Przejdź do zawartości

Rynchyni

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Rynchyni, Rynchini, Rynchinowie[1]plemię słowiańskie zamieszkujące tereny Macedonii, na wschód od Tessalonik nad Morzem Egejskim.

Nazwa Ρυγχινοι (Rynchinōi), Ρηχίνοι (Rēchinoi) pochodzi prawdopodobnie od nazwy rzeki - Ρήχιος (Rēchios) - Strumy (obec. gr. Rendina). Pierwotne brzmienie nazwy słowiańskiej jest niepewne. Próbuje się ją rekonstruować jako: Rǫčeni (por. macedoński rъčej - potok, strumyk, polski - ruczaj) lub Rǫždane (bułgarski - rud - rudy, kędzierzawy, ładny; rúda lédína - niwa, polska - rędzina - gleba gliniana, wapienna, zwykle urodzajna)[2].

Historia

[edytuj | edytuj kod]

Według Miracula Sancti Demetrii na czele Rynchinów stał w VII wieku książę Prebąd. Po jego śmierci w Konstantynopolu Rynchini wraz z innymi plemionami oblegli w odwecie Sołuń. Według tego źródła trudnili się piractwem, pustosząc przybrzeżne tereny Bizancjum. Sąsiadowali z Sagudatami i Strumińcami. Spośród wielu prób lokalizacji Rynchinów ostały się hipotezy łączące ich siedziby z rzeką Rechios bądź ze znaną z XIII-XIV wiecznych źródeł miejscowością Rentina nad jeziorem Wolwi. Kronika z XVII wieku z atońskiego klasztoru Kastamoniton przynosi informację, że w VIII wieku lub na początku IX (za cesarzy ikonoklastów) został przez mnichów z góry Athos schrystianizowany, wraz z Sagudatami lud Ρηχίνοι (Rēchinoi) zwany Wlachorichinoi, koczujący na Półwyspie Chalcydyckim. Według badaczy mógł to być lud powstały ze zmieszania Rynchinów z Włachami. Wiarygodność tego przekazu bywa kwestionowana[2].

Zobacz też

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. Nazwy "Rynchinowie" używa Wincenty Swoboda: Słownik starożytności słowiańskich. T. 4. s. 629.
  2. a b Wincenty Swoboda: Słownik starożytności słowiańskich. T. 4. s. 629.

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]