Przejdź do zawartości

Roman Pokora

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Roman Pokora
Pełne imię i nazwisko

Roman Mychajłowycz Pokora

Data i miejsce urodzenia

22 lutego 1948
Zborów

Data i miejsce śmierci

8 marca 2021
Lwów

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
1966–1974 Karpaty Lwów 130 (12)
1975–1976 Metalist Charków 37 (4)
1977–1978 Spartak Iwano-Frankowsk 96 (19)
W sumie: 263 (35)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
1972  ZSRR U-21
Kariera trenerska
Lata Drużyna
1989 Zaria Bielce
1989–1991 Weres Równe
1992 Karpaty-2 Lwów (asystent)
1992–1994 Wołyń Łuck
1994–1995 Hetman Zamość
1996 Karpaty Mukaczewo
1999–2003 Polihraftechnika Oleksandria
2003 FK Mikołajów
2004 Nywa Winnica
2004–2006 FK Ołeksandrija
2006–2010 Simurq Zaqatala
2010 Enerhetyk Bursztyn
2010–2011 Helios Charków
2013 Guria Lanczchuti
  1. Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Roman Mychajłowycz Pokora, ukr. Роман Михайлович Покора, ros. Роман Михайлович Покора, Roman Michajłowicz Pokora (ur. 22 lutego 1948 w Zborowie, w obwodzie tarnopolskim, zm. 8 marca 2021 we Lwowie[1]) – ukraiński piłkarz, grający na pozycji pomocnika, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

[edytuj | edytuj kod]

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Wychowanek klubu SKA Lwów. Pierwszy trener Bohdan Markewicz. W 1965 został zaproszony do Karpat Lwów. 12 maja 1966 zadebiutował w spotkaniu z klubem Awanhard Charków[2]. Od 1967 podstawowy pomocnik klubu. W 1975 przeszedł do Metalista Charków, w którym występował do 1976. Potem jeszcze trzy lata występował w drużynie Spartak Iwano-Frankowsk, w której zakończył karierę piłkarską.

Kariera trenerska

[edytuj | edytuj kod]

Po zakończeniu kariery piłkarskiej rozpoczął pracę trenerską. Pierwszy duży sukces przyszedł w 1990, kiedy z Weresem Równe zdobył brązowe medale w Drugiej Lidze Mistrzostw ZSRR. Następnie asystował trenerowi w drugiej drużynie lwowskich Karpat. W 1992-1994 trenował Wołyń Łuck, skąd wyjechał za granicę trenować Hetman Zamość. Po 1,5 rocznej pracy był zmuszony opuścić klub z powodu braku polskiej licencji trenerskiej. Po powrocie do ojczyzny trenował drugoligowy zespół Karpaty Mukaczewo. W 1999 otrzymał propozycję trenować Polihraftechnikę Oleksandria. Z klubem zdobył awans do Wyszczej Lihi. W 2003 przez problemy finansowe klub został rozwiązany, a trener został bez pracy. Ale już od września 2003 pracował na stanowisku trenera w FK Mikołajów, a od kwietnia 2004 w Nywie Winnica. Kiedy w 2004 został reaktywowany klub w Oleksandrii został ponownie zaproszony prowadzić ten klub. Od 2006 do czerwca 2010 pracował na stanowisku trenera azerskiego klubu Simurq Zaqatala[3]. Na początku września 2010 objął stanowisko głównego trenera Enerhetyka Bursztyn[4]. A po trzech meczach 28 września 2010 przeniósł się do Heliosu Charków[5]. 16 kwietnia 2011 po serii nieudanych meczów został zwolniony z zajmowanego stanowiska[6]. We wrześniu 2013 objął prowadzenie gruzińskiego klubu Guria Lanczchuti[7].

Sukcesy i odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy klubowe

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]

Sukcesy trenerskie

[edytuj | edytuj kod]

Odznaczenia

[edytuj | edytuj kod]

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]

Bibliografia

[edytuj | edytuj kod]