Przejdź do zawartości

Suzafon

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suzafon

Suzafoninstrument dęty blaszany z grupy aerofonów ustnikowych[1], odmiana helikonu o bardzo dużej, szerokiej czarze głosowej skierowanej ku przodowi[1], znajdującej się nad głową grającego. Został skonstruowany w 1893 r.[2] według pomysłu kapelmistrza i kompozytora Johna Philipa Sousy[1][2] i stąd nazwany suzafonem[1] (potocznie w orkiestrach dętych zwany słoneczkiem[potrzebny przypis]). Niektóre źródła za pierwszego konstruktora suzafonu podają C.G. Conna, który skonstruował swój suzafon w 1898 roku[3].

Najczęściej używany w stroju B, rzadziej w Es, używany w wielkich orkiestrach dętych oraz w orkiestrach tanecznych, dixielandowych i muzyce jazzowej.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d suzafon, [w:] Encyklopedia PWN [online], Wydawnictwo Naukowe PWN [dostęp 2024-08-02].
  2. a b Paul E. Bierley, The incredible band of John Philip Sousa, Music in American life, Urbana: University of Illinois Press, 2006, s. 55, ISBN 978-0-252-03147-2, OCLC ocm67345796 [dostęp 2024-08-02].
  3. A Sousa-phony Exposed > News > USC Dornsife [online], web.archive.org, 10 października 2015 [dostęp 2024-08-02] [zarchiwizowane z adresu 2015-10-10].