Przejdź do zawartości

Sevier (rzeka)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Sevier
uto-az. Seve'uu
Ilustracja
Rzeka Sevier w hrabstwie Millard, Utah
Kontynent

Ameryka Północna

Państwo

 Stany Zjednoczone

Rzeka
Długość 616 km
Powierzchnia zlewni

29 977 km²

Źródło
Miejsce Góry Skaliste
Wysokość

3060

Współrzędne

37°29′59,0″N 112°30′02,5″W/37,499716 -112,500682

Ujście
Recypient Sevier Lake
Współrzędne

39°02′56,1″N 113°08′02,2″W/39,048916 -113,133943

Mapa
Mapa rzeki
Położenie na mapie Utah
Mapa konturowa Utah, na dole nieco na lewo znajduje się punkt z opisem „źródło”, natomiast po lewej znajduje się punkt z opisem „ujście”
Położenie na mapie Stanów Zjednoczonych
Mapa konturowa Stanów Zjednoczonych, po lewej znajduje się punkt z opisem „źródło”, powyżej znajduje się również punkt z opisem „ujście”

Sevier (uto-az. Seve'uu, hiszp. Rio Severo) – rzeka o długości 616 km, najdłuższa w stanie Utah, której całe dorzecze znajduje się na obszarach tego stanu. Uchodzi do bezodpływowego jeziora Sevier. W swoim górnym biegu rzeka jest nadmiernie wykorzystywana do nawadniania pól uprawnych, na skutek czego jezioro Sevier wysycha.

Bieg rzeki

[edytuj | edytuj kod]

Organizacja Sevier River Water Users Association (SRWUA) podzieliła główny bieg rzeki na cztery odcinki: Górny, Centralny, Gunnison i Dolny[1].

Odcinek Górny: źródła Sevier znajdują się w północno-zachodniej części hrabstwa Kane na zachodniej krawędzi płaskowyżu Paunsaugunt, skąd rzeka płynie na północ szeroką doliną przez hrabstwo Garfield. Następnie przedziera się przez wąski, 8-kilometrowy kanion Circleville, skąd wypływa w obszerną dolinę w pobliżu miejscowości Circleville. Stamtąd kieruje się na północny wschód w stronę miasta Junction, gdzie łączy się z East Sevier, swym największym dopływem.

Odcinek Centralny: tu rzeka płynie na północ przez hrabstwo Piute ku miejscowości Marysvale, gdzie wpada w kolejny, długi na 13 km kanion Sevier, z którego wyłania się na południe od miasta Sevier. Stąd płynie na północny wschód mijając miejscowości Richfield i Salinę[2].

Odcinki Gunnison i Dolny: po połączeniu się z dopływem San Pitch około 36 km na południowy zachód od Nephi, rzeka skręca na zachód płynąc wzdłuż północnych zboczy Canyon Mountains, a następnie na południowy zachód mijając miejscowość Delta i uchodząc do jeziora Sevier w środkowej części hrabstwa Millard, u podnóży zachodnich stoków Cricket Mountains. Na północnym skraju doliny znajduje się sztuczny zbiornik odpływowy o długości 32 kilometrów o nazwie Sevier Bridge Reservoir.

W ostatnich latach dla ratowania zasobów wodnych SRWUA zainstalowała wzdłuż rzeki urządzenia monitorujące, które informują o przepływie rzeki na poszczególnych odcinkach jej biegu, zapotrzebowaniu kanałów nawadniających i poziomie wody w zbiorniku odpływowym.

Historia odkrycia

[edytuj | edytuj kod]

W roku 1776 dwaj franciszkanie, Francisco Atanasio Dominguez i Silvestre Vélez de Escalante, szukali drogi pomiędzy Santa Fe w hiszpańskim Nowym Meksyku a Monterey w, również hiszpańskiej, Kalifornii. Wędrując na północny zachód, ekspedycja dotarła do pasma San Juan w Górach Skalistych. Wędrowali wzdłuż rzeki Dolores, dopływu Kolorado, po czym, gdy ich przewodnicy zgubili szlak w pobliżu podnóży Uncompahgre, zawrócili na północny wschód, by znaleźć przewodników w plemieniu indiańskim Ute. Ute – mimo skromnych upominków – nie okazali się skorzy do współpracy, podejrzewali bowiem, że zakonnicy – wbrew głoszeniu, iż wędrują w poszukiwaniu zaginionego konfratra – są forpocztą białych najeźdźców. Jedyny przewodnik, którego dostali, poprowadził ich na północny zachód, do dzisiejszego stanu Utah[3].

Tam dotarli do brzegów Green River, płynącego na południe dopływu Kolorado i nazwali ją San Buenaventura. Wkrótce potem natrafili na Sevier na odcinku, w którym płynie ona na południowy zachód, uznając ją za dolny odcinek rzeki Buenaventura. W oparciu o doniesienia franciszkanów kartograf Bernardo de Miera y Pacheco naniósł na mapę rzekę płynącą na południowy zachód i wpadającą do jeziora, które można uznać za, jeszcze wówczas nie wyschnięte, jezioro Sevier[4]. W załączonej do mapy nocie do króla Karola III Miera zalecał budowę kilku misji w tym rejonie, zaznaczając, iż być może, jest to droga wodna prowadząca do Pacyfiku wprost lub przez połączenie z całkowicie zmyśloną Rio Timpanogos[5][6].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]
  • John Waldemar Van Cott: Utah Place Names: A Comprehensive Guide to the Origins of Geographic Names. 1991. ISBN 0-87480-345-4.
  • Carl Waldman, Alan Wexler: Encyclopedia of Exploration. T. !: The Explorers. New York: FactsOnFile, 2004. ISBN 0-8160-4678-6.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]