Trzeci Kneset

Trzeci Kneset – trzecia kadencja parlamentu Izraela odbywająca się w latach 1955–1959.

Wybory odbyły się 26 lipca 1955, a pierwsze posiedzenie parlamentu miało miejsce 15 sierpnia 1955.

Posłowie

Posłowie wybrani w wyborach:

Partia	Posłowie
Mapai	Aharon Becker, Aharon Remez, Akiwa Gowrin, Ammi Asaf, Arje Bahir, Awraham Herzfeld, Baruch Azanja, Beba Idelson, Bechor-Szalom Szitrit, Berl Locker, Dawid Ben Gurion, Dawid Hakohen, Dawid Liwszic, Dewora Necer, Dow Josef, Ehud Awri’el, Golda Meir, Herzl Berger, Jisra’el Guri, Josef Almogi, Josef Sprinzak, Kadisz Luz, Lewi Eszkol, Me’ir Argow, Mordechaj Namir, Mosze Szaret, Perec Naftali, Pinchas Lawon, Rachel Cabari, Sara Kafrit, Senetta Joseftal, Szelomo Hillel, Szemu’el Dajan, Szemu’el Szoresz, Zalman Szazar, Ja’akow Szimszon Szapira, Jisra’el Jeszajahu, Jona Kese, Josef Efrati, Zalman Aran
Herut	Arje Altman, Arje Ben Eli’ezer, Binjamin Arditi, Binjamin Awni’el, Eli’ezer Szostak, Ester Razi’el-Na’or, Chajjim Kohen-Meguri, Chajjim Landau, Menachem Begin, Mordechaj Olmert, Nachum Lewin, Szimszon Unichman, Ja’akow Meridor, Jochanan Bader, Josef Szofman,
Ogólni Syjoniści	Ben-Cijjon Harel, Chajjim Ari’aw, Elimelech Rimalt, Ezra Ichilow, Jisra’el Rokach, Perec Bernstein, Szimon Beżarano, Szelomo Perlstein, Szoszanna Parsitz, Simcha Baba, Josef Sapir, Josef Serlin, Zalman Suzajew,
Narodowa Partia Religijna	Aharon-Ja’akow Grinberg, Faridża Zu’arec, Chajjim Mosze Szapira, Micha’el Chazani, Mordechaj Nurok, Mosze Kelmer, Mosze Unna, Szelomo-Jisra’el Ben-Me’ir, Jicchak Refa’el, Josef Burg, Zerach Warhaftig,
Achdut ha-Awoda	Awraham Abbas, Jisra’el Bar-Jehuda, Jisra’el Galili, Mosze Aram, Cippora Laskow, Rut Haktin, Jigal Allon, Jicchak Ben Aharon, Jicchak Tabenkin, Ze’ew Cur
Mapam	Emma Talmi, Chajjim Jehuda, Chanan Rubin, Jisra’el Barzilaj, Jicchak Jicchaki, Me’ir Ja’ari, Mordechaj Bentow, Ja’akow Chazzan, Ja’akow Riftin,
Religijny Front Tory	Binjamin Minc, Kalman Kahana, Szelomo Lorincz, Ja’akow Kac, Izaak Meir Lewin, Zalman Ben Ja’akow
Maki	Emil Habibi, Ester Wilenska, Me’ir Wilner, Mosze Sneh, Szemu’el Mikunis, Taufik Tubi,
Partia Progresywna	Gerszom Szoken, Idow Kohen, Pinchas Rosen, Jeszajahu Foerder, Jizhar Harari
Demokratyczna Lista Izraelskich Arabów	Masad Kassis, Sajf ad-Din az-Zubi
Postęp i Praca	Salih Hasan Chunajfis, Salih Sulajman
Rolnictwo i Rozwój	Faris Hamdan

Zmiany

Zmiany w trakcie kadencji:

Następca	Poprzednik	Partia	Data
Nachum Nir	Cippora Laskow	Achdut ha-Awoda	15 sierpnia 1955
Jusuf Chamis	Jicchak Jicchaki	Mapam	21 września 1955
Ja’akow Niccani	Ja’akow Szimszon Szapira	Mapai	14 listopada 1955
Dżabr Mu’addi	Sajf ad-Din az-Zubi	Demokratyczna Lista Izraelskich Arabów	13 lutego 1956
Jizhar Smilanski	Aharon Becker	Mapai	1 października 1956
Jisra’el Kargman	Zalman Szazar	Mapai	8 października 1956
Dawid Bar-Raw-Haj	Senetta Joseftal	Mapai	24 października 1956
Ja’akow Kliwnow	Chajjim Ari’aw	Ogólni Syjoniści	16 czerwca 1957
Channa Lamdan	Ehud Awri’el	Mapai	31 lipca 1957
Jochanan Kohen	Jeszajahu Foerder	Partia Progresywna	28 października 1957
Amos Degani	Aharon Remez	Mapai	19 grudnia 1957
Mosze Karmel	Jicchak Tabenkin	Achdut ha-Awoda	9 czerwca 1958
Jerachmi’el Asa	Awraham Abbas	Achdut ha-Awoda	17 września 1958
Chajjim Josef Cadok	Josef Sprinzak	Mapai	28 stycznia 1959
Szelomo-Ja’akow Gross	Zalman Ben Ja’akow	Religijny Front Tory	2 marca 1959
Żenja Twerski	Szelomo Hillel	Mapai	6 lipca 1959

Historia

Okres kadencji trzeciego Knesetu został zakłócony Kampanią Sueską, która rozpoczęła się 29 października 1956. Bezpośrednią przyczyną rozpoczęcia tej wielkiej operacji wojskowej była egipska blokada morska portu Ejlat, zamknięcie Kanału Sueskiego dla izraelskich statków oraz nieustanne ataki arabskich fedajnów ze Strefy Gazy (okupowanej przez Egipt).

Kampania Sueska została przeprowadzona w ścisłej współpracy z Francją i Wielką Brytanią.

Liczne debaty parlamentu dotyczyły amerykańskich żądań wycofania izraelskich wojsk z Półwyspu Synaj.

Inną trudną kwestią było zestrzelenie izraelskiego samolotu El-Al w przestrzeni powietrznej Bułgarii (27 lipca 1955), w wyniku czego zginęło 58 osób.

Wielkie kontrowersje dotyczyły sprawy arabskiej wioski Kfar Kassem, w której izraelscy żołnierze straży granicznej zabili 49 Arabów (29 października 1956). Arabscy mieszkańcy wsi nie byli świadomi, że obowiązuje godzina policyjna. Natomiast izraelscy żołnierze wykazali się nadgorliwością w wypełnianiu rozkazów. W ten sposób doszło do tragedii.

Parlament debatował również nad strajkami i żądaniami robotników oraz nad pierwszymi zajściami na tle etnicznym, które wybuchły w Hajfie (9 maja 1959). W tym okresie izraelscy Arabowie wciąż byli poddani przepisom administracji wojskowej.

29 października 1957 niezrównoważony emocjonalnie człowiek wrzucił na salę obrad parlamentu granat ręczny, którego wybuch zranił premiera Dawida Ben Guriona i kilku ministrów.

Siódmy rząd (1955–1957)

Siódmy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 3 listopada 1955.

Premier ustąpił 31 grudnia 1957, w związku z aferą przecieku tajnych informacji ze spotkań rządowych.

Ósmy rząd (1958–1959)

Ósmy rząd został sformowany przez Dawida Ben Guriona w dniu 7 stycznia 1958.

Premier ustąpił 5 lipca 1959, w związku z kontrowersjami wokół rządowej decyzji o sprzedaży broni do Niemiec Zachodnich.

Zobacz też

• Izrael
• Ustrój polityczny Izraela
• Partie polityczne w Izraelu