Szkoła Średnia nr 10 we Lwowie
Szkoła średnia | |
nr rej. 206[1] | |
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Miejscowość | |
Adres |
ul. Generała Czuprynki 1, 79013 Lwów, Ukraina |
Data założenia |
16 października 1816 |
Patron |
św. Maria Magdalena |
Liczba uczniów |
powyżej 300 |
Dyrektor |
Wiera Szerszniowa |
Położenie na mapie Lwowa | |
Położenie na mapie Ukrainy | |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego | |
49°50′02,6″N 24°00′58,6″E/49,834056 24,016278 | |
Strona internetowa |
Szkoła Średnia nr 10 im. św. Marii Magdaleny we Lwowie – założona w 1816 roku jako Lwowska Szkoła Trywialna imienia św. Marii Magdaleny, współcześnie jedna z dwóch szkół średnich we Lwowie z nauczaniem dwujęzycznym w języku ukraińskim i języku polskim[2][3].
Historia
[edytuj | edytuj kod]Lata 1816-1918
[edytuj | edytuj kod]Szkoła powstała w 1816 roku. Rozpoczęcie jej działalności jest ściśle związane z Kościołem pod wezwaniem św. Marii Magdaleny. Placówka otrzymała imię owej świętej. Do roku 1845 lekcje miały charakter koedukacyjny, później utworzono dwie osobne szkoły dla chłopców i dziewcząt.
Po utracie niepodległości, szkoła znalazła się na terenie zaboru austriackiego. Językiem wykładowym do 1848 stał się niemiecki. W 1875 ustanowiona została Rada Szkolna Okręgowa, co dawało szkole pewną autonomię.
„Złoty okres”
[edytuj | edytuj kod]Lata 1934-1939 są w kronikach szkolnych zwane "złotym okresem". Ogromny udział w szybkim rozwoju szkoły tego czasu miał dyrektor Mieczysław Opałek. Zaczęto organizować wystawy szkolne, które były wtedy zjawiskiem oryginalnym, a zarazem odbiegającym od rutyny nauczania.
II wojna światowa i czasy późniejsze
[edytuj | edytuj kod]Z powodu wybuchu wojny rok szkolny 1939/1940 nie rozpoczął się. Duże znaczenie w tym czasie miały organizacje harcerskie, m.in. "Pogotowie Harcerskie", w którym działali uczniowie szkoły. W budynku placówki umieszczona została I Ochotnicza Kampania Harcerska, która brała udział w obronie Lwowa we wrześniu 1939 roku (jej dowódcą był por. Zbigniew Czekański).
Czasy radzieckiej Ukrainy to trudny okres historii szkoły. Językiem nauczania pozostał język polski, jednak szkole odebrano imię patronki i zastąpiono go liczbą 10, a dyrekcja zmagała się z trudnościami materialnymi. W 1961 roku władze radzieckie odebrały szkole status szkoły średniej. Szkoła borykała się z problemem braku podręczników, a dodatkowo musiała walczyć z sowiecką ideologią, która była narzucana systemowi nauczania. Duże znaczenie miały zajęcia pozalekcyjne, koła zainteresowań, na których uczniowie nie tylko zdobywali wiedzę, ale też uczyli się prawidłowych postaw moralnych.
Lata 1945-1990 to czas walki o polskość. Szkoła nieraz zagrożona była zamknięciem. Po uzyskaniu niepodległości przez Ukrainę w 1991 roku przywrócono szkole status szkoły średniej.
W latach 90. Rada Miejska Lwowa umieściła na budynku szkoły tablicę poświęconą ukraińskiemu zbrodniarzowi wojennemu Romanowi Szuchewyczowi.
Szkoła od wielu lat walczyła o przywrócenie swojej historycznej nazwy[4]. 27 lipca 2013 roku Rada Miejska Lwowa uchwaliła decyzję o przywróceniu szkole historycznego imienia Św. Marii Magdaleny[5][6].
Współczesność
[edytuj | edytuj kod]Szkoła liczy 300 uczniów i 35 nauczycieli. Budynek składa się z 16 sal lekcyjnych, sali sportowej oraz biblioteki.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ustawa Ukrainy o liście zabytków dziedzictwa kulturowego, które nie podlegają prywatyzacji. Oficjalna strona internetowa Rady Najwyższej Ukrainy, 2008-03-23. [dostęp 2024-01-24]. (ukr.).
- ↑ Statut Liceum. Strona internetowa Liceum nr 10 im. św. Marii Magdaleny we Lwowie, 2020-10-16. [dostęp 2024-01-14]. (ukr.).
- ↑ Dokumenty szkoły, Program nauczania w roku szkolnym 2023/2024. Strona internetowa Liceum nr 24 im. Marii Konopnickiej we Lwowie. [dostęp 2024-01-14]. (ukr.).
- ↑ Apel o zwrot szkole nr 10 we Lwowie dawnego imienia
- ↑ „Dziesiątka” odzyskała historyczną nazwę. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-24)].
- ↑ Lwowskiej szkole średniej nr 10 przywrócono imię Św. Marii Magdaleny(język ukraiński)
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- „Jubileusz Szkoły 1816-1996” Ryszard Czekajowski i Teresa Kulikowicz-Dutkiewicz