Rhizoctonia ochracea

Rhizoctonia ochracea

Na drewnie
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	pieprznikowce
Rodzina	podstawkorożkowate
Rodzaj	Rhizoctonia
Gatunek	Rhizoctonia ochracea
Nazwa systematyczna
Thanatephorus ochraceus (Massee) Oberw., R. Bauer, Garnica & R. Kirschne Mycol. Progr. 12(4): 775 (2013)

Rhizoctonia ochracea (Massee) Oberw., R. Bauer, Garnica & R. Kirschne (strzępniczek ochrowy) – gatunek grzybów z rodziny podstawkorożkowatych (Ceratobasidiaceae).

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Rhizoctonia, Ceratobasidiaceae, Cantharellales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisał go w 1889 r. George Edward Massee, nadając mu nazwę Coniophora ochracea. Obecną, uznaną przez Index Fungorum nazwę nadali mu Franz Oberwinkler, Robert Bauer, Sigisfredo Garnica i Roland Kirschne w 2013 r.

W 2003 r. Władysław Wojewoda zaproponował dla teleomorfy Thanatephorus ochraceus polską nazwę strzępniczek ochrowy. Ponieważ jednak za nazwę naukową przyjęto nazwę anamorfy, polska nazwa jest z nią niespójna.

Synonimy:

• Botryobasidium ochraceum (Massee) Donk 1935
• Coniophora ochracea Massee 1889
• Corticium frustulosum Bres. 1903
• Thanatephorus ochraceus (Massee) P. Roberts 1998
• Thanatephorus orchidicola Warcup & P.H.B. Talbot, 1966
• Uthatobasidium ochraceum (Massee) Donk 1958.

Morfologia

Teleomorfa

Owocnik rozpostarty, cienki, gładki, ochrowy. Hymenium składa się z jednej lub więcej warstw podstawek na pionowo rozgałęzionych, kulistych, cienkościennych strzępkach, wyrastających z subikularnej warstwy szerszych, grubościennych strzępek bazalnych. Strzępki wielojądrowe, strzępki pod skórką cienkościenne, szkliste, nieco napęczniałe, o średnicy 6–9 µm. Strzępki w subikulum ochrowe do brązowych, proste, o średnicy 8–18 µm, ze ściankami o grubości do 3 µm, często dwuwarstwowe. Brak sprzążek. Podstawki elipsoidalne do podłużnych lub cylindrycznych (Q= 1,4–2,8), 12–27 × 7,5–12 µm. Sterygmy (3–)4, 7,5–17 × 1,5–2,5 µm, czasami powstają sterygmy pomocnicze, a następnie pojawiają się rozwidlone. Bazydiospory kuliste do elipsoidalne (Q = 1,0–1,2(–1,4)), 6–10(–12)x 5–9(–10,5) µm, szkliste do ochrowych, od cienkich do lekko grubościennych, wytwarzające wtórne zarodniki przez podział.

Anamorfa

W naturze jest nieznana. Powstała w hodowli w postaci kolonii z monopodialnie rozgałęziającymi się strzępkami wytwarzającymi z rzadka białe sklerocja.

Występowanie i siedlisko

Znane jest występowanie Rhizoctonia ochracea w Ameryce Północnej (Kanada), na Karaibach i w niektórych krajach Europy. W Polsce do 2003 r. podano 2 stanowiska.

Grzyb saprotroficzny. Występuje na powalonym drewnie i martwych pędach paproci. Wyizolowano go również z korzeni storczyków, z którymi tworzy endomykoryzę.