Sylwan z Atosu
| święty mnich | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
1866 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
24 września 1938 |
| Czczony przez | |
| Kanonizacja |
26 listopada 1987 |
| Wspomnienie |
11 września (kalendarz juliański) |
| Szczególne miejsca kultu | |
Sylwan, imię świeckie Siemion Iwanowicz Antonow (ur. w 1866 w Szowskim, zm. 24 września 1938 na górze Athos[1]) – duchowny prawosławny, mnich z góry Athos pochodzenia rosyjskiego, autor pouczeń moralnych i nauk o modlitwie. W 1987 kanonizowany.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Młodość
[edytuj | edytuj kod]Siemion Antonow urodził się w rodzinie chłopskiej w 1866 we wsi Szowskoje w guberni tambowskiej[2]. Od najmłodszych lat był wychowywany w duchu religijnym[1]. W wieku dziewiętnastu lat poprosił ojca o zgodę na wstąpienie do Ławry Peczerskiej, jednak ten nakazał mu najpierw odbyć służbę wojskową[3]. W związku z tym po kilku miesiącach Siemion porzucił swoje zamiary. Jak sam wspominał, myśl o wstąpieniu do klasztoru ponownie pojawiła się w jego życiu po widzeniu Matki Bożej[4]. Odbył służbę wojskową w batalionie saperów Lejbgwardii w Petersburgu, po czym wrócił na krótko do rodzinnego domu, następnie zaś wyjechał na Athos[5].
Życie monastyczne
[edytuj | edytuj kod]
Siemion Antonow przybył na Athos jesienią 1892 i zgłosił się jako posłusznik do monasteru św. Pantelejmona[6]. Jako nowicjusz przebywał w metochionie kalamarejskim, posiadłości mnichów athoskich położonej poza granicami samego półwyspu. Pracował tam we młynie[2]. Według literatury hagiograficznej jeszcze jako posłusznik był kuszony przez demony i doświadczał widzeń Chrystusa[7].
W 1896 złożył wieczyste śluby zakonne, przyjmują imię mnisze Sylwan[2]. W monasterze nadal zajmował się pracą fizyczną, ponadto studiował teksty ojców pustyni[8]. Całe życie mnisze spędził w monasterze cenobitycznym, nigdy nie ubiegając się o możliwość osiedlenia się w pustelni[1]. Literatura hagiograficzna przypisuje mu dar nieustannej modlitwy oraz podkreśla prowadzony ascetyczny tryb życia, równocześnie stwierdzając, iż przez wiele lat walczył z pokusami pychy i próżności[1].
W 1911 złożył śluby wielkiej schimy, zachowując dotychczasowe imię[2]. Zmarł w monasterze św. Pantelejmona w wieku 72 lat[1].
Nauki Sylwana z Atosu
[edytuj | edytuj kod]Schimnich Sylwan za życia zyskał opinię świętego starca[9]. Nie posiadał stałych uczniów duchowych, udzielał jednak rad i pouczeń duchowych wielu zwracającym się o nie osobom[10].
Szereg pism i pouczeń ustnych mnicha dotyczył modlitwy, którą nazywał najważniejszą sztuką i dążeniem ludzkim[11]. Sylwan twierdził, iż nieustanna modlitwa mnichów ratuje świat przed zniszczeniem[1].
Duchowny nauczał również, iż we wszystkim wierny powinien poszukiwać oświecenia pochodzącego od Boga, każde wydarzenie rozważać w kontekście jego woli oraz możliwości jej realizacji. Próby zrozumienia woli Boga pozwalają zarazem człowiekowi włączyć się w jego wieczne życie. Jedną z możliwości poznania woli bożej jest realizacja przykazań bożych oraz ogólniej wskazań zawartych w Piśmie Świętym. Jednak ogólna znajomość przykazań może nie wystarczyć człowiekowi, który w życiu styka się z najrozmaitszymi sytuacjami i dylematami. W sytuacji tej najbardziej pożądanym rozwiązaniem jest porzucenie całej swojej wiedzy, myśli i dążeń, by poznać głos Boga i móc realizować jego wskazani. Większość ludzi nie jest jednak w stanie tego uczynić – tym Sylwan proponował wejście w stałą relację z mnichem-starcem i absolutne posłuszeństwo jego wskazówkom[12]. Wiele pouczeń Sylwan poświęcił relacjom starca z pozostającymi pod jego opieką osobami, podkreślając znaczenie posłuszeństwa z ich strony. Tylko ono miało pozwalać starcowi na uzyskanie łaski bożej i wskazanie najsłuszniejszych rozwiązań dla danej osoby[10].
Sylwan z Atosu nakazywał miłowanie wszystkich stworzeń – także szacunek dla roślin i zwierząt, nieniszczenie ani niezabijanie ich bez potrzeby[13].
Kanonizacja i upamiętnienie
[edytuj | edytuj kod]Sylwan z Atosu został kanonizowany przez Święty Sobór Patriarchatu Konstantynopolitańskiego 26 listopada 1987. Dniem jego wspomnienia jest 11/24 września[14].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b c d e f Diewiatowa S.: Преподобный Силуан Афонский (1866-1938).. [dostęp 2011-03-28]. (ros.).
- ↑ a b c d archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 21. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 22-23. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 25. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 26-28. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 28. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 28-29. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 42-43 i 47. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 12. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ a b archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 69-71. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 99 i następne. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 65. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 76. ISBN 978-83-89396-28-0.
- ↑ archim. Sofroniusz (Sacharow): Święty Sylwan z Atosu. Białystok: Orthdruk, 2007, s. 347-348. ISBN 978-83-89396-28-0.