Torpedo Squadron Eight

Torpedo Squadron Eight

Historia
Państwo	Stany Zjednoczone
Sformowanie	listopad 1941
Rozformowanie	lato 1942
Dowódcy
Pierwszy	kmdr ppor. John Waldron
Działania zbrojne
wojna na Pacyfiku: bitwa pod Midway
Organizacja
Numer	VT-8
Dyslokacja	USS „Hornet” (CV-8)
Rodzaj sił zbrojnych	United States Navy
Formacja	Hornet Air Group
Rodzaj wojsk	Lotnictwo morskie
Odznaczenia

Torpedo Squadron Eight (VT-8) – 8. Eskadra Torpedowa United States Navy w składzie grupy lotniczej lotniskowca USS „Hornet” (CV-8). Dywizjon został przydzielony na okręt krótko po przyjęciu lotniskowca do służby w październiku 1941 i pozostał na Pacyfiku po zatopieniu okrętu w bitwie koło wysp Santa Cruz w październiku 1942.

Pierwszą walkę VT-8 stoczył podczas bitwy pod Midway (4 czerwca 1942). Eskadra wyposażona była wówczas w samoloty Douglas TBD Devastator. Wszystkie 15 maszyn eskadry zostało zestrzelonych w czasie nieeskortowanego przez myśliwce ataku torpedowego na 4 japońskie lotniskowce. Nie zniszczono podczas tego ataku żadnego samolotu wroga, ani żaden lotniskowiec nie został trafiony podczas tego ataku torpedą.

Wszyscy członkowie załóg VT-8, którzy tego dnia wystartowali z lotniskowca, polegli, z wyjątkiem chor. George'a Gaya. Dodatkowo sześć nowych i nowocześniejszych samolotów bombowo-torpedowych Grumman TBF Avenger startowało z Wyspy Midway. Z ich załóg przeżyły 2 osoby: chor. Albert K. Earnest i radioop. Harry Ferrier.

Eskadra została odznaczona Presidential Unit Citation.

Lista poległych

• kmdr. por. John Waldron
• por. Raymond A. Moore
• por. James C. Owens, Jr.
• ppor. George M. Campbell
• ppor. John P. Gray
• ppor. Jeff D. Woodson
• chor. William W. Abercrombie
• chor. William W. Creamer
• chor. Harold J. Ellison
• chor. William R. Evans
• chor. Henry R. Kenyon
• chor. Ulvert M. Moore
• chor. Grant W. Teats
• Robert B. Miles, (pilot, ang. Aviation Pilot)
• Horace F. Dobbs, st.radioop.
• Amelio Maffei, radioop.
• Tom H. Pettry, radioop.
• Otway D. Creasy, mł.radioop.
• Ross H. Bibb, mł.radioop.
• Darwin L. Clark, radioop.
• Ronald J. Fisher, radioop.
• Hollis Martin, radioop.
• Bernerd P. Phelps, radioop.
• Aswell L. Picou, mar.
• Francis S. Polston, mar.
• Max A. Calkins, radioop.
• George A. Field, radioop.
• Robert Kingsbury Huntington, radioop.
• William F. Sawhill, radioop.

Przyczyny klęski

Zawiedli dowódca "Horneta" (kontradm. Marc A. Mitscher) i dowódca grupy lotniczej, którzy źle przygotowali plan ataku, dopuszczając do braku osłony myśliwskiej podczas ataku. Przy tym należy stwierdzić, że eskadry torpedowe VT-3 i VT-6 lotniskowców USS „Yorktown” (CV-5) i „Enterprise” (CV-6) wyszły z bitwy w niewiele lepszym stanie. Jednym z istotnych powodów były niskie osiągi i słabe uzbrojenie obronne przestarzałych samolotów torpedowych Douglas TBD Devastator, a rezultaty bitwy pokazały skuteczność bombowców nurkujących Douglas SBD Dauntless. Z łącznej sumy 41 samolotów torpedowych, które zostały użyte tego dnia, jedynie 5 ocalało. Tragiczny los tych samolotów w ataku na niskim pułapie spowodował, że atakujące eskadry torpedowe myśliwce Zero zostały związane walką na niskim pułapie i nie były w stanie wznieść się dość szybko na odpowiedni pułap, z którego mogłyby skutecznie zaatakować amerykańskie bombowce nurkujące. A te w tej bitwie zatopiły 3 lotniskowce japońskie. Powolne i słabo uzbrojone samoloty torpedowe bez osłony myśliwskiej musiały ulec zwrotnym i szybkim samolotom japońskim.

VT-8 była pierwszym eskadrą wyposażonym w nowy typ samolotów Grumman TBF Avenger, które miały większy udźwig, silniejsze uzbrojenie obronne, były szybsze i miały dłuższy zasięg niż TBD. Avengery zostały już użyte w bitwie o Midway, ale brak doświadczenia załóg sprawił, że ich misja zakończyła się z niemal równie tragicznym wynikiem (z sześciu samolotów wrócił na Midway tylko jeden).

Odtworzona później eskadra VT-8 została wyekwipowany w samoloty Avenger i służyła jako część tzw. "Cactus Air Force" podczas walk o Guadalcanal. Uczestniczyła także w kilku bitwach o Wyspy Salomona, zanim została rozwiązana.