Przejdź do zawartości

Skolwin

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Skolwin
jednostka pomocnicza Szczecina
Ilustracja
Zabudowa ul. Inwalidzkiej (2009 r.)
Państwo

 Polska

Województwo

 zachodniopomorskie

Miasto

Szczecin

Dzielnica

Północ

W granicach Szczecina

1939

SIMC

0978510

Powierzchnia

12,6[1] km²

Populacja (2021)
• liczba ludności


2817

• gęstość

223 os./km²

Strefa numeracyjna

91

Kod pocztowy

71-8XX

Tablice rejestracyjne

ZS

Położenie na mapie Szczecina
Położenie na mapie
53°31′15,96″N 14°35′54,24″E/53,521100 14,598400

Skolwin (do 1929 niem. Scholwin, w latach 19291945 niem. Odermünde[2]) – część miasta i osiedle administracyjne Szczecina, położone w rejonie Północ. Graniczy od północy z Policami, od zachodu z gminą Police, od południa z osiedlem Stołczyn.

Według danych z 2021, na osiedlu na pobyt stały zameldowanych było 2817 osób[3].

Położenie i historia

[edytuj | edytuj kod]
Kościół Chrystusa Króla

Wschodnia część Skolwina położona jest nad Odrą i poprzez Iński Nurt ma dostęp do jeziora Dąbie oraz do gminy Goleniów.

W skład osiedla Skolwin wchodzą: Skolwin (właściwa część osiedla, dawna wieś), osiedle Skoki, oraz południowa część osiedla Mścięcino (które jest podzielone granicą między miastem Szczecin i miastem Police).

Od strony rzeki Odry znajduje się przystań dla łodzi, jest także nabrzeże portowe, wciąż słabo zagospodarowane, należące niegdyś do papierni „Skolwin”.

W Mścięcinie na obecnej ul. Ofiar Stutthofu w czasie II wojny światowej istniał męski i żeński obóz pracy przy niemieckiej fabryce benzyny syntetycznej w Policach. Przy ulicy Ofiar Stutthofu i ul. Przęsocińskiej znajdują się dwa pomniki.

Skolwin to historyczna wieś z kościołem.
W czasie II wojny światowej Skolwin stanowił część Wielkiego Miasta Szczecin. W latach 1945–1946 znajdował się w granicach Enklawy Polickiej. 8 lipca 1946 Skolwin stał się administracyjną częścią Szczecina. Polska nazwa Skolwin wprowadzona została oficjalnie na mocy rozporządzenia ministrów Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 roku[4], wcześniej przez pierwsze powojenne miesiące używano tymczasowej nazwy Żółwino[5], bądź dosłownego tłumaczenia nazwy niemieckiej: Ujście Odrzańskie[6].

Tablica pamiątkowa poświęcona gen. Mieczysławowi Borucie-Spiechowiczowi przy kościele w Skolwinie.

Po II wojnie światowej (do 1964 roku) w Skolwinie mieszkał, prowadził gospodarstwo rolne i pełnił funkcję sołtysa generał Mieczysław Boruta-Spiechowicz.

W 2005 roku osiedle Skolwin doczekało się monografii w serii czas przestrzeń tożsamość – autorzy książki prof. Radosław Gaziński i dr Piotr Fiuk.

W 2008 roku została zlikwidowana iglica na wieży w Skolwinie z powodu złego stanu technicznego. W 2010 roku postawiono nową iglicę.

Fabryka Papieru „Szczecin-Skolwin”

[edytuj | edytuj kod]
Papiernia Skolwin.

W latach 1886–1914 wybudowano Zakłady Celulozowo-Papiernicze (niem. Feldmühle, Papier- und Zellstoffwerke Scholwin bei Stettin) później zwane Fabryka Papieru „Szczecin-Skolwin”. Papiernia produkowała papier i celulozę od 1911. Po 1945 roku Rosjanie zdemontowali i wywieźli maszyny papiernicze, jednak w latach 50. przywrócono infrastrukturę produkcyjną.

W latach PRL-u Papiernia „Skolwin” była jednym z największych producentów papieru w Polsce. Jeszcze w latach 80. produkcja odbywała się na pięciu maszynach papierniczych, wytwarzających różne rodzaje papieru (gazetowy, śniadaniowy, tekturowy, toaletowy). Produkowano też „wytłoczki” (kartonowe opakowania do jajek). W końcowym okresie swojej działalności, po modernizacji przez Nørhaven(inne języki)) ostatniej pozostałej maszyny papierniczej MP 1, produkowano papier gazetowy (45 g/m2), oraz papier książkowy (52-65 g/m2), w ilości 180 ton/dobę. Produkcja odbywała się na tej jednej maszynie (MP 1) w oparciu o ścier drzewny, celulozę, i w pewnym stopniu o makulaturę.

Likwidacja Papierni „Skolwin”

[edytuj | edytuj kod]

Duński inwestor (zakładając produkcję papieru dla swoich drukarni we własnym zakresie i chcąc uniezależnić się od importu drogiego papieru książkowego z Finlandii) zmodernizował w „Skolwinie” tylko maszynę papierniczą MP 1, dostosowując ją do produkcji papieru książkowego. Jednak energochłonna infrastruktura zakładu przerosła już jego możliwości. Zbyt duża (jak dla jednej maszyny) niedoinwestowana, awaryjna i pochłaniająca dużą ilość węgla kotłownia nie zapewniała stabilnego wytwarzania pary wodnej, koniecznej w procesie suszenia papieru. Wyeksploatowane i przestarzałe urządzenia do wytwarzania ścieru drzewnego pochłaniały za dużo energii elektrycznej, zaś „nowy” system przetwarzania makulatury okazał się wysokoawaryjny i nie zapewniał jej dostaw jako surowca dla produkcji papieru o wymaganych parametrach jakości i w wystarczającej ilości. Remontów wymagały też dachy budynków fabryki. Zaległości inwestycyjne poprzednich dekad, wysokie koszty produkcji, w połączeniu z rosnącą konkurencją na rynku papieru (jakość, cena), oraz niekorzystna koniunktura eksportowa doprowadziły do likwidacji zakładu w grudniu 2007 roku. Jeszcze do końca 2007 roku znaczna liczba mieszkańców dzielnicy była zatrudniona w tej papierni.
W 2015 roku w obiektach fabryki nastąpiło ponowne uruchomienie produkcji papieru przez spółkę APIS.

Geografia i turystyka

[edytuj | edytuj kod]

Ludność

[edytuj | edytuj kod]
Liczba ludności osiedla Skolwin od 2008 r.
Źródło: Portal systemu informacji przestrzennej miasta Szczecin[3]

Samorząd mieszkańców

[edytuj | edytuj kod]

Samorząd osiedla Skolwin został ustanowiony w 1990 roku[7]. Rada Osiedla Skolwin liczy 15 członków[8].

W wyborach do rady osiedla 13 kwietnia 2003 udział wzięło 138 głosujących, co stanowiło frekwencję 4,90%[9]. W wyborach do rad osiedli 20 maja 2007 roku udział wzięło 224 głosujących, co stanowiło frekwencję na poziomie 8,15%[10].

Komunikacja

[edytuj | edytuj kod]
 Osobny artykuł: Autobusy miejskie w Szczecinie.

Komunikację miejską zapewniają linie autobusowe nr 63 (przystanek końcowy z Kołłątaja), nr 102 (PoliceGocław). W nocy kursuje autobus 526.

Ponadto obok byłej Papierni znajduje się stacja kolejowa Szczecin Skolwin – dworcowy budynek jest odnawiany przy niedostępnej dla pasażerów linii kolejowej nr 406: SzczecinPoliceTrzebież.

 Osobny artykuł: Sport w Szczecinie.

W Skolwinie funkcjonuje klub piłkarski OKS Świt Skolwin. W sezonie 2023/2024 zespół wygrał rozgrywki III ligi, gr. II i awansował do II ligi[11][12]. W III lidze polskiej Świt rozgrywał swoje mecze przy ul. Stołczyńskiej. Po awansie tymczasowo będzie korzystać ze Stadionu Miejskiego przy ul. Karłowicza.

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Rocznik statystyczny Szczecina 2014, Urząd Statystyczny w Szczecinie, ISSN 1896-2718 (na płycie CD)
  2. Rozporządzenie Ministrów: Administracji Publicznej i Ziem Odzyskanych z dnia 12 listopada 1946 r. o przywróceniu i ustaleniu urzędowych nazw miejscowości (M.P. z 1946 r. Nr 142, poz. 262)
  3. a b Portal Systemu Informacji Przestrzennej Miasta Szczecin [online], geoportal.szczecin.pl [dostęp 2021-06-04].
  4. M.P. z 1946 r. nr 142, poz. 262, s. 6
  5. Tadeusz Białecki: Zmiany w nazewnictwie geograficznym Szczecina po 1945 roku. Szczecin: Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Szczecińskiego, 1995, s. 24. ISBN 83-86745-01-0.
  6. Słownik współczesnych nazw geograficznych Pomorza Zachodniego z nazwami przejściowymi z lat 1945–1948. Tadeusz Białecki (red.). Szczecin: Książnica Pomorska w Szczecinie, 2002, s. 192. ISBN 83-87879-34-7.
  7. Uchwała Nr VIII/53/90 Rady Miejskiej w Szczecinie z dnia 28 listopada 1990 r. w sprawie utworzenia w mieście Szczecinie dzielnic i osiedli. bip.um.szczecin.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-14)]. (Uchwała VIII/53/90 Rady Miejskiej w Szczecinie z dnia 28 listopada 1990 r. Załącznik nr 1)
  8. Członkowie Rad Osiedli – Kadencja 2007–2011. Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2010-05-07]. (pol.).
  9. Wybory do Rad Osiedli 13 kwietnia 2003 r. w statystyce. Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2010-05-07]. (pol.).
  10. Wybory Rad Osiedlowych 20 maja 2007. Urząd Miasta Szczecin. [dostęp 2017-05-17]. (pol.).
  11. Krzysztof Dziedzic, Powrót po latach. Świt Skolwin z awansem do drugiej ligi [online], szczecin.tvp.pl, 16 maja 2024 [dostęp 2024-05-19] (pol.).
  12. Bartosz Lodko, Znamy pierwszego beniaminka II ligi. To Świt Skolwin [online], weszlo.com, 15 maja 2024 [dostęp 2024-05-17] (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]