Spencer Haywood

Spencer Haywood

24, 42, 31
silny skrzydłowy/środkowy
Data i miejsce urodzenia	22 kwietnia 1949 Silver City
Wzrost	203 cm
Masa ciała	102 kg
Kariera
Aktywność	1969–1983
Szkoła średnia	Pershing (Detroit, Michigan)
College	Trinidad State JC (1967–1968) Detroit (1968–1969)
Draft	1971, numer: 30 Buffalo Braves
Kariera klubowa Lata Kluby Wyst. 1969–1970 Denver Rockets (ABA) 84 1970-1975 Seattle SuperSonics 326 1975–1979 New York Knicks 210 1979 New Orleans Jazz 34 1979–1980 Los Angeles Lakers 76 1980–1981 Reyer Wenecja (Włochy) 1981–1983 Washington Bullets 114
Kariera reprezentacyjna Lata Reprezentacja Wyst. 1968 Stany Zjednoczone 9
Dorobek medalowy Igrzyska olimpijskie złoto Meksyk 1968 koszykówka

Spencer Haywood (ur. 22 kwietnia 1949 w Silver City) – amerykański koszykarz, występujący na pozycji skrzydłowego, mistrz olimpijski (1968) oraz NBA (1980).

Jako nastolatek, w 1964 roku przeprowadził się wraz z rodziną do Detroit, gdzie z biegiem lat rozpoczął edukację oraz występy w liceum Pershinga. W 1967 poprowadził swoją drużynę do mistrzostwa stanu.

W kolejnym sezonie reprezentował już barwy Trinidad State Junior College w Trinidad Kolorado, gdzie notował średnio 28,2 punktu oraz 22,1 zbiórki. Mimo iż uczelnia nie należała do prestiżowych zrobiło się o nim głośno, a jego wyczyny nie pozostały bez echa. Był klasyfikowany w gronie najlepszych graczy akademickich w kraju, co zapewniło mu miejsce w kadrze narodowej na igrzyska w Meksyku, skąd przywiózł później złoty medal. Uzyskiwał wtedy 16,1 punktu, przy rekordowej skuteczności 71,9%.

Po powrocie z olimpiady zmienił uczelnię na bardziej liczącą się pod względem koszykówki, University of Detroit. W sezonie 1968-69 został liderem NCAA w zbiórkach, ze średnią 22,1. Jako strzelec zdobywał 32,1 punktu. Po tak udanym sezonie zdecydował się przystąpić do draftu NBA, ale zgodnie z przepisami ligi do naboru nie mogli stawiać się zawodnicy przedterminowi, którzy nie ukończyli jeszcze studiów. W związku z powyższym Haywood rozpoczął swoją zawodową karierę w konkurencyjnej lidze ABA, w drużynie Denver Rockets.

W debiutanckim sezonie Haywood został liderem ligi pod względem punktów (30) oraz zbiórek (19,5). Zdobył tytuły debiutanta roku, MVP sezonu oraz spotkania All-Star. Został też zaliczony do składu najlepszych zawodników oraz debiutantów ligi.

Haywood nadal nie mógł występować w NBA, w związku z czym złożył pozew przeciwko lidze. Powoływał się na fakt, iż pochodzi z wielodzietnej rodziny, a NBA uniemożliwia mu zarabianie pieniędzy adekwatnych do jego talentu, oraz zmiany statusu życiowego swoich najbliższych. W trakcie trwania rozprawy przepisy ligowe udało się sprytnie ominąć drużynie Seattle SuperSonics. Spowodowało to protesty zarówno klubów, kibiców, jak i samych zawodników, którzy powtarzali jak mantrę, że ten zawodnik gra w lidze nielegalnie. W końcu w 1971 proces Haywooda dobiegł końca. Sąd przychylił się do jego argumentów i od tej pory do naboru mogli przystępować zgodnie z prawem, również zawodnicy przedterminowi, którzy nie ukończyli jeszcze studiów. W ten spektakularny sposób zaczęła się wielka kariera Haywooda w NBA.

Nagły przypływ olbrzymich pieniędzy spowodował, że Haywood zaczął z biegiem lat poświęcać coraz więcej czasu rozrywkom. Był olbrzymim talentem i nadal grał świetnie, jednak w jego życiu pojawiły się używki w postaci narkotyków. Pod koniec lat siedemdziesiątych Haywood uzależnił się od kokainy. Z biegiem lat stan ten się pogłębiał, a forma spadała, aż w końcu trener Paul Westhead usunął go z Lakers po pierwszym meczu finałów 1980 roku, z powodu zaśnięcia na jednym z treningów. Nieoficjalnie wiedziano o jego problemach, a on obiecywał ciągle poprawę, jednak w tamtym momencie miarka się przebrała. Kiedy liga dowiedziała się oficjalnie o problemie Haywooda nikt nie chciał go zatrudnić. Z tego powodu przeniósł się na jeden sezon do Włoch, gdzie miał odbudować swoją karierę w barwach zespołu Reyer Venezia Mestre, którego zawodnikiem był także inny, późniejszy członek Koszykarskiej Galerii Sław – Dražen Dalipagić.

Po powrocie do ligi rozegrał jeszcze dwa sezony w Washington Bullets, po czym zakończył karierę sportową. Fachowcy stwierdzili, że gdyby nie jego uzależnienie mógłby on zdominować NBA, podobnie jak w swoim debiutanckim sezonie ABA.

Pięciokrotnie podczas występów w NBA kończył sezon zasadniczy z double-double na koncie, w kategorii punktów oraz zbiórek. Po zakończeniu kariery został zaliczony do składu najlepszych zawodników w historii ligi ABA (ABA's All-Time Team - 1997), a zespół Seattle SuperSonics zastrzegł jego numer.

Osiągnięcia

NCAA

• Wybrany do I składu All-American (1969)
• Lider NCAA w zbiórkach (1969)

ABA

• MVP:
  • sezonu ABA (1970)
  • meczu gwiazd ABA (1970)
• Uczestnik meczu gwiazd ABA (1970)
• Debiutant Roku ABA (1970)
• Zaliczony do:
  • I składu:
    • debiutantów ABA (1970)
    • ABA (1970)
  • składu najlepszych zawodników w historii ligi ABA (ABA's All-Time Team - 1997)
• Lider:
  • sezonu zasadniczego w średniej:
    • punktów (1970)
    • zbiórek (1970)
  • play-off w średniej zbiórek (1970)

Rekordy ABA

• Rekordzista ABA w:
  • liczbie punktów (2519) uzyskanych w trakcie pojedynczego sezonu (1969/70) przez debiutanta
  • średniej punktów:
    • (30) uzyskanej w trakcie pojedynczego sezonu (1969/70) przez debiutanta
    • (36,7) uzyskanej w trakcie pojedynczego sezonu (1970) przez debiutanta w fazie play-off
  • liczbie zbiórek:
    • (1637) uzyskanych w trakcie pojedynczego sezonu (1969/70)
    • (1637) uzyskanych w trakcie pojedynczego sezonu przez debiutanta (1969/70)
  • średniej zbiórek:
    • (19,49) uzyskanych w trakcie pojedynczego sezonu (1969/70)
    • (19,49) uzyskanych w trakcie pojedynczego sezonu przez debiutanta (1969/70)
  • liczbie celnych rzutów z gry:
    • (986) uzyskanych w trakcie pojedynczego sezonu (1969/70)
    • (986) uzyskanych w trakcie pojedynczego sezonu przez debiutanta (1969/70)

NBA

• Mistrz NBA (1980)
• Uczestnik meczu gwiazd:
  • NBA (1972–1975)
  • Legend NBA (1987, 1989, 1990, 1992, 1993)
• Wybrany do:
  • I składu NBA (1972–1973)
  • II składu NBA (1974–1975)
• Klub Seattle SuperSonics zastrzegł należący do niego w numer 24
• Lider play-off w skuteczności rzutów wolnych (1978 - wspólnie ze Dave'em Twardzikiem)

Kadra

• Mistrz olimpijski (1968)
• Lider igrzysk olimpijskich w skuteczności rzutów z gry (1968)

Inne

• Wybrany do Koszykarskiej Galerii Sław im. Jamesa Naismitha (2015)