Przejdź do zawartości

Stachowiczki

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Stachowiczki
przysiółek wsi
Państwo

 Polska

Województwo

 dolnośląskie

Powiat

świdnicki

Gmina

Świdnica

Część miejscowości

Lutomia Dolna

Wysokość

283 m n.p.m.

Liczba ludności (2019)

68[2]

Strefa numeracyjna

74

Kod pocztowy

58-113[3]

Tablice rejestracyjne

DSW

SIMC

0856149

Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, po lewej nieco na dole znajduje się punkt z opisem „Stachowiczki”
Położenie na mapie województwa dolnośląskiego
Mapa konturowa województwa dolnośląskiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Stachowiczki”
Położenie na mapie powiatu świdnickiego
Mapa konturowa powiatu świdnickiego, na dole nieco na prawo znajduje się punkt z opisem „Stachowiczki”
Położenie na mapie gminy wiejskiej Świdnica
Mapa konturowa gminy wiejskiej Świdnica, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Stachowiczki”
Ziemia50°45′02″N 16°32′07″E/50,750556 16,535278[1]

Stachowiczki (niem. Klein Friedrichsfelde[4]) – przysiółek wsi Lutomia Dolna w Polsce, położony w województwie dolnośląskim, w powiecie świdnickim, w gminie Świdnica[5][6].

W latach 1975–1998 przysdiółek administracyjnie należał do województwa wałbrzyskiego.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Państwowy Rejestr Nazw Geograficznych – miejscowości – format XLSX, Dane z państwowego rejestru nazw geograficznych – PRNG, Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 5 listopada 2023, identyfikator PRNG: 127688
  2. Gmina Świdnica w cyfrach i na mapie (wykaz miejscowości i liczby mieszkańców wg stanu na 2019 r.). Gmina.swidnica.pl. [dostęp 2020-01-08].
  3. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., lipiec 2014, s. 684 [zarchiwizowane 2014-09-28].
  4. Historia nazw miejscowości w latach 1945-2006 XVIII w. ▪ Wiesław J. Raszkiewicz. Swidnica.pl. [dostęp 2015-11-13].
  5. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200)
  6. GUS. Rejestr TERYT

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]