Slimer
.jpg)
Slimer (pierwotnie The Green Ghost lub Onionhead) – postać fikcyjna, która wystąpiła w filmach Pogromcy duchów (1984), Pogromcy duchów II (1989) i reboocie Ghostbusters: Pogromcy duchów (2016), w animowanym serialu telewizyjnym Prawdziwe duchołapy i Extreme Ghostbusters oraz w wielu grach komputerowych serii.
Koncepcja
[edytuj | edytuj kod]Artysta zajmujący się efektami specjalnymi Steve Johnson stworzył żarłocznego, oślizgłego, zielonego ducha, znanego wówczas na planie jedynie jako „Onionhead” (pol. Cebulogłowy), ze względu na nieprzyjemny zapach modelu[1][2]. Obecnie powszechnie znany jako „Slimer”, został tak nazwany dopiero w 1986 roku w animowanym serialu telewizyjnym Prawdziwe duchołapy[3]. Opracowanie projektu Slimera zajęło sześć miesięcy i kosztowało około 300 000 dolarów[4][2]. Miał wiele wersji ponieważ, jak twierdził Johnson, kadra kierownicza nieustająco ingerowała w jego projekt, zgłaszając korekty i nierzadko sprzeczne uwagi na temat najróżniejszych szczegółów wyglądu ducha[2].
Dzień przed ostatecznym terminem ukończenia Slimera Johnson dowiedział się, że Dan Aykroyd i Harold Ramis chcieli, aby duch był hołdem złożonym aktorowi Johnowi Belushiemu. Mając te informacje Johnson zażył co najmniej trzy gramy kokainy i był przekonany, że duch Belushiego odwiedza go, aby dodać mu otuchy. To właśnie w tym czasie stworzył ostateczny projekt Slimera, który pojawił się w filmie[2]. Aykroyd przyznał, że postać została zainspirowana Belushim, a zwłaszcza jego ciałem[5], a Ramis stwierdził, że porównanie nie miało być złośliwością[6]. Model miał trzy wymienne twarze dla większej wyrazistości emocji, podczas gdy inne funkcje takie jak mruganie, były kontrolowane za pomocą linek przez zespół lalkarzy. Mniejsze modele wielkości jajka zostały stworzone z myślą o ruchach takich jak latanie po suficie sali balowej hotelu Sedgewick[7]. Modelem operował Mark Bryan Wilson, który podczas kręcenia scen na czarnym tle miał na sobie piankowy kombinezon wzmocniony spandexem[3][4]. Ponieważ ruchy Wilsona były ograniczone przez linki, kamera była wokół niego przesuwana, aby symulować ruch[7], ponadto Wilson pracował z dużymi rekwizytami na planie, aby duch wydawał się mniejszy[8].
Charakterystyka
[edytuj | edytuj kod]W filmie Pogromcy duchów Slimerowi brakuje inteligencji i dba jedynie o zdobycie jedzenia[9]. W drugiej części duch wydaje się grubszy, inteligentniejszy i potrafi prowadzić autobus[10]. W Prawdziwych duchołapach okazuje się, że Slimer jest opiekuńczy i okazuje współczucie bohaterom serialu[11]. W reboocie z 2016 roku Slimer niszczy wózek z hot dogami i po ataku pogromców kradnie ich pojazd Ecto-1, aby wybrać się na przejażdżkę ze swoją dziewczyną Lady Slimer i innymi duchami[12].
Pochodzenie Slimera zostało opisane w komiksie Marvel UK The Real Ghostbusters w numerze 22., chociaż nie jest on kanoniczny w stosunku do filmów i animowanych seriali telewizyjnych. Wyjaśniono, że był otyłym królem o imieniu Remils („Slimer” od tyłu), który zmarł na niewydolność serca, podczas gdy usunięta scena z filmu Ghostbusters: Pogromcy duchów (2016) miała ukazać „ziemski” żywot Slimera: był gangsterem, który zabił kelnera w restauracji źle przyjmującego zamówienie, czego konsekwencją było uwięzienia Slimera i jego egzekucja. Po śmierci Slimera pogromcy spotykają go nawiedzającego tę samą restaurację, ale ze względu na eksperymentalny charakter ich sprzętu przypadkowo go oszpecają przed jego ucieczką, pozbawiając go nóg i zmieniając jego kolor na zielony[13].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Ghostbusters: 10 things you didn’t know about the original movie. The Telegraph. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
- ↑ a b c d FX Master Steve Johnson on Creating Slimer With the Help of Cocaine and John Belushi’s Ghost. Bloody Disgusting. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
- ↑ a b Ghostbusters (1984). American Film Institute. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
- ↑ a b Calum Waddell. Slimer Designer. „The Complete SFX Guide to Ghostbusters”, s. 40-43, 2016. Bath: Future Publishing Ltd.. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
- ↑ The Making of Ghostbusters: How Dan Aykroyd, Harold Ramis, and „The Murricane” Built „The Perfect Comedy”. Vanity Fair. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
- ↑ An Oral History of Ghostbusters. Esquire. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
- ↑ a b Joseph McCabe. Making Magic. „The Complete SFX Guide to Ghostbusters”, s. 78-83, 2016. Bath: Future Publishing Ltd.. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).
- ↑ Dan Aykroyd, Harold Ramis: Making Ghostbusters: The Screenplay. New York Zoetrope, 1985, s. 75. ISBN 978-0-918432-68-1.
- ↑ Ghostbusters (1984): Plot w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Ghostbusters II (1989): Plot w bazie IMDb (ang.)
- ↑ The Real Ghost Busters: Plot w bazie IMDb (ang.)
- ↑ Ghostbusters (2016): Plot w bazie IMDb (ang.)
- ↑ At Last: The Untold Backstory of Slimer From Ghostbusters. Wired. [dostęp 2023-12-23]. (ang.).