Tangarka niebieska
Thraupis episcopus[1] | |||||
(Linnaeus, 1766) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Podrząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | |||||
Rodzaj | |||||
Gatunek |
tangarka niebieska | ||||
Synonimy | |||||
| |||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[4] | |||||
Zasięg występowania | |||||
Tangarka niebieska[5], tanagra niebieska[6] (Thraupis episcopus) – gatunek małego ptaka z rodziny tanagrowatych (Thraupidae), zamieszkujący Amerykę Północną i Południową. Nie jest zagrożony.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Wyróżniono kilkanaście podgatunków T. episcopus[2][7]:
- T. episcopus cana – tangarka niebieskoskrzydła[5] – południowo-wschodni Meksyk do północno-wschodniej Kolumbii i północna Wenezuela.
- T. episcopus caesitia – Bocas del Toro.
- T. episcopus cumatilis – wyspa Coiba.
- T. episcopus nesophila – wschodnia Kolumbia do wschodniej Wenezueli, Trynidad.
- T. episcopus berlepschi – Tobago.
- T. episcopus mediana – południowo-wschodnia Kolumbia i południowa Wenezuela do północnej Boliwii.
- T. episcopus episcopus – tangarka niebieska[5] – Gujana Francuska, Gujana, Surinam do centralnej Brazylii.
- T. episcopus ehrenreichi – okolice rzeki Purus (północno-zachodnia Brazylia).
- T. episcopus leucoptera – środkowa Kolumbia.
- T. episcopus quaesita – południowo-zachodnia Kolumbia do północno-zachodniego Peru.
- T. episcopus caerulea – południowo-wschodni Ekwador i północne Peru.
- T. episcopus major – środkowe Peru.
- T. episcopus urubambae – południowo-wschodnie Peru.
- T. episcopus coelestis – południowo-wschodnia Kolumbia, wschodni Ekwador do zachodniej Brazylii i środkowego Peru.
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje od Meksyku do Peru, Boliwii i środkowej Brazylii, także Trynidad i Tobago.
Morfologia i ekologia
[edytuj | edytuj kod]Długość ciała 15–16 cm. Masa ciała 27–45 g[2]. Samica ubarwiona jest podobnie do samca, ale bardziej zielonawa.
Śpiew to piskliwy świergot. Bardzo ruchliwa. Samica składa 2–3 jaja, wysiadywanie trwa 13–14 dni.
Status
[edytuj | edytuj kod]Przez IUCN gatunek klasyfikowany jest jako najmniejszej troski (LC, Least Concern). W 2008 roku organizacja Partners in Flight szacowała, że liczebność światowej populacji mieści się w przedziale 5–50 milionów osobników. Ze względu na brak dowodów na spadki liczebności bądź istotne zagrożenia dla gatunku, BirdLife International ocenia trend liczebności populacji jako stabilny[4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Thraupis episcopus, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2016-01-31] (ang.).
- ↑ a b c d Hilty, S.: Blue-grey Tanager (Tangara episcopus). [w:] del Hoyo, J., Elliott, A., Sargatal, J., Christie, D.A. & de Juana, E. (red.). Handbook of the Birds of the World Alive [on-line]. Lynx Edicions, Barcelona, 2020. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-05-10)].
- ↑ a b c D. Lepage: Blue-grey Tanager Thraupis episcopus. [w:] Avibase [on-line]. [dostęp 2021-11-12]. (ang.).
- ↑ a b BirdLife International, Tangara episcopus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2018, wersja 2019-3 [dostęp 2020-03-19] (ang.).
- ↑ a b c Systematyka i nazwa polska za: P. Mielczarek, M. Kuziemko: Podrodzina: Thraupinae Cabanis, 1847 - tanagry - Core tanagers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-03-19].
- ↑ P. Mielczarek, W. Cichocki. Polskie nazewnictwo ptaków świata. „Notatki Ornitologiczne”. Tom 40. Zeszyt specjalny, s. 386, 1999. ISSN 0550-0842.
- ↑ F. Gill, D. Donsker, P. Rasmussen (red.): Tanagers and allies. IOC World Bird List (v10.1). [dostęp 2020-03-19]. (ang.).
Linki zewnętrzne
[edytuj | edytuj kod]- Zdjęcia, nagrania głosów i krótkie filmy. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2020-05-10]. (ang.).