Sigrid Elmblad
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Sigrid Agneta Sofia Elmblad |
|---|---|
| Imię i nazwisko urodzenia |
Sigrid Pettersson |
| Data i miejsce urodzenia |
28 maja 1860 |
| Data i miejsce śmierci |
23 maja 1926 |
| Zawód, zajęcie |
dziennikarka, pisarka, tłumaczka |
| Narodowość |
szwedzka |
| Rodzice |
Abraham Raphael Ulric, Elma Edvina Rosalie |
| Małżeństwo |
Johannes Elmblad (1888–1910; jego śmierć) |
Sigrid Agneta Sofia Elmblad, z domu Pettersson (ur. 28 maja 1860 w Sztokholmie, zm. 23 maja 1926 tamże) – szwedzka dziennikarka, pisarka i tłumaczka.
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Była córką architekta Abrahama Raphaela Ulrica Petterssona i Elmy Edviny Rosalie af Heurlin[1], z pochodzenia szwedzkojęzycznej Finki[2]. Jej ojciec zmarł, gdy miała sześć lat, dlatego wychowywała się głównie u krewnych w Finlandii. Z powodu choroby pobierała edukację domową, wykazując zainteresowanie literaturą. Po powrocie do Szwecji jako nastolatka zaczęła publikować pod pseudonimem Toivo pierwsze melancholijne wiersze w kalendarzach poetyckich i czasopismach, jak Svenska Familj-Journalen i Idun[2]. W 1885 roku wydany został pierwszy zbiór poezji Vind för våg. W tym okresie została zastępcą redaktora naczelnego w Svenska Familj-Journalen, a także dołączyła do stowarzyszenia Nya Idun, gdzie poznała wiele działaczek szwedzkiego ruchu feministycznego, m.in. Ellen Key, która stała się dla niej wzorem do naśladowania[2]. W latach 1887–1896 pracowała w Dagens Nyheter[3].
W 1888 roku poślubiła śpiewaka operowego Johannesa Elmblada, z którym miała dwie córki[2][4]. Ze względu na pracę męża często zmieniała miejsce zamieszkania, pomieszkując m.in. w Berlinie, Wrocławiu czy Pradze, a także w Bayreuth, gdzie obracała się w bliskich kręgach Richarda Wagnera, co doprowadziło do jej zainteresowania muzyką niemieckiego kompozytora[2][4]. Przetłumaczyła m.in. jego Pierścień Nibelunga (1905), Parsifala (1917)[5] i Śpiewaków norymberskich na język szwedzki[2][4]. Tłumaczyła również utwory Schuberta i Schumanna[2][4].
Po śmierci męża w 1910 roku wróciła do Szwecji i zamieszkała w Sztokholmie, gdzie zajmowała się pisaniem dla gazet oraz tłumaczeniami. Przetłumaczyła m.in. dramat Brand Henrika Ibsena czy powieść Jenny Sigrid Undset[4] (oba w 1920)[2], a także Pierre et Luce Romaina Rollanda (1921)[2]. Tworzyła również opowiadania i baśnie dla dzieci oraz napisała biografię Jenny Lind[2][4]. Ponownie zaangażowała się także w działalność Nya Idun, pełniąc funkcję sekretarza w latach 1912–1918 i przewodniczącej w latach 1918–1921[4][6]. W 1928 roku pośmiertnie opublikowano jej ostatni zbiór poezji, Dröm och längtan[2][4].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Birgitta Lager: Sigrid Agneta Sofia Elmblad. [w:] Svenskt biografiskt lexikon [on-line]. Riksarkivet. [dostęp 2023-08-12]. (szw.).
- ↑ a b c d e f g h i j k Staffan Vahlquist, Stefan Johansson: Sigrid Elmblad, 1860–1926. Svenskt översättarlexikon. [dostęp 2023-08-12]. (szw.).
- ↑ Sigrid Elmblad. Nordic Women's Literature. [dostęp 2023-08-12]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h Eva Heggestad: Sigrid Agneta Sofia Elmblad. Svenskt kvinnobiografiskt lexikon. [dostęp 2023-08-12]. (szw. • ang.).
- ↑ Svenska män och kvinnor : biografisk uppslagsbok. T. 2: C–F. Stockholm: Albert Bonniers förlag, 1944, s. 394. [dostęp 2023-08-12]. (szw.).
- ↑ Sigrid Elmblad. Nya Idun. [dostęp 2023-08-12]. (szw.).