Roman Malinowski

Roman Malinowski

Data i miejsce urodzenia	26 lutego 1935 Białystok, Polska
Data i miejsce śmierci	31 sierpnia 2021 Jabłonna, Polska
Marszałek Sejmu Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej
Okres	od 6 listopada 1985 do 3 czerwca 1989
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Stanisław Gucwa
Następca	Mikołaj Kozakiewicz
Wiceprezes Rady Ministrów
Okres	od 3 kwietnia 1980 do 12 listopada 1985
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Minister przemysłu spożywczego i skupu
Okres	od 3 kwietnia 1980 do 8 października 1980
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Emil Kołodziej
Następca	Jan Załęski
Prezes Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego
Okres	od 6 listopada 1981 do 11 września 1989
Przynależność polityczna	Zjednoczone Stronnictwo Ludowe
Poprzednik	Stefan Ignar
Następca	Dominik Ludwiczak
Odznaczenia

Roman Malinowski (ur. 26 lutego 1935 w Białymstoku, zm. 31 sierpnia 2021 w Jabłonnie) – polski polityk, działacz ruchu ludowego.

W 1980 minister przemysłu spożywczego i skupu, w okresie 1980–1985 wiceprezes Rady Ministrów, w latach 1985–1989 marszałek Sejmu IX kadencji, prezes Zjednoczonego Stronnictwa Ludowego (1981–1989). Poseł na Sejm PRL VII, VIII i IX kadencji.

Życiorys

Syn Antoniego i Marii. W 1948 ukończył szkołę podstawową, w 1952 szkołę średnią, a w 1956 studia na Wydziale Rolnym Szkoły Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie. W 1972 uzyskał stopień doktora nauk ekonomicznych w SGPiS.

W latach 1948–1956 działał w Związku Młodzieży Polskiej, a od 1956 w Zjednoczonym Stronnictwie Ludowym. Od 1956 do 1957 zasiadał w Zarządzie Głównym Związku Samopomocy Chłopskiej na stanowisku instruktora. W latach 1957–1958 był starszym radcą w Głównym Urzędzie Statystycznym, od 1958 do 1963 ekonomistą w Centralnym Związku Spółdzielni Oszczędnościowo-Pożyczkowej, a w okresie 1963–1958 w Wydziale Ekonomiczno-Rolnym Naczelnego Komitetu ZSL. W latach 1969–1973 był zastępcą członka NK ZSL. Od 1969 do 1971 pełnił funkcję wiceprezesa Centralnego Zarządu Związku Spółdzielni Mleczarskich.

W latach 1971–1973 był przewodniczącym prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Łodzi. Od 1971 do 1973 pełnił funkcję wiceprezesa łódzkiego Wojewódzkiego Komitetu ZSL. Pełnił urząd Wojewody Łódzkiego. 22 października 1975 zasiadł w prezydium NK ZSL jako jego sekretarz (sekretarzem był do kwietnia 1980). Pełnił mandat posła na Sejm PRL VII, VIII i IX kadencji (1976–1989). W czasie IX kadencji (1985–1989) był marszałkiem Sejmu. Od kwietnia 1980 do listopada 1985 był wicepremierem, a od kwietnia do października 1980 ministrem przemysłu spożywczego i skupu. W latach 1981–1989 pełnił funkcję prezesa Naczelnego Komitetu ZSL.

Od maja 1983 do maja 1987 członek Rady Krajowej Patriotycznego Ruchu Odrodzenia Narodowego. Przewodniczący Krajowej Rady Towarzystwa Przyjaźni Polsko-Radzieckiej od 1987 do 1991. Inicjator Konferencji Przewodniczących Parlamentów Europy, Stanów Zjednoczonych i Kanady – sygnatariuszy Organizacji Bezpieczeństwa i Współpracy w Europie w Warszawie w 1988. W 1982 został przewodniczącym Społecznego Komitetu Budowy Pomnika Wincentego Witosa w Warszawie, który został odsłonięty w 1985. 2 września 1982 na mocy decyzji Biura Politycznego KC PZPR wszedł w skład Komitetu Honorowego uroczystości żałobnych Władysława Gomułki.

Zwolennik rozmów z opozycją. Współtwórca koalicji ZSL, „Solidarności”, i Stronnictwa Demokratycznego w Sejmie kontraktowym w 1989. W 1989, w wyniku przekształcenia ZSL, przystąpił do Polskiego Stronnictwa Ludowego „Odrodzenie”, a następnie do Polskiego Stronnictwa Ludowego. Został przewodniczącym Zespołu Doradców przy przewodniczącym Rady Naczelnej PSL. W 2005 wysuwany przez PSL na honorowego przewodniczącego obrad Sejmu z okazji 25-lecia „Solidarności”. Od 2009 do 2017 zasiadał w Radzie Instytutu Lecha Wałęsy, był również przewodniczącym Klubu „Dobro Wspólne Ponad Podziałami” przy Instytucie Lecha Wałęsy.

Od 1981 do 1986 przewodniczył Radzie Gospodarki Żywnościowej. W 1987 był członkiem komitetu honorowego (honora komitato) na 72. Światowym Kongresie Esperanto, na którym mówił o pomyśle utworzenia Światowego Centrum Esperanto w Białymstoku. W 2011 zasiadał w honorowym komitecie ds. obchodów jubileuszu 80 lat „Zielonego Sztandaru”.

Autor wielu prac naukowych i publicystycznych z zakresu polityki agrarnej, ekonomiki rolnictwa, problemów społeczno-gospodarczych i politycznych.

Był żonaty z Mironą.

Pochowany z honorami państwowymi 6 września na cmentarzu w Jabłonnie koło Legionowa. W pogrzebie uczestniczyli politycy PSL, w tym prezes partii Władysław Kosiniak-Kamysz, wicemarszałek Sejmu Piotr Zgorzelski, marszałek województwa mazowieckiego Adam Struzik, były premier Waldemar Pawlak oraz poseł do Parlamentu Europejskiego Jarosław Kalinowski. Rodzinie wręczono list kondolencyjny od marszałek Sejmu Elżbiety Witek.

Odznaczenia (wybrane)

• Order Sztandaru Pracy I klasy
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Złoty Krzyż Zasługi (1964)
• Order Ludowej Republiki Bułgarii I stopnia (1988)
• Order Przyjaźni Narodów (ZSRR, 1989)

Bibliografia

• Nota biograficzna na stronie sejmowej
• Informacje w BIP IPN