SMS G 8
 G 8 w latach 30. | |
| Klasa | |
|---|---|
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | |
| Położenie stępki | |
| Wodowanie | |
 Kaiserliche Marine
| |
| Nazwa |
G 8 |
| Wejście do służby | |
 Kriegsmarine
| |
| Nazwa |
G 8 (1935-39) |
| Wycofanie ze służby |
1945 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
projektowa 573 t |
| Długość |
na linii wodnej: 71,0 m |
| Szerokość |
7,6 m |
| Zanurzenie |
3,0 m |
| Napęd | |
| 4 kotły parowe 2 turbiny parowe 2 śruby napędowe 16 000 KM | |
| Prędkość |
32 węzły |
| Zasięg |
1150 Mm przy prędkości 17 w |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 88 mm KL/30 4 wyrzutnie torped 500 mm - stan początkowy | |
| Załoga |
74 |
G 8, później T 108 – niemiecki niszczyciel z okresu I wojny światowej. Druga jednostka typu G 7. Służył także w okresie międzywojennym i podczas II wojny światowej.
Podczas I wojny światowej brał udział w bitwie na Dogger Bank.
W okresie międzywojennym pozostawał w składzie Reichsmarine, przechodząc kilka modernizacji, m.in. w latach 1920-21 w Wilhelmshaven, w trakcie której zmieniono uzbrojenie i zwiększono zapas paliwa, a następnie w latach 1928-31, kiedy zamieniono kotły na nowoczesne, przy tym zwiększając długość okrętu. Od 1936 wykorzystywany jako okręt szkolny[1]. Po przeklasyfikowaniu na torpedowiec nazwę okrętu zmieniono 23 kwietnia 1939 z G 8 na T 108[1]. Służył jako okręt pomocniczy także w czasie II wojny światowej. Po wojnie 6 stycznia 1946 przejęty przez Wielką Brytanię, nie wcielony do służby, po czym zezłomowany[1].
Dane techniczne
[edytuj | edytuj kod]- Początkowe:[1]
- wyporność projektowa / pełna: 573/719 t
- wymiary:
- długość: 71,5 m
- szerokość: 7,56 m
- zanurzenie: 3,09 m
- siłownia: 2 turbiny parowe Germania o mocy 16.406 KM, 3 kotły opalane węglem i 1 opalany ropą, 2 śruby
- prędkość: 33 w
- zasięg: 1150 mil morskich przy prędkości 17 w
- zapas paliwa: 110 t węgla i 80 t ropy
- załoga: 74 (3 oficerów)
- uzbrojenie:
- 2 działa 88 mm (2xI)
- 4 wyrzutnie torped 500 mm (4xI)
- 18 min morskich (możliwość)
- po modernizacji w latach 1920-21:[1]
- wyporność projektowa / pełna: 660/775 t
- wymiary:
- długość: 71,5 m
- szerokość: 7,56 m
- zanurzenie: 3,21 m
- prędkość 31,5 w,
- siłownia: jak wyżej
- zasięg: 1800 mil morskich przy prędkości 17 w
- zapas paliwa: 156 t węgla i 80 t ropy
- załoga: 91 (4 oficerów)
- uzbrojenie:
- 2 działa 105 mm
- 2 wyrzutnie torped 500 mm (2xI)
- po modernizacji w latach 1928-31:[1]
- wyporność projektowa / pełna: 772/884 t,
- wymiary:
- długość: 76,1 m
- szerokość: 7,58 m
- zanurzenie: 3,12 m
- prędkość 30 w
- siłownia: 2 turbiny parowe Germania, 3 kotły opalane ropą, 2 śruby
- zasięg: 1900 mil morskich przy prędkości 17 w
- zapas paliwa: 220 t ropy
- załoga: 91 (4 oficerów)
- uzbrojenie: (stan na 1944)
- 1 działo 105 mm
- 2 działka 20 mm plot
- 3 wyrzutnie torped 500 mm (1xIII)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]Bibliografia
[edytuj | edytuj kod]- Robert Gardiner, Randal Gray: Conway's All The World's Fighting Ships 1906-1921. Annapolis, Md.: Naval Institute Press, 1985. ISBN 978-0-87021-907-8.
- (ros.) S.W. Trubicyn, Eskadriennyje minonoscy i minonoscy Giermanii (1871-1918 gg.), Sankt Peteresburg, 2000, s.53-54
