Przejdź do zawartości

Teatr Opery i Baletu w Odessie

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Teatr Opery i Baletu
Ilustracja
Teatr Opery i Baletu w Odessie
Państwo

 Ukraina

Miejscowość

Odessa

Adres

ul. Czajkowskiego

Typ budynku

opera

Styl architektoniczny

neobarok

Architekt

Ferdinand Fellner, Hermann Helmer

Ukończenie budowy

1887

Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, na dole znajduje się punkt z opisem „Teatr Opery i Baletu”
Położenie na mapie obwodu odeskiego
Mapa konturowa obwodu odeskiego, po prawej znajduje się punkt z opisem „Teatr Opery i Baletu”
Położenie na mapie Odessy
Mapa konturowa Odessy, w centrum znajduje się punkt z opisem „Teatr Opery i Baletu”
Ziemia46°28′N 30°44′E/46,466667 30,733333
Strona internetowa
Teatr Opery i Baletu w Odessie
Teatr Opery i Baletu w Odessie, bok
Front Teatru Opery i Baletu w Odessie
Teatr Opery i Baletu w Odessie, bok
Sala teatru

Teatr Opery i Baletu[1] (ukr. Одеський національний академічний театр опери та балету, Odeśkyj nacionalnyj akademicznyj teatr opery ta bałetu) - najstarszy teatr Odessy mieszczący się przy ul. Czajkowskiego (Czajkiwśkoho). Obok schodów potiomkinowskich najbardziej rozpoznawalny budynek miasta. Pierwszy gmach teatru został zbudowany już w 1810 roku przez petersburskiego architekta Thomasa de Thomona, jednak spłonął w pożarze 1873 roku. Nowy budynek zaprojektowali wiedeńscy twórcy Ferdinand Fellner i Hermann Helmer w stylu neobaroku. Budową kierował m.in. polski architekt działający w Odessie Feliks Gąsiorowski.[2]. Został otwarty w 1887 roku, jego budowa pochłonęła 1,3 mln rubli. Był pierwszym budynkiem w Odessie, w którym zastosowano iluminację, zamówioną w amerykańskiej Edison Illuminating Company. W 1925 roku znów nastąpił pożar budynku. W II wojnie światowej gmach ucierpiał niewiele; Niemcy wycofując się z miasta w 1944 zaminowali budynek w celu jego wysadzenia, ale instalacje te uszkodził stróż teatralny, Polak Wiśniewski, uniemożliwiając zniszczenie gmachu[2]. Po renowacji oddano go do użytku w 1960 roku.

Architektura

[edytuj | edytuj kod]

Operę zdobi fasada w stylu baroku włoskiego. W niszach znajdują się popiersia Michaiła Glinki, Nikołaja Gogola i Aleksandra Puszkina. Główny korytarz został udekorowany w stylu Ludwika XVI.

Architekci zastosowali 24 wyjścia z budynku, by zmniejszyć zagrożenie skutkami ewentualnego pożaru.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Polski egzonim uchwalony na 124. posiedzeniu KSNG
  2. a b Polacy w Odessie. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-11-30)].