Szymon Marcin Kozłowski

Szymon Marcin Kozłowski

Szymon Marcin Kozłowski (1883)
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1819 Olita
Data i miejsce śmierci	26 listopada 1899 Petersburg
Miejsce pochówku	Kościół Nawiedzenia Najświętszej Panny Marii w Petersburgu↗
Arcybiskup metropolita mohylewski
Okres sprawowania	1891–1899
Rektor Seminarium Duchownego w Wilnie
Okres sprawowania	1851–1863
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	23 grudnia 1844
Nominacja biskupia	15 marca 1883 14 grudnia 1891
Sakra biskupia	13 maja 1883

Sukcesja apostolska

Data konsekracji	13 maja 1883
Konsekrator	Aleksander Kazimierz Bereśniewicz
Współkonsekratorzy	Tomasz Teofil Kuliński Karol Hryniewiecki
Konsekrowani biskupi Mieczysław Leonard Pallulon 3 czerwca 1883 Antanas Baranauskas 24 czerwca 1884
Współkonsekrowani biskupi Antoni Franciszek Sotkiewicz 20 maja 1883 Józef Hollak 27 maja 1883 Cyryl Lubowidzki 29 stycznia 1884 Kazimierz Ruszkiewicz 6 lipca 1884 Henryk Piotr Kossowski 13 lipca 1884

Szymon Marcin Kozłowski (ur. 5 listopada 1819 w Olicie, zm. 14 listopada^jul. / 26 listopada^greg. 1899 w Petersburgu) – polski duchowny katolicki, biskup łucki i żytomierski (1883–1891), potem arcybiskup mohylewski, rektor Akademii Duchownej w Petersburgu, biblista, popularyzator teologii.

Życiorys

Urodził się 5 listopada 1819 roku w Olicie w powiecie trockim na Litwie, jako syn Jana i Magdaleny z Lenkiewiczów, szkołę szlachecką ukończył w Kiejdanach. Do seminarium duchownego w Wilnie wstąpił w 1839 roku, po dwóch latach został studentem Wileńskiej Akademii Duchownej, którą ukończył po jej przeniesieniu do Petersburga. Święcenia kapłańskie otrzymał w 1844 roku. 22 czerwca 1845 roku uzyskał stopień magistra teologii. W latach 1845–1848 był nauczycielem gimnazjum w Kownie oraz profesorem teologii moralnej i homiletyki w wileńskim Seminarium Duchownym. W latach 1848–1851 wykładał historię Kościoła i prawo kanoniczne, a w latach 1851–1863 był rektorem seminarium. W 1852 został mianowany kanonikiem, w 1862 prałatem kustoszem kapituły katedralnej wileńskiej, a w 1866 asesorem Kolegium Duchownego w Petersburgu. W 1877 został rektorem Akademii Duchownej w Petersburgu. W 1883 papież Leon XIII prekonizował go na biskupa łucko-żytomierskiego. Miał niełatwe zadanie naprawienia szkód powstałych w okresie 13-letniego zesłania jego poprzednika. Tej pracy poświęcił swoje rządy. Lojalny był wobec rządu rosyjskiego. W 1884 suspendował proboszcza, który przyjął w kościele metropolitę prawosławnego (za co władze carskie zmniejszyły mu pensję o połowę, ale już pod koniec 1885 kara ta została umorzona). W 1891 został prekonizowany na arcybiskupa mohylewskiego. Diecezja łucko-żytomierska „została znowu – jak pisał Jerzy Filipowicz – bez rzeczywistego pasterza”. W 1892 nie chciał wprowadzić języka rosyjskiego do nabożeństw dodatkowych, co było przyczyną poważnego konfliktu z władzami państwowymi. Abp Kozłowski, jak pisze ks. Mieczysław Żywczyński, „uchodził za człowieka mało energicznego, był pod wpływem księdza Symona, a po usunięciu zaś tego przez rząd w roku 1897 pod wpływem innego sufragana, bpa Karola Antoniego Niedziałkowskiego”. Był jednym z najpłodniejszych pisarzy religijnych w cesarstwie rosyjskim. Pisał podręczniki religii. Popularyzował zasady i dzieje Kościoła katolickiego. Nie był naukowcem, ale w 1862 został doktorem honoris causa Akademii Duchownej w Petersburgu. Do XX wieku ogół młodzieży uczył się na jego książkach. Ogłosił tekst Wulgaty w przekładzie ks. Jakuba Wujka, znany jako „Biblia Kozłowskiego” – popularna wśród księży z racji tekstu polskiego i łacińskiego. Kładł duży nacisk, by księża czytali Pismo św. i interesowali się liturgią.

Pochowany został w podziemiach kościoła cmentarnego na petersburskim cmentarzu Wyborskim.

Bibliografia

• Mieczysław Żywczyński, Szymon Marcin Kozłowski [w:] Polski Słownik Biograficzny, t. XV, 1970, s. 31–32.
• Ks. Witold Józef Kowalów, Arcybiskup Szymon Marcin Kozłowski (1883–1891), [w:] „Wołanie z Wołynia” nr 1 (20) ze stycznia-lutego 1998 r., s. 33–34.
• Krzysztof Rafał Prokop, Sylwetki biskupów łuckich, Biały Dunajec – Ostróg 2001, s. 182–186.
• Інна Шостак, Луцько-Житомирська Римо-Католицька дієцезія наприкінці XVIII – у першій половині XIX століття, Білий Дунаєць (Biały Dunajec) – Острог (Ostróg) 2005.

Linki zewnętrzne

• Szymon Marcin Kozłowski [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2012-03-05]  (ang.).
• Dzieła S.M. Kozłowskiego w zbiorach Biblioteki Narodowej – wersja cyfrowa na Polona.pl