Stanisław Nikołajenko
| |
| Data i miejsce urodzenia |
9 lutego 1956 |
|---|---|
| Minister oświaty i nauki Ukrainy | |
| Okres |
od lutego 2005 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Odznaczenia | |
  
| |
Stanisław Mykołajowycz Nikołajenko, ukr. Станіслав Миколайович Ніколаєнко (ur. 9 lutego 1956 w Bohdaniwce) – ukraiński polityk, politolog i nauczyciel akademicki, deputowany, w latach 2005–2007 minister oświaty i nauki.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Kształcił się w akademii, przekształconej później w Narodowy Uniwersytet Biozasobów i Zarządzania Naturą Ukrainy. W 1978 został inżynierem mechanikiem, a w 1980 absolwentem pedagogiki. W 1991 uzyskał stopień kandydata nauk w instytucie politologii i socjologii w Odessie.
Pracował jako nauczyciel akademicki na macierzystej uczelni, dochodząc do stanowiska profesora. Działał w Komunistycznej Partii Ukrainy, był jej etatowym pracownikiem. W latach 90. przeszedł do Socjalistycznej Partii Ukrainy. W 1994, 1998, 2002 i 2006 uzyskiwał mandat deputowanego do Rady Najwyższej.
Od 2005 do 2007 zajmował stanowisko ministra oświaty i nauki w rządach Julii Tymoszenko, Jurija Jechanurowa i Wiktora Janukowycza. W 2009 odszedł z SPU, stanął na czele Partii Sprawiedliwość. Powrócił do działalności naukowej, w 2014 został rektorem Narodowego Uniwersytetu Biozasobów i Zarządzania Naturą Ukrainy.
Odznaczony Orderem „Za zasługi” klasy III (2006)[1], II (2016)[2] i I (2019)[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Указ Президента України від № 114/2006 «Про присвоєння почесних звань України працівникам освіти». rada.gov.ua, 7 lutego 2006. [dostęp 2023-11-12]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 18/2016 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Соборності України». rada.gov.ua, 22 stycznia 2016. [dostęp 2023-11-12]. (ukr.).
- ↑ Указ Президента України № 14/2019 «Про відзначення державними нагородами України з нагоди Дня Соборності України». rada.gov.ua, 22 stycznia 2019. [dostęp 2023-11-12]. (ukr.).
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Nota biograficzna na stronie dovidka.com.ua. [dostęp 2019-08-03]. (ukr.).
|
