Szydlik iglasty
| Farlowella acus | |||
| (Kner, 1853) | |||
| |||
 Osobnik w akwarium | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Nadrodzina | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Szydlik iglasty | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ) | |||
 | |||
Szydlik iglasty, sum iglasty[1] (Farlowella acus) – gatunek słodkowodnej ryby promieniopłetwej z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae). Gatunek typowy dla rodzaju Farlowella, jeden z najpospolitszych z tego rodzaju. Narażony na wyginięcie. Bywa hodowany w akwariach.
Systematyka
[edytuj | edytuj kod]Gatunek ten został opisany w 1853 roku przez Rudolfa Knera, który nadał gatunkowi nazwę Acestra acus[2]. Jeszcze w tym samym roku włoski doktor i zoolog Fillippo De Filippi nadał dwie nazwy gatunkowi: Loricaria scolopacina i Farlowella scolopacina[2]. Gatunki z rodzaju Farlowella wyglądają bardzo do siebie podobnie, ich rozróżnienie nastręcza trudności nawet ekspertom[1]. Gatunek ten należy do zbrojnikowatcyh, określanych często jako glonojady[3].
Występowanie
[edytuj | edytuj kod]Zbrojnik ten występuje w dwóch miejscach w Ameryce Południowej, w rzece Torito i jeziorze Valencia w Wenezueli[1][4][2][3].
Morfologia
[edytuj | edytuj kod]W wielu źródłach długość ciała jest różnie podawana, szacuje się ją pomiędzy 16 a 25 cm[1][3].
Ciało jest wydłużone i mocno spłaszczone, przypominając małą gałązkę[1][3]. Ciało pokryte płytkami kostnymi zamiast łuskami[1]. Pysk wydłużony, a pod spodem znajduje się otwór gębowy (przyssawka)[1]. Ubarwienie szare lub popielate[4]. Po bokach biegnie ciemny (brunatny) pas[4]. Spód ciała jasny[4]. Na oczach znajdują się płaty skórne, które chronią oczy ryby[4]. Jest mistrzem kamuflażu[1].
Ekologia i zachowanie
[edytuj | edytuj kod]Występuje blisko brzegów, wśród gęstej roślinności w wodach wolno lub średnio płynących[1]. Ludzie często omylnie pozyskują młode osobniki szydlika iglastego z korzeniami i roślinami, gdyż podczas żerowania nie wykonuje żadnych ruchów, nawet po wyciągnięciu jej na ląd[1].
Odżywia się glonami, roślinami wodnymi, pokarmem przeznaczonym dla zwierząt akwariowych, drewnem oraz okazjonalnie bezkręgowcami[3][4]. Szydlikowi iglastemu w akwarium można podawać surową marchew[3].
Rozmnażanie
[edytuj | edytuj kod]Dymorfizm płciowy słabo widoczny, samiec ma wyrostki na pyszczku („bokobrody”) i jest mniejszy[4]. Tarło odbywa się o świcie lub wieczorem[1]. Samica składa ikrę (60–80 jaj) na gładkich powierzchniach (głazach i np. szybie)[4][1][2]. Następnie samiec opiekuje się ikrą, aż do wylęgu narybku[1].
Warunki w akwarium
[edytuj | edytuj kod]
W akwarium 100L można chować parkę szydlików[3]. Temperatura w akwarium może wynosić 22–28°C. Podłoże w akwarium powinno być piaszczyste, ażeby ryba nie pokaleczyła swojego otworu gębowego[3]. Należy umieścić otoczaki, korzenie potorfowiskowe i rośliny[3]. Może współgrać z innymi, łagodnymi rybami akwariowymi[3].
Status
[edytuj | edytuj kod]Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje szydlika iglastego za gatunek narażony na wyginiecie (VU – Vulnerable)[5]. Liczebność populacji nie jest znana, a jej trend uznaje się za spadkowy[5].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f g h i j k l m Inne sumokształtne, [w:] Derek Hall, Amy-Jane Beer, Daniel Gilpin, Encyklopedia ryb, skorupiaków i innych zwierząt wodnych, Dragon, 2020, s. 392, ISBN 978-83-8172-649-8 [dostęp 2021-09-30].
- ↑ a b c d Farlowella acus. Akwa-Mania. [dostęp 2021-09-30]. (pol.).
- ↑ a b c d e f g h i j Zbrojnikowate (Loricariidae), [w:] Wally Kahl, Burkard Kahl, Dieter Vogt, Atlas ryb akwariowych, Delta, 1997, s. 124, ISBN 83-7175-260-1 [dostęp 2021-09-30].
- ↑ a b c d e f g h Sumokształtne, [w:] Dick Mills, Ryby akwariowe, kolekcjoner, 2006, s. 164, ISBN 978-83-7184-577-2 [dostęp 2021-09-30].
- ↑ a b D. Rodríguez-Olarte i inni, Farlowella acus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species [dostęp 2021-09-30] (ang.).