Rozdymkokształtne
Tetraodontiformes[1] | |||
Berg, 1940 | |||
Okres istnienia: kreda–dziś | |||
Arothron nigropunctatus | |||
Systematyka | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Typ | |||
Podtyp | |||
Gromada | |||
Rząd |
rozdymkokształtne | ||
Synonimy | |||
|
Rozdymkokształtne[2][3], tetrodontokształtne[2][3], najeżkokształtne[4][5] (Tetraodontiformes) – rząd ryb promieniopłetwych (Actinopterygii) charakteryzujących się brakiem kości ciemieniowych, nosowych i okołooczodołowych. U większości brak również dolnych żeber[6]. Kość szczękowa jest zwykle zrośnięta z kością przedszczękową, stąd dawna nazwa zrosłoszczękie[4][7]. Łuski większości gatunków przekształciły się w kolce, tarczki lub płytki[6][3]. Przedstawiciele tego rzędu wytwarzają dźwięki poprzez pocieranie zębami lub przy pomocy pęcherza pławnego, który nie występuje jedynie u Molidae[6]. Do rozdymkokształtnych należą rozdymki, najeżki, kolcobrzuchy, kostery, rogatnice, jednorożki, trójrożki oraz samogłów. Z zapisów kopalnych ryby te znane są od górnej kredy. W oligocenie polskich Karpat występował Oligolactoria[3].
Klasyfikacja
[edytuj | edytuj kod]Rząd obejmuje dwa podrzędy ryb współcześnie żyjących[6][1]:
- Tetraodontoidei obejmuje siedem rodzin:
- Triacanthoidei obejmuje dwie rodziny:
oraz wymarłe Plectocretacicoidei[6].
Zobacz też
[edytuj | edytuj kod]Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ a b Tetraodontiformes, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Stanisław Rutkowicz: Encyklopedia ryb morskich. Gdańsk: Wydawnictwo Morskie, 1982. ISBN 83-215-2103-7.
- ↑ a b c d Ryby kopalne. red. Michał Ginter. Warszawa: Wydawnictwa Uniwersytetu Warszawskiego, 2012, s. 272–274. ISBN 978-83-235-0973-8.
- ↑ a b Krystyna Kowalska, Jan Maciej Rembiszewski, Halina Rolik Mały słownik zoologiczny, Ryby, Wiedza Powszechna, Warszawa 1973
- ↑ Eugeniusz Grabda, Tomasz Heese: Polskie nazewnictwo popularne krągłouste i ryby - Cyclostomata et Pisces. Koszalin: Wyższa Szkoła Inżynierska w Koszalinie, 1991.
- ↑ a b c d e Joseph S. Nelson: Fishes of the World. John Wiley & Sons, 2006, s. 451. ISBN 0-471-25031-7.
- ↑ Stanislav Frank: Wielki atlas ryb. Przekład: Henryk Szelęgiewicz. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo Rolnicze i Leśne, 1974, s. 525.