Starostwo Powiatowe w Grodzisku Wielkopolskim
nr rej. 2370/A z 22.05.1995[1] | |
Budynek Starostwa Powiatowego w Grodzisku Wlkp. | |
Państwo | |
---|---|
Miejscowość | |
Adres |
ul. Żwirki i Wigury 1 |
Styl architektoniczny |
neogotyk |
Ukończenie budowy |
1905 |
Położenie na mapie Grodziska Wielkopolskiego | |
Położenie na mapie Polski | |
Położenie na mapie województwa wielkopolskiego | |
Położenie na mapie powiatu grodziskiego | |
Położenie na mapie gminy Grodzisk Wielkopolski | |
52°13′37,93″N 16°21′48,17″E/52,227203 16,363381 | |
Strona internetowa |
Starostwo Powiatowe w Grodzisku Wielkopolskim – eklektyczny budynek starostwa zlokalizowany jest przy ul. Żwirki i Wigury 1 (do roku 1932 ul. Rządowa).
Budynek wzniesiono w 1905 roku, w modnym wówczas stylu neogotyckim, na gruntach poklasztornych, za sumę 113 000 marek[2]. Pierwotnie skierowany frontem ku wschodowi w kierunku ówczesnego pl. Dąbrowskiego (dziś część ul. 3 Maja i Żwirki i Wigury)[3]. Przed wejściem głównym urządzono skwer i wzniesiono okazały pomnik cesarza Fryderyka III (rozebrany po powstaniu wielkopolskim). Funkcje administracyjne pełniono w budynku starostwa do 1932 r., kiedy to zlikwidowano powiat grodziski. Administracja wróciła tu w latach 1940-1945, kiedy budynek stał się siedzibą landrata niemieckiego.
Po wojnie budynek przeznaczono na mieszkania komunalne, dokonując licznych przeróbek zewnętrznych, jak i wewnętrznych. Zamurowano główne wejście od wschodu, a skwer (park) przed budynkiem włączono do terenu Liceum Ogólnokształcącego. Dziś wejście do budynku jest od ul. Żwirki i Wigury.
W 1990 r., do budynku powróciła administracja państwowa, kiedy to utworzono Rejonowy Urząd Administracji Państwowej, a w 1999 starostwo powiatowe.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Rejestr zabytków nieruchomych – województwo wielkopolskie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2024 .
- ↑ „Okolice przedmieścia Bernardyńskiego”- Jan Koza i Dariusz Matuszewski, Grodzisk Wielkopolski 2000, s. 14.
- ↑ Grodzisk Wielkopolski – zarys dziejów. Bogusław Polak, Grodzisk Wlkp. 1990, s. 113.