Przejdź do zawartości

Stare Brody

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stare Brody
Старі Броди
część Brodów
Ilustracja
Pałac Tyszkiewiczów w Starych Brodach
Państwo

 Ukraina

Obwód

iwanofrankiwski

Miasto

Brody

Rejon

lwowski

W granicach Brodów

1933–1937, 1941–1944, 1965

Populacja (1939)
• liczba ludności


1668

Strefa numeracyjna

380 3266

Kod pocztowy

80600

Położenie na mapie obwodu lwowskiego
Mapa konturowa obwodu lwowskiego, u góry po prawej znajduje się punkt z opisem „Stare Brody”
Położenie na mapie Ukrainy
Mapa konturowa Ukrainy, po lewej nieco u góry znajduje się punkt z opisem „Stare Brody”
Ziemia50°04′25″N 25°09′22″E/50,073611 25,156000

Stare Brody (ukr. Старі Броди) – dawniej samodzielna wieś, obecnie w granicach miasta Brody na Ukrainie, w jego południowej części. Rozpościera się w widłach ulic Lwowskiej i Tarnopolskiej, na południe od linii kolejowej.

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Stare Brody to dawniej samodzielna wieś. W II Rzeczypospolitej stanowiła gminę jednostkową Stare Brody w powiecie brodzkim w województwie tarnopolskiem. 20 października 1933 gminę Stare Brody włączono do Brodów[1].

1 kwietnia 1937 wyłączone z Brodów[2], tworząc 15 czerwca 1937 gromadę w zbiorowej gminie Suchowola[3].

Pod okupacją weszły w skład powiatu Złoczów w dystrykcie Galicja, jako część Brodów[4], a po wojnie do ZSRR, gdzie znów się usamodzielniły. 7 czerwca 1965 Stare Brody wraz z przysiółkami Zastawki (Заставки) i Parcelacja (Парцеляція) włączono ponownie do Brodów[5]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Dz.U. z 1933 r. nr 81, poz. 591.
  2. Dz.U. z 1937 r. nr 24, poz. 153
  3. [Tarnopolski Dziennik Wojewódzki. 1937, nr 10, poz.65]
  4. Amtliches Gemeinde- und Dorfverzeichnis fuer das GG
  5. Зварич Т. Зміни в адміністративно-територіальному устрої та зменшення населених пунктів Брідщини в середині та другій поовині ХХ століття // Бродівщина — край на межі Галичини й Волині. Випуск 9. (Матеріали десятої краєзнавчої конференції) / В. Стрільчук, А. Корчак, Г. Ковальчук, Н. Ханакова, В. Ульянов. — Броди : Просвіта, 2016. — С. 20—25.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]