Przejdź do zawartości

Tadeusz Kawecki

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Tadeusz Kawecki
podpułkownik dyplomowany artylerii podpułkownik dyplomowany artylerii
Data i miejsce urodzenia

21 lub 28 maja 1886
Ropa

Data i miejsce śmierci

21 października 1941
ZSRR

Przebieg służby
Siły zbrojne

Cesarsko-królewska Obrona Krajowa
Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne w ZSRR

Jednostki

6 pułk artylerii ciężkiej
DOK VI
PKU Kołomyja II

Stanowiska

komendant PKU

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941) Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921 Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości Krzyż Pamiątkowy Mobilizacji 1912–1913
Odznaka pamiątkowa „Orlęta”

Tadeusz Bartłomiej Kawecki[1] (ur. 21 lub 28 maja 1886 w Ropie, zm. 21 października 1941 w ZSRR) – podpułkownik dyplomowany artylerii Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 21[2] lub 28 maja 1886 w Ropie[3]. W latach 1912–1913 wziął udział w mobilizacji sił zbrojnych Monarchii Austro-Węgierskiej, wprowadzonej w związku z wojną na Bałkanach. W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1915 roku. W 1918 roku jego oddziałem macierzystym był Pułk Artylerii Polowej Nr 143[4].

W 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego i zatwierdzony do stopnia porucznika[5]. 1 czerwca 1921 roku pełnił służbę w Dowództwie Okręgu Generalnego „Lwów”, a jego oddziałem macierzystym był 12 dywizjon artylerii ciężkiej[6].

Został awansowany do stopnia podpułkownika w artylerii ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919[7][8]. W 1923, 1924 służył w 6 pułku artylerii ciężkiej we Lwowie, w tym w 1923 jako oficer nadetatowy przydzielony do Sztabu Głównego pełnił stanowisko szefa Oddziału V Sztabu we lwowskim Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI[9][10]. Z dniem 1 listopada 1924 roku został przydzielony z DOK VI do 6 pac z równoczesnym odkomenderowaniem na roczny kurs doszkolenia w Wyższej Szkole Wojennej w Warszawie. Z dniem 15 października 1925 roku, po ukończeniu kursu i otrzymaniu dyplomu naukowego oficera Sztabu Generalnego, został przydzielony do 6 pac i wyznaczony na stanowisko dowódcy I dywizjonu. 12 kwietnia 1927 roku został mianowany podpułkownikiem ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1927 roku i 14. lokatą w korpusie oficerów artylerii[11][12]. W 1928 był przydzielony z macierzystego pułku do służby w Powiatowej Komendzie Uzupełnień Lwów Miasto[13]. W styczniu 1929 został przeniesiony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Kołomyja II na stanowisko komendanta[14]. W styczniu następnego roku został zwolniony z zajmowanego stanowiska i oddany do dyspozycji dowódcy Okręgu Korpusu Nr VI[15]. Z dniem 30 czerwca 1930 roku został przeniesiony w stan spoczynku[16]. W 1934 jako oficer rezerwy był przydzielony do Oficerskiej Kadry Okręgowej nr VI jako oficer przewidziany do użycia w czasie wojny i pozostawał wówczas w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Lwów Miasto[17].

Podczas II wojny światowej był podpułkownikiem dyplomowanym Polskich Sił Zbrojnych w ZSRR[3]. Zmarł 21 października 1941 na obszarze ZSRR[3]. Został pochowany na cmentarzu w Dżyzaku[3].

Ordery i odznaczenia[18]

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ W ewidencji wojskowej był określany jako Tadeusz I Kawecki celem odróżnienia od innego oficera o tej tożsamości, którym był lekarz z tytułem doktora, początkowo określany jako Tadeusz II Kawecki, a później jako Tadeusz Roman Kawecki.
  2. ↑ Roczniki Oficerskie 1923, 1924, Rocznik Oficerski Rezerw 1934.
  3. ↑ a b c d Wykaz poległych i zmarłych żołnierzy Polskich Sił Zbrojnych na obczyźnie w latach 1939–1945. Londyn: Instytut Historyczny im. Gen. Sikorskiego, 1952, s. 106.
  4. ↑ Lista starszeństwa c. i k. Armii 1918 ↓, s. 455, 505.
  5. ↑ Wykaz oficerów, którzy nadesłali swe karty kwalifikacyjne, do Wydziału prac przygotowawczych, dla Komisji Weryfikacyjnej przy Departamencie Personalnym Ministerstwa Spraw Wojskowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922, s. 48.
  6. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 317, 684.
  7. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 815.
  8. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 739.
  9. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 97, 789.
  10. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 708.
  11. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 13 z 20 kwietnia 1927 roku, s. 118.
  12. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 451.
  13. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 430.
  14. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 29 stycznia 1929 roku, s. 26.
  15. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 1 z 21 stycznia 1930 roku, s. 6.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 11 z 18 czerwca 1930 roku, s. 225.
  17. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 342, 972.
  18. ↑ Poznawajmy Obywateli Zasłużonych. „Świat Zasłużonych”. Nr 2, s. 25, 1934. Warszawa. [dostęp 2020-12-09]. 

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Tadeusz_Kawecki&oldid=74790427”