Przejdź do zawartości

Stanisław Peszkowski

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Marian Peszkowski
major piechoty major piechoty
Data i miejsce urodzenia

25 marca 1882
Albigowa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Wojsko Polskie

Jednostki

PKU Nisko
PKU Sambor
PKU Łańcu

Stanowiska

komendant PKU

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa
wojna polsko-ukraińska
wojna polsko-bolszewicka

Odznaczenia
Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami Medal Zasługi Wojskowej „Signum Laudis” z Mieczami

Stanisław Marian Peszkowski herbu Jastrzębiec (ur. 25 marca 1882 w Albigowej, zm. po 1933) – major piechoty Wojska Polskiego.

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 25 marca 1882 w Albigowej, w ówczesnym powiecie łańcuckim Królestwa Galicji i Lodomerii[1], w rodzinie Stanisława (1839–1914) i Joanny z Bozowskich[2]. Uczęszczał do c. k. Wyższego Gimnazjum w Rzeszowie, w którym 29 czerwca 1902 otrzymał świadectwo dojrzałości[3][4][5][6][7][8].

W czasie I wojny światowej walczył w szeregach cesarsko-królewskiej Obrony Krajowej. Jego oddziałem macierzystym był 19 Pułk Piechoty Obrony Krajowej (w 1917 przemianowany na Pułk Strzelców Nr 19)[9][10]. Na stopień porucznika rezerwy został mianowany ze starszeństwem z 1 lipca 1915[9], a nadporucznika rezerwy ze starszeństwem z 1 sierpnia 1917[11].

1 czerwca 1921 pełnił służbę na stanowisku dowódcy Obozu Internowanych Nr 3 w Łańcucie, a jego oddziałem macierzystym był 40 Pułk Piechoty[12]. Z meldunku sporządzonego 12 czerwca 1921 przez ówczesnego pułkownika Sztabu Generalnego Stanisława Dowoyno-Sołłohuba do ministra spraw wojskowych wynika, że w tym czasie w obozie łańcuckim przebywało 2668 ludzi, w tym 192 kobiety i 60 dzieci, z których około 25% pochodziło z terenów przyłączonych do Polski na podstawie traktatu ryskiego, a komendant obozu – major Peszkowski „doskonale orientuje się w sprawach ukraińskich, postępuje zawsze taktownie, utrzymując również internowanych w należytej karności”[13]. 3 maja 1922 został zweryfikowany w stopniu majora ze starszeństwem z 1 czerwca 1919 i 214. lokatą w korpusie oficerów piechoty, a jego oddziałem macierzystym był nadal 40 pp[14].

Następnie został przeniesiony do 55 Pułku Piechoty w Lesznie i przydzielony do Powiatowej Komendy Uzupełnień Nisko na stanowisko komendanta[15]. 11 października 1923 został przydzielony do Rezerwy Oficerów Sztabowych Dowództwa Okręgu Korpusu Nr X[16]. Następnie został przeniesiony do 17 Pułku Piechoty w Rzeszowie na stanowisko dowódcy III batalionu[17][18]. W lutym 1927 został przydzielony z 17 pp do Powiatowej Komendy Uzupełnień Sambor na stanowisko komendanta[19]. W lipcu tego roku został przeniesiony do kadry oficerów piechoty z równoczesnym przydziałem do Powiatowej Komendy Uzupełnień Łańcut na stanowisko komendanta[20]. Z dniem 31 marca 1928 został przeniesiony w stan spoczynku[21]. Na emeryturze mieszkał w Łańcucie[22]. W 1934, jako oficer stanu spoczynku pozostawał w ewidencji PKU Łańcut. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr X. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[23].

Stanisław Marian Peszkowski był żonaty z Jadwigą z Boziewiczów (1881–1944), z którą miał syna Lesława Mariana (1911–1998)[2].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]
  • Srebrny Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[10]
  • Brązowy Medalem Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej[10]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-03-08]..
  2. ↑ a b Zbigniew Trześniowski. Rodzina Peszkowskich. „Łańcucki Biuletyn Miejski”. 37, s. 30, 2008. Łańcut: Urząd Miasta Łańcuta. ISSN 1509-8109. .
  3. ↑ Sprawozdanie 1897 ↓, s. 32.
  4. ↑ Sprawozdanie 1898 ↓, s. 81.
  5. ↑ Sprawozdanie 1899 ↓, s. 88.
  6. ↑ Sprawozdanie 1900 ↓, s. 89.
  7. ↑ Sprawozdanie 1901 ↓, s. 47.
  8. ↑ Sprawozdanie 1902 ↓, s. 85, 110, 111.
  9. ↑ a b Ranglisten 1916 ↓, s. 57.
  10. ↑ a b c Ranglisten 1918 ↓, s. 288.
  11. ↑ Ranglisten 1918 ↓, s. 95.
  12. ↑ Spis oficerów 1921 ↓, s. 135.
  13. ↑ Ludwik Mroczka. Polacy i Ukraińcy między koegzystencją a konfrontacją. „Annales Academiae Paedagogicae Cracoviensis. Studia Historica”. 2, s. 194, 2003. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej w Krakowie. ISSN 1643-6547. .
  14. ↑ Lista starszeństwa 1922 ↓, s. 30.
  15. ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 281, 401, 1473.
  16. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 66 z 16 października 1923 roku, s. 707.
  17. ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 164, 345.
  18. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 55 z 22 maja 1925 roku, s. 269.
  19. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 8 z 28 lutego 1927 roku, s. 65.
  20. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 19 z 22 lipca 1927 roku, s. 222.
  21. ↑ Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 3 z 28 stycznia 1928 roku, s. 21.
  22. ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 901.
  23. ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 1042.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1897. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1897.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1898. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1898.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1899. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1899.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1900. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1900.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1901. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1901.
  • Sprawozdanie Dyrektora c. k. Wyższego Gimnazyum w Rzeszowie za rok szkolny 1902. Rzeszów: Nakładem Funduszu Naukowego, 1902.
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1916. Wien: K. K. Hof und Staatsdruckerei, 1916. (niem.).
  • Ranglisten des kaiserlichen und königlichen Heeres 1918. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, 1918. (niem.).
  • Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2021-01-07].
  • Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r.. Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1921.
  • Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1922.
  • Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
  • Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
  • Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
  • Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Stanisław_Peszkowski&oldid=71897751”