Tadeusz Jachimek

Tadeusz Jachimek
Ninka, Jar, Jocker, Joker
	podpułkownik
Data i miejsce urodzenia	9 stycznia 1911 ; Wiśniowa, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	4 listopada 1970 ; Łódź, Polska
	Przebieg służby
Lata służby	1933–1950, 1957–?
Siły zbrojne	Wojsko Polskie; Armia Krajowa; Zrzeszenie Wolność i Niezawisłość; ludowe Wojsko Polskie
Jednostki	36 pułk piechoty; 8 Dywizja Piechoty
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa
	Odznaczenia

Tadeusz Jachimek ps. „Ninka”, „Jar”, „Jocker”, „Joker”^[1] (ur. 9 lutego 1911 w Wiśniowej, zm. 4 listopada 1970 w Łodzi) – podpułkownik Wojska Polskiego, sekretarz generalny Zrzeszenia Wolność i Niezawisłość od września 1945, szef sztabu Delegatury Sił Zbrojnych na Kraj.

Życiorys

Ukończył w 1933 Szkołę Podchorążych Piechoty i otrzymał przydział do 36 pułku piechoty w którym pełnił stanowiska dowódcy plutonu i kompanii do 1938^[1]. Jednocześnie w latach 1935–1938 studiował w Instytucie Wschodnim. Zdał egzamin do Wyższej Szkoły Wojennej w 1939 i odbył kurs próbny. W tym samym roku był pomocnikiem oficera operacyjnego 8 Dywizji Piechoty oraz uczestniczył w obronie Modlina^[1].

Od 1940 w konspiracji w Polskim Związku Wolności, a w ZWZ–AK od maja 1941. Kierował referatem Front Wschodni O de B w Biurze Studiów Oddziału II KG. Uczestnik powstania warszawskiego w I rzucie KG AK^[1]. 3 lutego 1947 skazany w procesie I Zarządu Głównego WiN. Obok niego sądzeni byli: Jan Rzepecki, Antoni Sanojca, Jan Szczurek-Cergowski, Marian Gołębiewski, Henryk Żuk, Kazimierz Leski, Józef Rybicki, Ludwik Muzyczka i Emilia Malessa. Służył od 1947 w ludowym Wojsku Polskim. W Centrum Wyszkolenia Piechoty ukończył kurs dowódców pułków i był oficerem w sztabie Dowództwa Okręgu Wojskowego w Bydgoszczy. Przeniesiony do rezerwy w 1950, a od 1956 pracował w cywilnych instytucjach^[1].

Ponownie powołany do służby wojskowej w 1957. Ukończył w 1958 Wyższy Akademicki Ogólnowojskowy Kurs w Akademii Sztabu Generalnego. Pełnił służbę w Gdańsku i Łodzi jako kierownik Studium Wojskowego^[1]. Został pochowany na Cmentarzu Komunalnym na Powązkach (kwatera B14-7-11)^[2].

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Ney-Krwawicz 1990 ↓, s. 436.
↑ Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze. cmentarzekomunalne.com.pl. [dostęp 2019-11-27].

Marek Ney-Krwawicz: Komenda Główna Armii Krajowej 1939-1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy PAX, 1990, s. 426. ISBN 83-211-1055-X.