Gołąbek torfowcolubny

Gołąbek ceglastoczewrwony

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	grzyby
Typ	podstawczaki
Klasa	pieczarniaki
Rząd	gołąbkowce
Rodzina	gołąbkowate
Rodzaj	gołąbek
Gatunek	gołąbek torfowcolubny
Nazwa systematyczna
Russula sphagnophila Kauffman Report Mich. Acad. Sci. 11: 86 (1909)

Gołąbek torfowcolubny (Russula sphagnophila Kauffman) – gatunek grzybów należący do rodziny gołąbkowatych (Russulaceae).

Systematyka i nazewnictwo

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Russula, Russulaceae, Russulales, Incertae sedis, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi.

Po raz pierwszy opisał go w 1909 r. Calvin Henry Kauffman i nadana przez niego nazwa jest aktualna. Ma 6 synonimów. Są nimi wszystkie odmiany oraz Russula subintegra (Singer) Joachim 1939.

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.

Morfologia

Kapelusz

Średnica 3–5 cm, bardzo delikatny, półkulisty do wypukłego, czasami nieco garbkowaty w środku, następnie rozszerzający się, na koniec szeroko i nisko wklęsły, z prostym brzegiem i wyraźnie, promieniście bruzdowany. Powierzchnia na środku zielonkawa, oliwkowobrązowa lub jasno oliwkowoszara, na brzegu fioletowawa i blado winna. Często jest silnie wyblakły, nawet u młodych okazów. Skórka daje się odedrzeć z wyjątkiem środka, jest nieco lepka, gładka i błyszcząca.

Trzon

Wysokość 4–5 cm, grubość 0,8–1,5 cm, beczkowaty, maczugowato pogrubiony u podstawy, ale nierówny ku górze, bardzo kruchy, bardzo miękki, całkowicie pusty. Powierzchnia drobno chropowata, czysto biała, później w stanie wilgotnym lekko rdzawożółta, ale poza tym niewiele się zmienia.

Blaszki

Dość cienkie, prawie wszystkie równe, z tyłu wolne, z przodu zaokrąglone, rozwarte, szerokości 3–5 mm, białe, potem kremowe, słabo rozwidlone.

Miąższ

Bardzo delikatny i wręcz miękki, biały, z tendencją do żółknięcia. Zapach owocowy, smak łagodny.

Wysyp zarodników

Ciemnokremowe.

Cechy mikroskopowe

Podstawki 34–40 × 10,5–11 µm. Bazydiospory 8,5–10,2 × 6,5–7,5 µm, odwrotnie jajowate, lekko eliptyczne, kolczaste, prawie siateczkowate, połączone licznymi łącznikami, z dość licznymi, słabo stożkowatymi lub półkulistymi brodawkami o długości do 0,75 µm, niecałkowicie amyloidalnymi, z łącznikami tworzącymi kilka pełnych oczek. Wyrostek wnęki 1,5–1,75 × 1,12–1,5 µm, Łysinka często wydłużona, prostokątna, 2,75 × 2,37 µm.. Cystydy wrzecionowate, 55–100 × 8–10 µm, ostrołukowe lub zwężone w mniej lub bardziej wyraźną szyjkę. Skórka z wąsko maczugowatymi dermatocystydami, o szerokości 4–8 µm.

Występowanie i siedlisko

Występuje w Ameryce Północnej, Europie i Azji. W Polsce W. Wojewoda w 2003 r. przytoczył 2 stanowiska z uwagą, że jego rozprzestrzenienie i stopień zagrożenia nie są znane. Naziemny grzyb mykoryzowy. Występuje pod różnymi drzewami liściastymi, dębami, brzozami, na podmokłych terenach