Przejdź do zawartości

Rycerzyk czerwonołuskowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
(Przekierowano z Tricholomopsis ornata)
Rycerzyk czerwonołuskowy
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

incertae sedis

Rodzaj

rycerzyk

Gatunek

rycerzyk czerwonołuskowy

Nazwa systematyczna
Tricholomopsis ornata (Fr.) Singer
Mycologia 35(2): 153 (1943)

Rycerzyk czerwonołuskowy (Tricholomopsis ornata (Fr.) Singer) – gatunek grzybów należący do rzędu pieczarkowców (Agaricales)[1].

Systematyka i nazewnictwo

[edytuj | edytuj kod]

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Tricholomopsis, Incertae sedis, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten zdiagnozował w 1838 r. Fries nadając mu nazwę Agaricus ornatus. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadał mu w 1943 r. Singer, przenosząc go do rodzaju Tricholomopsis[1]. Synonimy nazwy naukowej[2]:

  • Agaricus ornatus Fr. 1838
  • Dendrosarcus ornatus (Fr.) Kuntze 1898
  • Pleurotus ornatus (Fr.) Sacc. 1887
  • Tricholoma ornatum (Fr.) Quél. 1878
  • Tricholomopsis ornata (Fr.) Singer 1943 var. ornata

Nazwę polską nadał Władysław Wojewoda w 2003 r[3].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]
Kapelusz

Średnica 3–6 cm, początkowo wypukły, później płaski, zazwyczaj z niewielkim garbkiem. Powierzchnia o barwie od żółtej do oliwkowożółtej, pokryta rdzawobrązowymi, czasem czerwonawymi łuskami. Brzeg podwinięty i nieco kutnerowaty[4][5].

Blaszki

W kolorze żywożółtym o nieco piłkowanych ostrzach[5].

Trzon

Wysokość 4–6 (8) cm, grubość 0,3–0,5 cm. Kolor jasnocytrynowy, jedynie pod blaszkami oliwkowy. Powierzchnia włókienkowata, ale bez łusek, pod samymi blaszkami oprószona. Pierścienia brak[5].

Miąższ

Żółty, bez zapachu i bez smaku. Dobrą cechą rozpoznawczą jest reakcja z amoniakiem; miąższ w reakcji z nim nie zmienia barwy, podczas gdy u T. rutilans zmienia barwę na żywo różową, a u T. decora na pomarańczową[5].

Zarodniki

Eliptyczne o rozmiarach (6)7–9(10) × 4,5–6 μm. Cheilocystydy maczugowate lub workowate, pleurocystydy o kształcie od cylindrycznego do wrzecionowatego[5].

Występowanie i znaczenie

[edytuj | edytuj kod]

W polskiej literaturze mykologicznej opisano tylko jedno stanowisko tego grzyba (w Białowieskim Parku Narodowym), jednak jego rozprzestrzenienie nie jest znane, niewątpliwie występuje również w wielu innych miejscach[3].

Saprotrof. Rośnie w lasach iglastych i mieszanych na próchniejącym drewnie[3]. Grzyb niejadalny[4].

Gatunki podobne

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c Index Fungorum. [dostęp 2020-05-13]. (ang.).
  2. Species Fungorum. [dostęp 2013-04-15]. (ang.).
  3. a b c Władysław Wojewoda: Checklist of Polish Larger Basidiomycetes. Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski. Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003. ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c Pavol Škubla: Wielki atlas grzybów. Poznań: Elipsa, 2007. ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. a b c d e M. Bon, 1991, Flore Mycologique d'Europe 2. Les Tricholomes et ressemblants. CRDP – Amiens