TMSat 1

TMSat 1
Inne nazwy	TMSAT, Thai-Paht 1, OSCAR 31, TO 31
Indeks COSPAR	1998-043C
Indeks NORAD	25396
Państwo	Tajlandia; Wielka Brytania
Zaangażowani	Mahanakorn University of Technology, Thai Satellite Communication, Thai Micro Satellite Company; Surrey Satellite Technology
Model satelity	SSTL-70
Rakieta nośna	Zenit-2
Miejsce startu	Bajkonur, Kazachstan
	Orbita (docelowa, początkowa)
Perygeum	816,4 km
Apogeum	821,0 km
Okres obiegu	98,4 min
Nachylenie	101,1°
	Czas trwania
Początek misji	10 lipca 1998 06:30 UTC
Koniec misji	2001
	Wymiary
Kształt	prostopadłościenny
Masa całkowita	55 kg

TMSat 1 (również: Thai-Paht 1) – nieaktywny mikrosatelita technologiczno-edukacyjny, w tym radioamatorski; pierwszy tajlandzki sztuczny satelita tego typu.

TMSAT to również nazwa firmy założonej wspólnie przez Mahanakorn University of Technology i Thai Satellite Communication w celu rozwoju technologii satelitarnych w Tajlandii.

Wkrótce po starcie zaobserwowano anormalne okresowe spadki mocy nadajnika^[a] satelity, z 1,8 do 0,9 wata. Z tego powodu sterowanie satelitą^[2] odbywało się tylko, gdy był w pobliżu stacji naziemnych w Bangkoku i Surrey.^[5]

Budowa i działanie

Zbudowany z udziałem 12 tajskich inżynierów^[6] w zakładach Surrey Satellite Technology przy University of Surrey, w Wielkiej Brytanii, na zasadach transferu technologii.

Pozycja satelity była wyznaczana za pomocą magnetometrów i szukaczy gwiazd^[7]. Dokładność wyznaczania wynosiła 0,001°, a kontrolowana była z dokładnością 1°^[7]. Wykładami wykonawczymi były żyroskopy i układy wykorzystujący moment skręcający pola magnetycznego^[7].

Zasilany z ogniw słonecznych (GaAs; 35V, 1A) i akumulatorów (10 akumulatorów NiCd o łącznej pojemności 7Ah)^[7].

Łączność

Satelita odbierał rozkazy za pomocą 3 niezależnych odbiorników, czterech anten monopolowych i trzech demodulatorów CPFSK^[b]. Pobieranie danych realizowane było za pomocą dwóch niezależnych nadajników, czterech anten monopolowych i dwóch modulatorów CPFSK. Zdjęcia z kamer (jeden zestaw miał objętość około 3 MB) można było odbierać na Ziemi z prędkościami 9600 do 38400 bps.^[5] W późniejszej fazie misji dostęp do funkcji telekomunikacyjnych satelity był otwarty dla wszystkich licencjonowanych radioamatorów.

Ładunek użyteczny

Ładunek użyteczny satelity składał się z^[6]:

EIS - Earth Imaging System, z dwoma kamerami:
- WAC (Wide Angle Camera, tj. kamera szerokokątna). Oparta na matrycy CCD firmy EEV miała wielkość 568×560 pikseli. Obiektyw miał ogniskową 4,8 mm. Obejmował obszar około 1500×1050 kilometrów, z rozdzielczością ok. 2 km. Zakres czułości mieścił się w zakresie 810-890 n m. Jedno zdjęcie miało objętość około 330 k B.^[7]
- NAC (Narrow Angle Camera, tj. kamera wąskokątna). Elementem optycznym był matryca CCD 1020×1020 pikseli, firmy Eastman-Kodak, z obiektywem 75 mm. Dawał on pole widzenia 100×100 kilometrów, z rozdzielczością ok. 100 m. Kamera posiadała trzy zakresy czułości: 810-880 nm (VNIR); 610-690 nm (czerwony), 510-590 nm (zielony). Jedno zdjęcie miało objętość około 1 MB.^[7].
kamera wideo z elementem światłoczułym typu CMOS (382×287 pikseli^[c]) i technologią Active Pixel. Korzystając obiektywu 25 mm (światłosiła f/8) miała pole widzenia 10,5°×7,8° (150×110 km) i rozdzielczość ok. 400 metrów. Kamera rejestrowała 50 ramek na sekundzie, w formacie CCIR. Trzydzieści ramek miało objętość ok. 3 MB.^[7]
ładunek łącznościowy typu store and forward
eksperyment programowalnej elektroniki sygnałowej składający się z dwóch procesorów serii TM320^[7]
odbiornik GPS

Uwagi

↑ Częstotliwość 436,925 MHz z modulacją FSK.
↑ Nadawanie do satelity na częstotliwości 145,925 MHz.
↑ Rozmiar fizyczny matrycy 4,6×3,4 mm; piksela: 12 nm.

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f TMSAT Satellite details. N2YO. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).
↑ ^a ^b Tmsat. Weebau. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).
↑ Mark Wade: TMSAT. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).
↑ Mineo Wakita: TO-31 telemetry files with WiSP32. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).
↑ ^a ^b Chris Jackson: TMSAT-1 Update. AMSAT, 1998-09-10. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).
↑ ^a ^b Thai-Paht. SSTL. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Herbert Kramer: Observation of the Earth and Its Environment: Survey of Missions and Sensors. Springer, 2002. s. 546-547. [dostęp 2014-01-10]. (ang.).

Bibliografia

Gunter Krebs: TMSat 1 (Thai-Paht 1, OSCAR 31, TO 31). Gunter's Space Page. [dostęp 2014-01-08]. (ang.).

[5] Częstotliwość 436,925 MHz z modulacją FSK.

[9] Nadawanie do satelity na częstotliwości 145,925 MHz.

[10] Rozmiar fizyczny matrycy 4,6×3,4 mm; piksela: 12 nm.

[N2YO-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f TMSAT Satellite details. N2YO. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).

[Weebau-2] Tmsat. Weebau. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).

[EA-3] Mark Wade: TMSAT. Encyclopedia Astronautica. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).

[4] Mineo Wakita: TO-31 telemetry files with WiSP32. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).

[AMSAT-6] Chris Jackson: TMSAT-1 Update. AMSAT, 1998-09-10. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).

[SSTL-7] Thai-Paht. SSTL. [dostęp 2014-01-09]. (ang.).

[Kramer-8] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h Herbert Kramer: Observation of the Earth and Its Environment: Survey of Missions and Sensors. Springer, 2002. s. 546-547. [dostęp 2014-01-10]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[a]

[5]

[6]

[7]

[b]

[c]