Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie

Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie

The Return of the Texas Chainsaw Massacre

Gatunek	horror czarna komedia
Data premiery	7 października 1994
Kraj produkcji	Stany Zjednoczone
Język	angielski
Czas trwania	95 minut (wersja oryginalna) 86 minut (wersja dystrybuowana)
Reżyseria	Kim Henkel
Scenariusz	Kim Henkel
Główne role	Renée Zellweger Matthew McConaughey Robert Jacks Tonie Perensky
Muzyka	Robert Jacks Wayne Bell
Zdjęcia	Levie Isaacks
Scenografia	Ann Yzuel Deborah Pastor
Kostiumy	Kari Perkins
Montaż	Sandra Adair
Produkcja	Kim Henkel Robert Kuhn
Wytwórnia	Ultra Muchos, Inc. River City Films
Dystrybucja	Cinépix Film Properties ITI Home Video (Polska)
Budżet	600 000 USD
Poprzednik	Teksańska masakra piłą mechaniczną III (1990)
Nagrody
1998: nominacja do Saturn Award

Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie (ang. The Return of the Texas Chainsaw Massacre) – amerykański horror w reżyserii Kima Henkela z 1994 roku. Kolejna część filmów z cyklu filmów o rodzinie kanibali z Teksasu.

Reżyserem czwartej odsłony Teksańskiej masakry piłą mechaniczną został Kim Henkel, współscenarzysta pierwowzoru. Film łączy w sobie elementy horrorowego slashera oraz absurdalnej czarnej komedii.

Intencje wobec filmu były różnorodne. Pierwotnie planowano zrealizowanie go jako pierwszego oficjalnego sequela Teksańskiej masakry piłą mechaniczną. Miał on być również remakiem oryginału.

Obsada

• Renée Zellweger – Jenny
• Matthew McConaughey – Vilmer Slaughter
• Robert Jacks – „Leatherface” Slaughter
• Tonie Perensky – Darla Slaughter
• Joe Stevens – Walter Edward „W.E.” Slaughter
• Lisa Marie Newmyer – Heather
• John Harrison – Sean
• Tyler Cone – Barry
• James Gale – Rothman
• Marilyn Burns – pacjentka szpitala

Fabuła

Dwie pary nastolatków – Barry i Heather oraz Sean i Jenny, wracają z nieudanego balu maturalnego. By skrócić sobie drogę do domu, wybierają objazd przez las. Dochodzi do wypadku, którego ofiarą pada niewinny młody mężczyzna. Przyjaciele rozdzielają się – Sean pozostaje przy stuningowanym wozie, podczas gdy reszta wybiera się na poszukiwanie pomocy. Heather, Barry i Jenny trafiają do biura ubezpieczeniowego tyleż sympatycznej, co ekscentrycznej Darli, która udziela im pomocy, tymczasem Sean zostaje zamordowany przez Vilmera, mieszkającego w okolicach psychopatę.

Vilmer jest członkiem kanibalistycznej rodziny Sawyerów. Na własne nieszczęście, Barry i Heather znajdują drogę do ich domu. Jenny także nie udaje się uniknąć konfrontacji z Sawyerami – dziewczyna zostaje zaatakowana przez uzbrojonego w piłę mechaniczną Leatherface’a, a podczas ucieczki trafia ponownie do Darli. Ta również okazuje się być członkinią szalonego rodu.

Wydanie

Film posiada skomplikowaną i burzliwą historię realizacji. Nie od razu pewne było, czy Następne pokolenie ma kontynuować wątek przedstawiony w trzeciej odsłonie serii o Leatherface’u. Planowano realizację tegoż projektu pod postacią remake’u oryginału (według niektórych opinii, jest to jego „quasi-remake”), choć miał on też – nad czym poważnie się zastanawiano – pełnić funkcję pierwszego oficjalnego sequela pierwowzoru; początkowy pomysł scenariusza filmu Henkela zakładał bowiem kontynuowanie wątku postaci Sally Hardesty i stworzenia prawdziwego sequela Teksańskiej masakry piłą mechaniczną z 1974 roku. Nim zadecydowano, że film ten przybierze formę tak specyficznego sequela, niemalże wariacji na temat oryginału Tobe’a Hoopera, kłopoty stwarzał dobór odpowiedniego tytułu, a gdy projekt już powstał – problemem był ostateczny montaż oraz cenzura. Z nad wyraz surową restrykcją film spotkał się w Szwecji, Niemczech i Irlandii, gdzie jego kinowa premiera została zabroniona, a dystrybucji na kasetach VHS dopuściły się jedynie poszczególne sklepy. Z fińskiego, 82-minutowego wydania domowego filmu wycięto większość brutalnych scen – łącznie piętnaście minut; podobny los spotkał brytyjskie wydanie.

Odbiór

Reakcje na temat filmu bywały skrajnie różne. Amerykański krytyk filmowy Joe Bob Briggs odebrał projekt jako „przerażający do szpiku kości”, różny od dwóch poprzednich części, i określił Następne pokolenie jako „najlepszy horror lat dziewięćdziesiątych”. Z kolei znawca horrorów, John Fallon, dziennikarz Arrow in the Head, uznał film za próżny, bezczelnie czerpiący z oryginału. Prawdą jest, iż liczne sceny z filmu, według zamysłu reżysera, miały nawiązywać do hooperowskiego oryginału.

Linki zewnętrzne

• Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie w bazie IMDb (ang.)
• Teksańska masakra piłą mechaniczną: Następne pokolenie w bazie Filmweb