Przejdź do zawartości

Spółgłoska drżąca dziąsłowa bezdźwięczna

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Spółgłoska drżąca dziąsłowa bezdźwięczna
Jednostka znakowa

r​̥

Unikod

U 0072 U 0325

UTF-8 (hex)

72 cc a5

Inne systemy
X-SAMPA r_0
IPA Braille ⠗⠠⠫
Przykład
informacjepomoc
Ta strona zawiera symbole fonetyczne MAF. Bez właściwego wsparcia renderowania wyświetlane mogą być puste prostokąty lub inne symbole zamiast znaków Unikodu.

Spółgłoska drżąca dziąsłowa bezdźwięczna – rodzaj dźwięku spółgłoskowego występujący w językach naturalnych. W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA oznaczanej symbolem: []. Symbol ten pochodzi on znaku ⟨r⟩ (Spółgłoska drżąca dziąsłowa) i znaku diakrytycznego oznaczającego bezdźwięczność. Odpowiednik w X-SAMPA to r_0.

Artykulacja

[edytuj | edytuj kod]

W czasie artykulacji spółgłoski [] (podstawowy wariant)[1]:

Przykłady

[edytuj | edytuj kod]

Przykłady w wybranych językach:

Język Słowo IPA Znaczenie Uwagi
Język estoński[2] Wariant głoski /r/ po głoskach /t, s, h/.
Język islandzki[3] hrafn [ˈap] 'kruki' Wariant głoski /r/.
Język lezgiński[4] крчар/krčar [ˈkʰt͡ʃar] 'rogi' Wariant /r/ pomiędzy spółgłoskami bezdźwięcznymi.
Język limburski[5] поҏтэ [ɣeː] 'zapach' Wariant głoski /r/.
Język polski[6] metr [met] Wariant głoski /r/.
Język ukraiński[7] центр [t̪͡s̪ɛ] 'środek' Wariant głoski /r/ po głosce t.
Język walijski[8] Rhagfyr [ˈaɡvɨr] 'grudzień' Wariant głoski /r/.
Język zapotecki[9] rsil [sil] 'wcześnie' Wariant głoski /r/.

Użycie w języku polskim

[edytuj | edytuj kod]

Głoska ta jest wariantem spółgłoski drżącej dziąsłowej. Pojawia się najczęściej w wygłosie (np. w wyrazie łotr) lub w obustronnym sąsiedztwie głosek bezdźwięcznych (np. w wyrazie krtań). Podobne zjawisko może dotyczyć też głosek /m/, /n/, /ɲ/, /l/ i /ɫ/[10].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Derwojedowa, Karaś i Kopcińska 2005 ↓, s. 73.
  2. Eva Liina Asu, Pire Teras. Estonian. „Journal of the International Phonetic Association”. 39 (3), s. 367–372, 2009. DOI: 10.1017/s002510030999017x. (ang.). 
  3. Kristján Árnason, The Phonology of Icelandic and Faroese, Oxford University Press, 2011 (ang.).
  4. Jörg Peters. The dialect of Hasselt. „Journal of the International Phonetic Association”. 36 (1), s. 117–124, 2006. DOI: 10.1017/S0025100306002428. (ang.). 
  5. Martin Haspelmath, A Grammar of Lezgian, t. 9, Berlin; New York: Mouton de Gruyter, 1993 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  6. Derwojedowa, Karaś i Kopcińska 2005 ↓, s. 55.
  7. Andrii Danyenko, Serhii Vakulenko, Ukrainian, Lincom Europa, 1995 (ang.). Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  8. Glyn E. Jones, Welsh Phonology: Selected Readings, Cardiff: University of Wales Press, 1984, s. 40–64 (ang.).
  9. Sue Regnier. Quiegolani Zapotec Phonology. „Work Papers of the Summer Institute of Linguistics”. 37, s. 37–63, 1993. University of Dakota. (ang.).  Data dostępu do witryny: 17 września 2018
  10. Derwojedowa, Karaś i Kopcińska 2005 ↓, s. 74.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]