Teatr Mały w Warszawie (1973–2009)
52°13′56″N 21°00′31″E/52,232140 21,008648
 Wejście do Teatru Małego | |
| Pełna nazwa |
scena kameralna Teatru Narodowego |
|---|---|
| Typ teatru |
scena kameralna |
| Data powstania |
11 stycznia 1973 |
| Data zamknięcia |
2009 |
| Państwo | |
| Lokalizacja |
Warszawa, |
Położenie na mapie Warszawy  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa mazowieckiego  | |
| 52°13′56″N 21°00′31″E/52,232140 21,008648
| |
Teatr Mały – teatr w Warszawie, scena kameralna Teatru Narodowego. Działał w latach 1973−2009.
Opis
[edytuj | edytuj kod]Teatr powstał w czasie, gdy dyrektorem Teatru Narodowego był Adam Hanuszkiewicz.
Teatr, zaprojektowany przez arch. Zbigniewa Wacławka we współpracy ze Zbigniewem Gąsiorem, mieścił się w podziemiach kina „Relax”, z wejściem przez Dom Towarowy „Junior” przy ul. Marszałkowskiej 104/122, w którym znajdowała się kasa[1][2]. Stamtąd po schodach schodziło się w dół do szatni i foyer, gdzie funkcjonował niewielki bufet[3].
Zaprojektowano scenę o wymiarach 12x4 metrów i wysokości 340 cm. Na widowni mieściło się 216−300 osób (istniała możliwość zmiennego ustawiania miejsc dla widzów w zależności od koncepcji reżyserskiej widowiska, a także rozmontowywania foteli)[3]. Z uwagi na brak miejsca w teatrze nie było magazynów ani pracowni (wszystko przywożono przed przedstawieniami z Teatru Narodowego)[3]. Placówka reprezentowała jednak nowoczesny kierunek architektury teatrów, z salą połączoną funkcjonalnie ze sceną, umożliwiającą wiele układów widowni, od tradycyjnego do amfiteatralnego.
Teatr zainaugurował działalność 11 stycznia 1973 roku Antygoną Sofoklesa[3]. Na jego scenie, w Antygonie (pierwszym dyplomowym przedstawieniu warszawskiej PWST) debiutowali m.in. Anna Chodakowska i Wiktor Zborowski. Na scenie tej debiutowała też Krystyna Janda.
Po pożarze Teatru Narodowego w roku 1985 scena Teatru Małego pełniła funkcje sceny głównej.
W latach 1992−1993 sala była bezpłatnie użyczona Teatrowi Współczesnemu.
W roku 1994 funkcję doradcy artystycznego ds. Teatru Małego objął Paweł Konic. Przez dziesięć lat jego dyrekcji udało się tu stworzyć najpoważniejszą scenę impresaryjną, na której pokazano przeszło 1200 zaproszonych spektakli.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Barbara Król-Kaczorowska: Teatry Warszawy. Budynki i sale w latach 1748-1975. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 244−245. ISBN 83-06-01183-X.
- ↑ Jerzy S. Majewski: Historia warszawskich kin. Warszawa: Wydawnictwo Agora, 2019, s. 279. ISBN 978-83-268-2722-8.
- ↑ a b c d Barbara Król-Kaczorowska: Teatry Warszawy. Budynki i sale w latach 1748-1975. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1986, s. 245. ISBN 83-06-01183-X.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Bartłomiej Kaczorowski: Encyklopedia Warszawy. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1994, s. 876. ISBN 83-01-08836-2.