SS Leonardo da Vinci
| |
| Bandera | |
|---|---|
| Armator |
Società di Navigazione Italia |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Data wodowania |
1959 |
| Data oddania do eksploatacji |
1960 |
| Dane techniczne | |
| Liczebność załogi |
580 |
| Liczba pasażerów |
1326 |
| Długość całkowita (L) |
234 m |
| Szerokość (B) |
28 m |
| Pojemność |
33 430 RT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik |
turbiny parowe o mocy 52 000 KM |
| Liczba śrub napędowych |
2 |
| Prędkość maks. |
24,5 w. |
Leonardo da Vinci – włoski turbinowy statek pasażerski armatora "Società di Navigazione Italia" zbudowany w roku 1960 przez stocznię Ansaldo S.A. z Genui i wprowadzony na linię nowojorską (w miejsce utraconego SS Andrea Doria). Koncepcja konstrukcyjna "Leonardo da Vinci" była kontynuacją nowej architektury okrętowej tzw. "szkoły włoskiej". Statek wyruszył w podróż dziewiczą z Genui przez Neapol i Cannes do Nowego Jorku w lipcu 1960 roku. Wszystkie kabiny posiadały pełną klimatyzację z własną regulacją. Na pokładzie funkcjonowała radiowa rozgłośnia pokładowa nadająca trzy różne programy i po raz pierwszy pokładowe studio telewizyjne (nadające audycje z zewnątrz oraz ze statku). Na rufie statku znajdowały się ułożone tarasowo trzy baseny ze sztucznymi "plażami" zwane potocznie "lido". Statek dysponował również nowocześnie wyposażonym szpitalem i własną redakcją i drukarnią wydającą dziennik "Corriere del Mare / Kurier Morski". Ze względu na rosnącą konkurencję transatlantyckich połączeń lotniczych statek przeszedł na linię południowoamerykańską. W dniu 4 lipca 1980 roku na wycofanym z eksploatacji statku wybuchł pożar, który w ciągu czterech dni strawił go w całości, powodując w końcu przewrócenie się wypalonego kadłuba.