Przejdź do zawartości

Stanisław Krynicki (wojskowy)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stanisław Krynicki
Tymkowicz
Ilustracja
porucznik porucznik
Data i miejsce urodzenia

5 maja 1889
Czerniowce

Data i miejsce śmierci

18 września 1914
Borusowa

Przebieg służby
Lata służby

1914

Formacja

Legiony Polskie

Jednostki

Kompania Saperów

Główne wojny i bitwy

I wojna światowa

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Niepodległości

Stanisław Krynicki, ps. „Tymkowicz” (ur. 5 maja 1889 we Czerniowcach, zm. 18 września 1914 pod Borusową) – porucznik Legionów Polskich, działacz niepodległościowy, kawaler Orderu Virtuti Militari, „jeden z najukochańszych i najbliższych Komendanta[1].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Urodził się 5 maja 1889 w Czerniowcach, ówczesnej stolicy Księstwa Bukowiny, w rodzinie Karola, radcy c. k. Sądu Krajowego w Czerniowcach, a później radcy c. k. Wyższego Sądu Krajowego we Lwowie, i Franciszki z Wojnarowiczów[2][3][4]. Ukończył gimnazjum we Lwowie, tam też złożył egzamin dojrzałości. Ukończył studia na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Lwowskiego. Należał do młodzieżowej organizacji socjalistycznej „Płomień”. Później był członkiem PPS i PPS-Demokratyczna Galicji i Śląska.

W 1909 wstąpił do Związku Walki Czynnej, a w 1910 do Związku Strzeleckiego „Strzelec”. Ukończył szkołę oficerską, zdał egzamin i otrzymał od Józefa Piłsudskiego jako jeden z 67 Znak oficerski „Parasol”. Był współorganizatorem oddziału żeńskiego Związku Strzeleckiego. Działał w redakcji wychodzącego od 1914 pisma „Strzelec”. Współpracował przy tworzeniu regulaminów strzeleckich. W latach 1913 – 1914 był adiutantem i sekretarzem Józefa Piłsudskiego[4].

Po wybuchu wojny jak prawie wszyscy członkowie Związku Strzeleckiego dołączył do oddziałów Piłsudskiego. Początkowo został komendantem etapu[5] w Krakowie. Gdy 16 sierpnia 1914 został utworzony Naczelny Komitet Narodowy Krynicki został skierowany do pracy w jego Departamencie Wojskowym. Kierownik Oddziału Techniczno-Bojowego Departamentu Wojskowego Sekcji Zachodniej Naczelnego Komitetu Narodowego w 1914[6].

10 września został skierowany do Kompanii Saperów Legionów Polskich. W czasie działań 1 pułku piechoty pod Borusową utonął w czasie poszukiwania brodu przez Wisłę. Został pochowany na cmentarzu parafialnym w Gręboszowie. Później przeniesiony na cmentarz wojenny nr 250 w tej samej miejscowości. Został pochowany w mogile zbiorowej z 17 innymi legionistami.

1 października 1936 w Dowództwie Okręgu Korpusu Nr VI we Lwowie Franciszka Malewska odebrała nadany jej bratu Order Wojenny Virtuti Militari wraz z legitymacją[7].

Ordery i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Ś.p. Stanisław Tymkowicz-Krynicki. „Panteon Polski”. 1, s. 13, 1 listopada 1924. Lwów: Zarząd Okręgu Związku Legionistów Polskich we Lwowie. 
  2. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-23]..
  3. a b Kartoteka personalno-odznaczeniowa. WBH. [dostęp 2021-10-23]..
  4. a b c Polak (red.) 1993 ↓, s. 104.
  5. Komendant etapu – stanowisko oficerskie – odpowiedzialny za całokształt działania obozu(koszar) stacjonujących w danym miejscu oddziałów.
  6. Dziennik Obwieszczeń Naczelnego Komitetu Narodowego. Sekcya Zachodnia, Kraków 24 sierpnia 1914 roku, rok I, nr 1, s. 4.
  7. Kolekcja ↓, s. 12.
  8. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 58 z 23 grudnia 1922, s. 962.
  9. M.P. z 1930 r. nr 300, poz. 423.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]