Tadeusz Prucnal

Tadeusz Prucnal
Data i miejsce urodzenia	25 kwietnia 1939 ; Szaniec
Data i miejsce śmierci	28 lutego 1998 ; Kielce
	Doktor habilitowany nauk matematycznych
	Specjalność: logika matematyczna
Alma Mater	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu
Doktorat	1970 – matematyka ; Uniwersytet Śląski w Katowicach
Habilitacja	1980 – matematyka ; Uniwersytet Mikołaja Kopernika w Toruniu
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Opolu
Okres zatrudn.	1963–1970
Uczelnia	Uniwersytet Śląski w Katowicach
Okres zatrudn.	1970–1975
Uczelnia	Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Kielcach
Stanowisko	profesor nadzwyczajny
Okres zatrudn.	1975–1998
	Dziekan
Wydział	Matematyczno-Przyrodniczy WSP w Kielcach
Okres spraw.	1990–1996
Poprzednik	Marian Koziej
Następca	Jerzy Leszek Olszewski
	Odznaczenia

Tadeusz Prucnal (ur. 25 kwietnia 1939 w Szańcu, zm. 28 lutego 1998 w Kielcach) – polski matematyk, specjalizujący się w logice matematycznej, doktor habilitowany nauk matematycznych, profesor nadzwyczajny Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Kielcach, dziekan Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego tej uczelni (1990–1996).

Życiorys

W 1963 ukończył studia matematyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Opolu. Doktoryzował się w 1970 na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach na podstawie rozprawy pt. Badania nad matrycami Łukasiewicza. Stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1980 na Wydziale Matematyki, Fizyki i Chemii Uniwersytetu Mikołaja Kopernika w Toruniu w oparciu o pracę zatytułowaną On two problems of Harvey Friedman, w której przedstawił rozwiązania dwóch problemów z zakresu logiki matematycznej, sformułowanych w 1975 na łamach „The Journal of Symbolic Logic” przez Harveya Friedmana^[1].

Po ukończeniu studiów pracował na stanowisku asystenta w Katedrze Podstaw Matematyki Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Opolu. W latach 1970–1975 zatrudniony był w Instytucie Matematyki Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. W październiku 1975 podjął pracę w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Kielcach. W kieleckiej WSP współtworzył Instytut Matematyki (był wicedyrektorem tej jednostki), kierował Zakładem Podstaw Matematyki i przez 22 lata prowadził seminarium naukowe z logiki matematycznej. W kadencjach 1990–1993 i 1993–1996 pełnił funkcję dziekana Wydziału Matematyczno-Przyrodniczego WSP w Kielcach^[1].

Opublikował ok. 40 prac z zakresu logiki matematycznej. Zajmował się przede wszystkim badaniami nad logikami i matrycami Łukasiewicza, pojęciami strukturalnej zupełności pewnych rachunków zdaniowych i rachunku predykatów pierwszego rzędu oraz problemami Friedmana w logice matematycznej. Był współautorem dwóch skryptów: Elementy teorii liczb (Opole 1972) i Wstęp do logiki matematycznej (Katowice 1974). Był promotorem w trzech przewodach doktorskich^[1].

Należał do Polskiego Towarzystwa Matematycznego, pełnił funkcję prezesa kieleckiego oddziału tej organizacji. Był współzałożycielem „Reports on Mathematical Logic”, wchodził w skład komitetu redakcyjnego czasopisma „Studia Logica”. Uczestniczył w zagranicznych konferencjach, m.in. w Helsinkach i Salzburgu. W latach 1984–1986 wykładał matematykę na uczelni w Algierii^[1].

Odznaczony był Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Kazimiera Dyrda, Irena Janicka-Żuk, Gustaw Treliński: Tadeusz Prucnal (1939–1998), „Wiadomości Matematyczne”, t. 34, nr 1/1998, s. 167–170.

[bio-1] Kazimiera Dyrda, Irena Janicka-Żuk, Gustaw Treliński: Tadeusz Prucnal (1939–1998), „Wiadomości Matematyczne”, t. 34, nr 1/1998, s. 167–170.

[1]