SMS S 140

S 140
Klasa	niszczyciel
Typ	S 138
	Historia
Stocznia	Schichau-Werke, Elbląg
Wodowanie	22 grudnia 1906
	Kaiserliche Marine
Nazwa	S 140
Wejście do służby	3 sierpnia 1907
	Reichsmarine
Nazwa	T 140
Wycofanie ze służby	22 marca 1921
Los okrętu	złomowany 1921
	Dane taktyczno-techniczne
Wyporność	projektowa 533 t; pełna: 684 t
Długość	na linii wodnej: 70,2 m ,; pełna: 70,7 m
Szerokość	7,8 m
Zanurzenie	2,75 m
	Napęd
	4 kotły parowe; maszyny parowe VTE; 2 śruby napędowe; 11 000 ihp
Prędkość	30,3 węzła
Zasięg	1930 mm/17 w.; 390 mm/24 w.
	Uzbrojenie
	1 x armata okrętowa 8,8 cm SKL/35; 3 x armata okrętowa 5,2 cm SKL/55; 3 x wyrzutnia torped kal. 450 mm
Załoga	80

S 140, następnie T 140 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Trzecia jednostka typu S 138. Okręt wyposażony w cztery kotły parowe opalane węglem.

Zbudowany w stoczni Schichaua w Elblągu. Stępkę pod jego budowę położono w 1906 roku, a wodowano go 22 grudnia 1906 roku^[1]. Budowę ukończono 3 sierpnia 1907 roku i wszedł w skład Kaiserliche Marine^[1].

Służył podczas I wojny światowej. 24 września 1917 roku został przemianowany na T 140^[1]. Po wojnie pozostał na krótko pod banderą Reichsmarine, lecz 22 marca 1921 roku został skreślony z listy floty i sprzedany na złom 8 czerwca 1921 roku^[1].

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d Trubicyn 2000 ↓, s. 39.

Bibliografia

Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
Siergiej Trubicyn: Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.). Sankt Petersburg: 2000, seria: Bojewyje Korabli Mira. (ros.).

[CITEREFTrubicyn200039-1] Trubicyn 2000 ↓, s. 39.

[1]