Rusi Christozow
| Pełne imię i nazwisko |
Rusi Christozow Gospodinow |
|---|---|
| Data urodzenia | |
| Data śmierci | |
| Minister Spraw Wewnętrznych | |
| Okres |
od 6 sierpnia 1949 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
Rusi Christozow Gospodinow (bułg. Руси Христозов Господинов, ur. 13 listopada 1914 w Musaczewie w Obwodzie Stara Zagora, zm. 20 grudnia 1990 w Sofii[1]) – bułgarski polityk komunistyczny, minister spraw wewnętrznych Ludowej Republiki Bułgarii w latach 1949–1951[1].
Życiorys
[edytuj | edytuj kod]Od 1930 członek Bułgarskiego Komunistycznego Związku Młodzieży, od 1933 studiował na wydziale agronomicznych Uniwersytetu w Sofii, wydalony z uczelni za udział w strajku studenckim. W 1936 ukończył finanse w Wolnym Uniwersytecie Nauk Ekonomicznych i Politycznych, później wrócił na uniwersytet w Sofii, gdzie w 1940 skończył prawo. W 1934 wstąpił do Bułgarskiej Partii Komunistycznej, działał w jej paramilitarnych strukturach w Sofii. Dwukrotnie – najpierw 1941-1942, potem 1942-1943 – był osadzany w obozie w Kristo, mimo to kontynuował nielegalną działalność. Po przejęciu władzy w Bułgarii przez komunistów we wrześniu 1944 został dyrektorem administracyjnym w Ministerstwie Spraw Wewnętrznych i dyrektorem Milicji Robotniczej. Od 1948 był pierwszym pomocnikiem ministra spraw wewnętrznych. Uczestniczył w niszczeniu opozycji antykomunistycznej i środowisk intelektualnych niezwiązanych z ruchem komunistycznym. Za zasługi w niszczeniu opozycji został mianowany generałem-lejtnantem. Od 6 sierpnia 1949 do 6 stycznia 1951 był ministrem spraw wewnętrznych Bułgarii. Później, 1951-1953 był ministrem przemysłu spożywczego i aprowizacji, a 1956-1959 przewodniczącym Państwowej Komisji Planowania. W 1962 odsunięty od stanowisk ministerialnych i usunięty z Komitetu Centralnego partii i mianowany ambasadorem Bułgarii w NRD (do 1963). 1963-1971 był dyrektorem kilku firm w przemyśle spożywczym, a 1971-1979 urzędnikiem w ministerstwie rolnictwa.
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Taszo Taszew: Министрите на България 1879-1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 494–495. ISBN 978-954-430-603-8.