Steyr-Daimler-Puch

Steyr-Daimler-Puch AG
Państwo	Austria
Siedziba	Steyr
Adres	Im Stadtgut B1; A-4407 Steyr
Data założenia	1864
Forma prawna	Aktiengesellschaft
brak współrzędnych
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Strona internetowa

Steyr-Daimler-Puch AG – austriacki koncern przemysłu maszynowego i motoryzacyjnego, produkujący w różnych okresach swojej działalności samochody ciężarowe i osobowe, traktory, motocykle, pojazdy opancerzone i broń strzelecką, mający swoją siedzibę w mieście Steyr. Obecnie część produktów wytwarzana jest pod marką Steyr przez oddzielone firmy.

Historia przedsiębiorstwa

Steyr 91 był bazą do rozwoju ciężarówek Jelcz

Przedsiębiorstwo Steyr Werke AG zostało założone w 1864 roku przez Josefa Werndla. Początkowo produkowano tu broń (karabiny i pistolety). Pierwsze samochody zaczęto produkować w 1920 roku. Przedsiębiorstwo zostało połączone z Austro-Daimler-Puch w 1934 roku. W sumie Steyr wyprodukował 34 776 pojazdów pomiędzy 1920 i 1940 rokiem. Steyr 220 był ostatnim przedwojennym modelem zbudowanym przez firmę Steyr^[1]. W 1935 roku przedsiębiorstwa: Steyr, Daimler, oraz Puch połączyły się w jeden koncern o nazwie Steyr-Daimler-Puch AG, którego siedziba znajduje się do dziś w mieście Steyr. 1 stycznia 1990 roku w wyniku przeprowadzonej restrukturyzacji z poszczególnych departamentów powstały spółki zależne: Steyr Landmaschinentechnik GesmbH zajmująca się rozwojem, montażem i sprzedażą ciągników rolniczych, Steyr Motorentechnik GesmbH zajmująca się głównie rozwojem, montażem i produkcją silników wysokoprężnych serii M1, Steyr Mannlicher AG, Steyr–Daimler–Puch Spezialfahrzeug AG i Steyr Maschinenbau GesmbH^[2]. Przedsiębiorstwo jest częścią niemieckiego koncernu MAN, produkując samochody ciężarowe.

Ten artykuł należy dopracować:

Steyr Mannlicher GmbH & CO.KG to odrębna spółka i odrębny materiał na artykuł,
Steyr Mannlicher nadal produkuje broń, ale jest niezależne od innych dywizji (inne podobnie niezależne) – np. znany Steyr AUG czy Karabin Steyr SSG 69. Pistolet Steyr M czy eksperymentalny Karabin Steyr ACR to inne produkty Steyr Mannlicher.
Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Modele^[3]

Seria 1500A (1942–1944)
Seria 2000A (1944–1945)
Seria 280 (1942–1944)
Seria 370 (1946–1948)
Seria 380 (1948–1968)
Seria 480 (1957–1969)
Seria 580 (1957–1959)
Seria 586 (1958–1969)
Seria 680 (1959–1969)
Haflinger (1959–1974)
Seria 680M (1967–1984)
Seria 780 (1962–1968)
Seria 880 (1967–1968)
Pinzgauer (1971–1999)
Noriker
Seria 90 (1968–1978)
Seria 91 (1978–1988)
Seria 12M18 (1984 -)
Seria 92 (1986–2000)
S (1988–1998)
Steyr NSK (1994–2000)
Steyr-OM Tigrotto
Steyr-OM Leoncino
Steyr-Fiat-OM Baribbi
Steyr Puch 126 (1973–1975)

Technologia firmy Steyr w Polsce

W latach 70. Jelczańskie Zakłady Samochodowe Jelcz zdecydowały o oparciu dalszego rozwoju ciężarówek wysokiej ładowności o współpracę i licencje Steyr, model Steyr 91. M.in. zakupiono licencję na ramy, osie przednie i mosty napędowe oraz silniki wysokoprężne dużej mocy, w układzie V które miały być produkowane w Zakładach Mechanicznych PZL-Wola w Warszawie, ale kryzys ekonomiczny zniweczył te plany. Owocem współpracy był ciężki samochód samowyładowczy Jelcz 640. Silniki Steyr były również stosowane w samochodach Jelcz 622 i Jelcz 422^[4].

W latach 90. XX wieku Fabryka Samochodów Ciężarowych „Star” nawiązała współpracę ze Steyr dotyczącą użycia w modernizacji ciężarówek Star nowoczesnych kabin używanych w modelu Steyr. Montaż tych kabin został uruchomiony w Starachowicach, znalazły one zastosowanie w modelach Star 8.125, Star 12.155 i prototypie Star 944. Po przejęciu Fabryki Samochodów Ciężarowych „Star” przez koncern MAN, który wcześniej przejął również Steyr, zmodernizowane kabiny Steyr były używane w produkcji modeli Star S2000, Star 1466, Star 944^[5].

Po zakończeniu przez koncern MAN produkcji samochodów w Starachowicach od 2004 do 2007 roku ciężarówki serii Star S2000 były wytwarzane w Austrii w zakładzie w Grazu^[5].

Współczesna produkcja licencyjna

Samochód ciężarowy LMTV należący do US Army będący licencyjną odmianą Steyr 12M18

Steyr w armii USA

Przedsiębiorstwo Stewart & Stevenson wygrało ogłoszony w 1988 roku przetarg na Medium Tactical Vehicles (FMTV) dla US Army oferując licencyjną odmianę samochodu Steyr 12 M 18^[6].

Steyr w Chinach

Chińskie przedsiębiorstwo Sinotruk produkuje ciężarówki będące rozwinięciem serii 91^[7].

Przypisy

↑ http://www.zuckerfabrik24.de/steyrpuch/steyr100_1.htm Steyr 100, 200, 120, 125, 220.
↑ Teilbereiche des Steyr-Daimler-Puch Konzerns. [w:] rechnungshof.gv.at [on-line]. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (niem.).
↑ Chronologie 1942–1979 der Steyr Pkw, Lkw und Traktoren, Steyr-Fiat und Steyr-Puch Pkw – 1942 bis 1979 [online], www.zuckerfabrik24.de [dostęp 2018-06-30] .
↑ WojciechW. Połomski WojciechW., Pojazdy Samochodowe i Przyczepy Jelcz 1971-1983, Warszawa: WKŁ, 2011, s. 25, 86–133, ISBN 978-83-206-1817-4, OCLC 802815083 .
↑ ^a ^b Sawicki J., 60 lat ciężarówek ze Starachowic, [w:] „Transport – Technika Motoryzacyjna”, 11/2007, s. 12–17.
↑ FMTV Family of Medium Tactical Vehicles. [w:] allisons.org [on-line]. [dostęp 2016-07-20]. (ang.).
↑ Sinotruk Limited. [w:] en.sinotruk.com [on-line]. [dostęp 2016-07-20]. (ang.).

[as-1] ttp://www.zuckerfabrik24.de/steyrpuch/steyr100_1.htm Steyr 100, 200, 120, 125, 220.

[2] Teilbereiche des Steyr-Daimler-Puch Konzerns. [w:] rechnungshof.gv.at [on-line]. [dostęp 2016-07-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-05)]. (niem.).

[3] Chronologie 1942–1979 der Steyr Pkw, Lkw und Traktoren, Steyr-Fiat und Steyr-Puch Pkw – 1942 bis 1979 [online], www.zuckerfabrik24.de [dostęp 2018-06-30] .

[4] WojciechW. Połomski WojciechW., Pojazdy Samochodowe i Przyczepy Jelcz 1971-1983, Warszawa: WKŁ, 2011, s. 25, 86–133, ISBN 978-83-206-1817-4, OCLC 802815083 .

[STA-5] Sawicki J., 60 lat ciężarówek ze Starachowic, [w:] „Transport – Technika Motoryzacyjna”, 11/2007, s. 12–17.

[6] FMTV Family of Medium Tactical Vehicles. [w:] allisons.org [on-line]. [dostęp 2016-07-20]. (ang.).

[7] Sinotruk Limited. [w:] en.sinotruk.com [on-line]. [dostęp 2016-07-20]. (ang.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]