Samogłoska tylna
Samogłoska tylna – samogłoska wymawiana z przesunięciem języka ku tyłowi jamy ustnej.
W międzynarodowej transkrypcji fonetycznej IPA przewidziano odrębne symbole dla 9 samogłosek tylnych:
- samogłoska przymknięta tylna niezaokrąglona [ɯ]
- samogłoska przymknięta tylna zaokrąglona [u]
- samogłoska prawie przymknięta tylna scentralizowana zaokrąglona [ʊ]
- Choć niezaokrąglony odpowiednik tej samogłoski nie posiada odrębnego symbolu, można go transkrybować jako przesuniętą ku szwie samogłoskę przymkniętą tylną niezaokrągloną [ɯ̽].
- samogłoska półprzymknięta tylna niezaokrąglona [ɤ]
- samogłoska półprzymknięta tylna zaokrąglona [o]
- samogłoska półotwarta tylna niezaokrąglona [ʌ]
- samogłoska półotwarta tylna zaokrąglona [ɔ]
- samogłoska otwarta tylna niezaokrąglona [ɑ]
- samogłoska otwarta tylna zaokrąglona [ɒ]
Handbook of the International Phonetic Association definiuje samogłoskę [ʊ] jako przesunięty ku szwie odpowiednik samogłoski kardynalnej [u][1], więc można ją alternatywnie zapisać [u̽].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ IPA 1999 ↓, s. 13.
Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- samogłoska tylna - Słownik języka polskiego PWN. [dostęp 2016-02-27].
- International Phonetic Association: Handbook of the International Phonetic Association. Cambridge: Cambridge University Press, 1999. ISBN 978-0-521-65236-0. (ang.).
