U-272
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Projekt | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki |
28 listopada 1941 |
| Wodowanie |
15 sierpnia 1942 |
 Kriegsmarine
| |
| Wejście do służby |
7 października 1942 |
| Zatonął |
12 listopada 1942 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Długość |
67,1 metra |
| Szerokość |
6,2 metra |
| Zanurzenie |
4,74 metra |
| Zanurzenie testowe |
100 metrów |
| Napęd | |
| 2 x silnik Diesla F46 (3200 KM) 2 x silniki elektryczne GU460/8-276 (560 kW) | |
| Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu |
|
| Uzbrojenie | |
| • 14 torped G7a i G7e lub 39 min TMA/TMB • działo 88 mm, działko 20 mm | |
| Wyrzutnie torpedowe | |
U-272 – niemiecki okręt podwodny typu VIIC, zwodowany 5 sierpnia 1942 roku w stoczni Bremer Vulkan w Vegesack w Bremie[1]. Jednostka została przyjęta do służby w Kriegsmarine 7 października 1942 roku, pod dowództwem oberleutnanta zur see Horsta Heppa[1][2]. Okręt wszedł wówczas w skład stacjonującej w Gdańsku 8. Szkolnej Flotylli U-Bootów[1]. 12 listopada 1942 roku, U-272 zatonął jednak na Bałtyku w pobliżu Helu, skutkiem kolizji ze statkiem magazynowym podczas rejsu szkoleniowego[1][a]. Według niektórych źródeł, okręt zderzył się z innym U-Bootem U-634[4][5][b]. Skutkiem kolizji, okręt podwodny zatonął, pociągając za sobą 28 marynarzy, wśród zaś ocalałych 19 członków załogi znajdował się także dowódca jednostki, który objął później dowództwo U-238[1][2]. Do momentu zatonięcia, jednostka nie odbyła żadnego rejsu operacyjnego i nie zatopiła żadnych jednostek pływających przeciwnika[1].
U-272 był okrętem podwodnym typu VIIC o wyporności na powierzchni 769 ton i długości 67,1 metra z dwoma silnikami Diesla F46 (3200 KM) zapewniającymi energię dla rejsu na powierzchni oraz ładowania akumulatorów oraz dwoma silnikami elektrycznymi GU460/8-276 (560 kW) dla rejsów w zanurzeniu[7]. Okręt mógł przenosić 14 torped parogazowych G7a i elektrycznych G7e lub 39 min TMA/TMB, wyposażony był także w działo 88 mm oraz działko 20 mm[7]. Załoga jednostki składała się z czterech oficerów oraz do 56 marynarzy[7][c].
Uwagi
[edytuj | edytuj kod]- ↑ 3 sierpnia 2020 roku informacyjny portal o tematyce militarno-obronnej Defence24.pl, podał informację o możliwym wydobyciu wraku U-272, celem uczynienia z niego eksponatu muzealnego[3].
- ↑ Opracowane przez Kennetha Wyna encyklopedyczne zestawienie działań wszystkich niemieckich okrętów podwodnych II wojny światowej U-Boat Operations of the Second World War, nie potwierdza faktu zderzenia z U-634, ani w zestawieniu operacji U-272[1], ani w zestawieniu działań U-634[6]. Co więcej, już 9 lutego 1943 roku, U-634 wyszedł z Kilonii, na swój pierwszy patrol bojowy, via Bergen udając się na północny Atlantyk[6].
- ↑ Specyfikacja techniczno-taktyczna okrętu zawarta w infoboksie, oparta została na Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present Day. 2004, s. 73-74.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g Kenneth Wynn: U-Boat Operations, Tom 1, s. 192
- ↑ a b R. Busch, H.J. Roll: German U-Boat Commanders, s. 99-100
- ↑ Ex. ORP „Sokół” przerabiany na eksponat. defence24.pl. [dostęp 2020-08-06].
- ↑ U-272, Uboat.net (ang.).
- ↑ Möller, Brack: The Encyclopedia of U-Boats, s. 77
- ↑ a b Kenneth Wynn: U-Boat Operations, Tom 2, s. 97
- ↑ a b c Möller, Brack: The Encyclopedia of U-Boats, s. 73-74
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Rainer Busch, Hans-Joachim Roll: German U-Boat Commanders of World War II. A Biographical Dictionary. Annapolis: Naval Institute Press, 1 kwietnia 1999. ISBN 1-55750-186-6.
- Eberhard Möller, Werner Brack: The Encyclopedia of U-Boats From 1904 to the Present Day. London: Greenhill Books, 2004. ISBN 1-85367-623-3.
- Wynn Kenneth: U-Boat Operations of the Second World War. T. Volume 1: Career Histories, U1-U510. Annapolis: Naval Institute Press, March 1998. ISBN 1-55750-860-7.
- Wynn Kenneth: U-Boat Operations of the Second World War. T. Volume 2: Career Histories, U511-UIT25. Annapolis: Naval Institute Press, July 1998. ISBN 1-55750-862-3.