Przejdź do zawartości

Suwak tamaryszkowy

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Suwak tamaryszkowy
Meriones tamariscinus[1]
(Pallas, 1773)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ssaki

Podgromada

żyworodne

Infragromada

łożyskowce

Rząd

gryzonie

Podrząd

Supramyomorpha

Infrarząd

myszokształtne

Nadrodzina

myszowe

Rodzina

myszowate

Podrodzina

myszoskoczki

Plemię

Gerbillini

Rodzaj

suwak

Gatunek

suwak tamaryszkowy

Synonimy
  • Mus tamariscinus Pallas, 1773[2]
  • Mus tamaricinus[a]: Pallas, 1779[3]
  • Meriones montanus[b] Severtsov, 1873[4]
  • Meriones (Brombomys) collium Severtsov, 1873[5]
  • Gerbillus tamaricinus satschouensis Satunin, 1903[6]
  • Gerbillus ciscaucasicus Satunin, 1908[7]
  • Gerbillus tamariscinus jaxartensis Ognev & Heptner, 1928[8]
  • Meriones tamariscinus kokandicus Heptner, 1933[9]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[10]

Suwak tamaryszkowy[11] (Meriones tamariscinus) – gatunek ssaka z podrodziny myszoskoczków (Gerbillinae) w obrębie rodziny myszowatych (Muridae).

Zasięg występowania

[edytuj | edytuj kod]

Suwak tamaryszkowy występuje w południowej części europejskiej Rosji, Kazachstanie, Uzbekistanie, Turkmenistanie, Kirgistanie, Tadżykistanie, północnym Afganistanie, północno-zachodniej Chińskiej Republice Ludowej (Sinciang, północne Gansu i zachodnia Mongolia Wewnętrzna) i południowo-zachodniej Mongolii[12].

Taksonomia

[edytuj | edytuj kod]

Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1773 roku niemiecki przyrodnik Peter Simon Pallas nadając mu nazwę Mus tamariscinus[2]. Holotyp pochodził z Saray-Jük, w Kazachstanie[13].

Analiza molekularna z 2010 roku wykazała, że M. tamariscinus reprezentował odrębny klad w stosunku do wszystkich innych gatunków z rodzajów Meriones, Rhombomys, Psammomys i Brachiones, co czyniło rodzaj Meriones taksonem parafiletycznymi; badanie nie przedstawiło żadnych rozstrzygających propozycji dotyczących możliwej zmiany taksonomicznej dla kladu M. tamariscinus[12]. Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten takson za gatunek monotypowy[12].

Etymologia

[edytuj | edytuj kod]
  • Meriones: gr. μηρος mēros „biodro, udo”[14].
  • tamariscinus: nowołac. tamariscinus „tamaryszkowy”, od łac. tamarix, tamaricis „tamaryszek”, od rzeki Tamaris (obecnie Tambre) na granicy Pirenejów[15].

Morfologia

[edytuj | edytuj kod]

Długość ciała (bez ogona) 135–190 mm, długość ogona 115–150 mm, długość ucha 15–21 mm, długość tylnej stopy 32–39 mm; masa ciała 60–180 g[16].

  1. Niepoprawna późniejsza pisownia Mus tamariscinus Pallas, 1773
  2. Nomen nudum.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Meriones tamariscinus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b P.S. Pallas: Reise durch verschiedene Provinzen des Rußischen Reichs. Cz. 2. St. Petersburg: Kayserl. Akademie der Wissenschaften, 1773, s. 702. (łac.).
  3. P.S. Pallas: Novae species quadrupedum e Glirium ordine, cum illustrationibus variis complurium ex hoc ordine animalium. Erlangae: sumtu Wolfgangi Waltheri, 1778, s. 88, 322. (łac.).
  4. Severtsov 1873 ↓, s. 6, 18.
  5. Severtsov 1873 ↓, s. 83.
  6. K.A. Satunin. Neue Nagetiere aus Centralasien. „Ежегодникъ Зоолoгическаго Музея Імператорсуй Академіи Наукъ”. 7, s. 555, 1902. (niem.). 
  7. К.А. Сатунин. Млекопитающія Сѣверо-восточнаго Предкавказья по сбору экспедиціи КАВКАЗСКАГО Музея Лѣтомъ 1906 г / Die Säugetiere des nordöstlichen Ciscaucasiens auf Grund der Sammelreise des kaukasischen Museums im Sommer 1906. „Извъстія Кавказскаго Музея”. 3, s. 113, 155, 1908. (ros. • niem.). 
  8. S.I. Ognev & W.G. Heptner. „Zoologischer Anzeiger”. 75, s. 261, 1927. (niem.). 
  9. W.G. Heptner. Notizen über die Gerbillinae (Mammalia, Muridae). V. Diagnosen von einer neuen Gattung und neun neuen Unterarten aus Turkestan. „Zeitschrift für Säugetierkunde”. 8, s. 152, 1933. (niem.). 
  10. K. Tsytsulina, Formozov & B. Sheftel, Meriones tamariscinus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016, wersja 2021-3 [dostęp 2022-01-03] (ang.).
  11. Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 262. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
  12. a b c C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 456. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
  13. D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Meriones (Meriones) tamariscinus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2021-01-03].
  14. T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 410, 1904. (ang.). 
  15. Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 228, OCLC 637083062 (ang.).
  16. Ch. Denys, P. Taylor & K. Aplin. Opisy gatunków Muridae: Ch. Denys, P. Taylor, C. Burgin, K. Aplin, P.-H. Fabre, R. Haslauer, J. Woinarski, B. Breed & J. Menzies: Family Muridae (True Mice and Rats, Gerbils and relatives). W: D.E. Wilson, R.A. Mittermeier & T.E. Lacher (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 7: Rodents II. Barcelona: Lynx Edicions, 2017, s. 647–648. ISBN 978-84-16728-04-6. (ang.).

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Н.А. Северцов. Вертикальное и горизонтальное распределение туркестанских животных. „Общество любителей естествознания, антропологии и этнографии”. 8 (2), s. 1–157, 1873. (ros.).