Przejdź do zawartości

Tadeusz Podwiński

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Podwiński
Data i miejsce urodzenia

8 listopada 1932
Zborów

Zawód, zajęcie

nauczyciel, urzędnik państwowy

Alma Mater

Uniwersytet Wrocławski

Stanowisko

wicewojewoda legnicki (1983–1990)

Partia

Zjednoczone Stronnictwo Ludowe

Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi Medal Komisji Edukacji Narodowej

Tadeusz Bolesław Podwiński (ur. 8 listopada 1932 w Zborowie[1]) – polski nauczyciel i urzędnik państwowy, w latach 1983–1990 wicewojewoda legnicki.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1953–1958 studiował na Wydziale Filozoficzno-Historycznym Uniwersytetu Wrocławskiego, ukończył też studia podyplomowe na Wydziale Prawa UWr. Początkowo pracował w Ministerstwie Oświaty, następnie kolejno jako nauczyciel, dyrektor szkoły oraz kierownik Wydziału Oświaty i Kultury Prezydium Powiatowej Rady Narodowej. Od 1975 związany z Legnicą, gdzie w latach 1975–1983 był kuratorem oświaty. Od 1 września 1983 do 25 czerwca 1990 sprawował funkcję wicewojewody legnickiego[2]. Należał do Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego[1].

Działał w różnych organizacjach, m.in. w Towarzystwie Przyjaciół Nauk w Legnicy (prezes), Towarzystwie Wolnej Wszechnicy Polskiej (wiceprezes). Zasiadał w zarządzie Dolnośląskiego Związku Piłki Nożnej, a w latach 2000–2012 kierował Okręgowym Zarządem Piłki Nożnej w Legnicy[1][3].

Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim i Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi i Medalem Komisji Edukacji Narodowej[1], a także Srebrnym Medalem Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej[4].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d Tadeusz Podwiński. legnica.pl. [dostęp 2020-04-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-28)].
  2. Wykaz osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. [dostęp 2020-04-27].
  3. Tadeusz Podwiński nie będzie już prezesem OZPN. lca.pl, 12 kwietnia 2012. [dostęp 2020-04-28].
  4. Czesław Kowalak. Tradycje powstania wielkopolskiego 1918–1919 w Legnicy po drugiej wojnie światowej. „Szkice Legnickie”. XXXV, s. 114, 2014. ISSN 0137-5326.