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Wynik |
normalizacja stosunków międzypaństwowych | ||
| Przyczyna |
potrzeba uregulowania stosunków między państwami | ||
| Strony traktatu | |||
| |||
Układ NRD–RFN (niem. Grundlagenvertrag) – układ między Niemiecką Republiką Demokratyczną a Republiką Federalną Niemiec o podstawach normalizacji ich wzajemnych stosunków, podpisany 21 grudnia 1972 w Berlinie[1], wszedł w życie 21 czerwca 1973 r. po wymianie dokumentów ratyfikacji[2].
W układzie określono następujące zasady wzajemnych stosunków NRD i RFN: równoprawność, suwerenna równość, wzajemne poszanowanie niepodległości, integralności terytorialnej i nienaruszalności granic; wyrzeczenie się stosowania siły lub groźby użycia siły; wyrzeczenie się uzurpowania sobie przez każde z państw niemieckich prawa do reprezentowania drugiego państwa[3].
Układ ten stanowił część układów normalizacyjnych państw Europy Wschodniej z RFN i opierał się na uznaniu realiów polityczno-terytorialnych ukształtowanych w wyniku II wojny światowej. Ważną kwestią w układzie NRD-RFN było ich wzajemne uznanie międzynarodowe.
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jacek Ślusarczyk: Układ Warszawski: działalność polityczna, 1955–1991. Instytut Studiów Politycznych Polskiej Akademii Nauk, 1992, s. 104. ISBN 978-83-85479-22-2.
- ↑ Polski Instytut Spraw Międzynarodowych, Polski Fundacja Spraw Międzynarodowych: Recueil de documents. Instytut, 1973, s. 1216.
- ↑ Piotr Sobański, Roszczenia Polski wobec RFN w świetle doktryny niemieckiej, Poznań: Wydawnictwo Wyższej Szkoły Pedagogiki i Administracji im. Mieszka I w Poznaniu, 2019, s. 196, ISBN 978-83-60038-70-3.
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Tekst układu (niem. • ang. • fr.)