Przejdź do zawartości

Stefan Kozicki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stefan Kozicki
Data i miejsce urodzenia

11 marca 1923
Szczebrzeszyn

Data i miejsce śmierci

5 marca 1991
Warszawa

Alma Mater

Uniwersytet Warszawski

Dziedzina sztuki

literatura

Ważne dzieła

Prowincja czyli tajemnice powiatowej władzy

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Walecznych (od 1941) Złoty Krzyż Zasługi Srebrny Krzyż Zasługi

Stefan Kozicki (ur. 11 marca 1923 w Szczebrzeszynie, zm. 5 marca 1991 w Warszawie) – polski pisarz, reportażysta oraz scenarzysta telewizyjny i filmowy.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Był absolwentem Wydziału Filozofii (socjologia) na Uniwersytecie Warszawskim. W czasie wojny służył w Armii Krajowej, brał też udział w powstaniu warszawskim. Debiutował jako publicysta w roku 1945 na łamach prasy młodzieżowej. W latach 1946–1948 należał do PPR, od 1948 roku należał do PZPR[1]. W latach 1948–1951 przebywał we Francji. W latach 1952–1957 był redaktorem tygodnika „Nowa Kultura”, w latach 1957–1969 tygodnika „Polityka”, zaś w latach 1969–1981 tygodnika „Kultura”.

Odznaczony m.in.: Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari (za udział w powstaniu warszawskim)[2], Krzyżem Komandorskim i Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym i Srebrnym Krzyżem Zasługi i Krzyżem Walecznych[1].

Był żonaty z Joanną (Anką) Broniewską, córką Władysława Broniewskiego Z tego związku urodziła się w 1948 roku córka Ewa Zawistowska z domu Kozicka, poetka i dziennikarka[3].

Współpraca z organami bezpieczeństwa publicznego

[edytuj | edytuj kod]

W latach 1948–1951, w czasie pobytu w Paryżu, jako TW „Piotr” był informatorem organów bezpieczeństwa[4].

Twórczość

[edytuj | edytuj kod]
  • Prowincja czyli tajemnice powiatowej władzy
  • Kazachstan
  • Sputniki na co dzień
  • Szukam miss powiatu
  • Nie ma ucieczki od ludzi
  • Podzwonne dla parafii
  • Brudny zeszyt Agnieszki
  • Delegacja do czyśćca
  • Obiad u Boga Ojca
  • Tam, gdzie woda najczystsza

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b Kto jest kim w Polsce 1984. Wyd. 1. Warszawa: Wydawnictwo Interpress, 1984, s. 448. ISBN 83-223-2073-6.
  2. Zapomniane Krzyże. 2011-11-09. [dostęp 2015-10-31].
  3. Ewa Zawistowska: Córka Broniewskiego nie popełniła samobójstwa [online] [dostęp 2020-04-03].
  4. Joanna Siedlecka: Biografie odtajnione. Z archiwów literackich bezpieki. Zysk i S-KA, 2015, s. 32–33. ISBN 978-83-7785-773-1.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]