Przejdź do zawartości

Rogelio Chávez

Artykuł na Medal
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Rogelio Chávez
Ilustracja
Pełne imię i nazwisko

Rogelio Alfredo Chávez Martínez

Data i miejsce urodzenia

28 października 1984
Tula de Allende

Wzrost

172 cm

Pozycja

obrońca, pomocnik

Kariera juniorska
Lata Klub
1999–2004 Cruz Azul
Kariera seniorska[a]
Lata Klub Wyst. Gole
2004–2017 Cruz Azul 238 (9)
2011 → Pachuca (wyp.) 17 (1)
2012 → Atlas (wyp.) 11 (0)
2016 → Melgar (wyp.) 14 (0)
2018–2019 Arka Gdynia 0 (0)
W sumie: 280 (10)
Kariera reprezentacyjna
Lata Reprezentacja Wyst. Gole
2014  Meksyk 1 (0)
  1. ↑ Uwzględniono wyłącznie rozgrywki ligowe.

Rogelio Alfredo Chávez Martínez (ur. 28 października 1984 w Tula de Allende) – meksykański piłkarz występujący głównie na pozycji prawego obrońcy, reprezentant kraju.

Jest wychowankiem klubu Cruz Azul, w którym spędził większość swojej kariery. Zdobył z nim cztery wicemistrzostwa Meksyku (C2008, A2008, A2009, C2013) oraz puchar Meksyku (C2013). Na arenie międzynarodowej wygrał Ligę Mistrzów CONCACAF (2013/2014), a dwukrotnie dotarł do finału tych rozgrywek (2008/2009, 2009/2010). Wziął również udział w klubowych mistrzostwach świata (2014). W barwach Cruz Azul przez 11 lat wystąpił w 304 spotkaniach.

W lidze meksykańskiej przez krótki czas występował także w klubach CF Pachuca i Atlas FC. Następnie grał w FBC Melgar, z którym wywalczył wicemistrzostwo Peru (2016). Pod koniec kariery został piłkarzem Arki Gdynia, na mocy umowy partnerskiej tego klubu z jednym z meksykańskich miast. Dla gdyńskiego zespołu nie zagrał jednak w żadnym oficjalnym meczu.

Został wybrany w oficjalnym plebiscycie FMF najlepszym bocznym obrońcą ligi meksykańskiej (A2009). W 2014 w jednym z meczów ligowych zdobył spektakularną bramkę uderzeniem z woleja z około 50 metrów. Trafienie to zyskało popularność w mediach sportowych w wielu krajach na świecie. Był znany ze swoich dośrodkowań i precyzyjnego wykonywania stałych fragmentów gry.

Rozegrał jedno towarzyskie spotkanie w reprezentacji Meksyku, w kwietniu 2014 przeciwko USA (2:2).

Początki

[edytuj | edytuj kod]

Chávez pochodzi z miejscowości Tula de Allende, w stanie Hidalgo. Podobnie jak jego ojciec, od dziecka kibicował klubowi Cruz Azul[1]. Był chłopcem do podawania piłek podczas meczów tego zespołu[2]. W jednym z wywiadów wspominał, że w młodości oprócz gry w piłkę myślał o zostaniu architektem[2].

Jako nastolatek Chávez dwukrotnie przeszedł pomyślnie testy w akademii klubu Atlas FC, w jej filii w stanie Hidalgo[3]. Zaproponowano mu przenosiny do klubowego internatu w Guadalajarze, na co w obydwóch przypadkach nie pozwoliła mu matka, która chciała, by najpierw ukończył edukację[3]. Niedługo potem rozpoczął treningi w lokalnych, drugoligowych rezerwach Cruz Azul o nazwie Cruz Azul Hidalgo[3]. Już po sześciu miesiącach przeniósł się do głównej akademii juniorskiej Cruz Azul z siedzibą w stołecznym mieście Meksyk, w której barwach grał w meksykańskiej lidze juniorów[3]. W kwietniu 2001 Chávez dotarł z Cruz Azul do finału ogólnokrajowych juniorskich rozgrywek Torneo Internacional de Fuerzas Básicas, w którym jego ekipa przegrała z Guadalajarą (2:2, 3:6 po rzutach karnych)[4].

W wieku 16 lat Cháveza oddelegowano z powrotem do Cruz Azul Hidalgo, z którym przez kilka sezonów występował w drugiej lidze meksykańskiej, mieszkając wówczas w swoim domu rodzinnym[3]. W 2003 roku Cruz Azul Hidalgo z Chávezem w składzie przeniósł się do miasta Oaxaca i zmienił nazwę na Cruz Azul Oaxaca[3].

Początkowo Chávez występował w akademii Cruz Azul na pozycji ofensywnego pomocnika, skąd następnie został cofnięty do roli środkowego pomocnika[3]. Podczas jednego z obozów, na który pojechał ze starszym rocznikiem akademii (w którym grali wówczas między innymi Aarón Galindo, Joel Huiqui czy Mario Ortiz), z powodu dużej konkurencji w składzie trener zakomunikował mu, że ma do wyboru grać na boku obrony albo siedzieć na ławce rezerwowych[3]. Zdecydował się na zmianę pozycji i szybko zaczął na niej przejawiać spory potencjał[3]. Pod kątem gry na bocznej obronie zaczął intensywnie trenować dośrodkowania wraz ze swoim kolegą z drużyny Luisem Orozco[3].

Kariera klubowa

[edytuj | edytuj kod]

Cruz Azul (2004–2011)

[edytuj | edytuj kod]

Równolegle do występów w drugoligowych rezerwach Cruz Azul Hidalgo i Cruz Azul Oaxaca, Chávez okazjonalnie brał udział w treningach pierwszego zespołu Cruz Azul[5]. W meksykańskiej Primera División zadebiutował za kadencji tymczasowego trenera José Luisa Saldívara, który wcześniej prowadził go w Cruz Azul Oaxaca[6]. Miało to miejsce 20 października 2004 na Estadio Luis „Pirata” Fuente w przegranym 2:3 spotkaniu 11. kolejki z Veracruz[7]. Chávez rozpoczął spotkanie w wyjściowym składzie i został zmieniony w przerwie przez Cesáreo Victorino[8]. Bezpośrednio po tym został odesłany z powrotem do Cruz Azul Oaxaca[7].

Do pierwszej drużyny został włączony na stałe latem 2005 przez trenera Rubéna Omara Romano, wraz z zawodnikami takimi jak Alejandro Castro czy Héctor Gutiérrez[9]. Zaczął pojawiać się regularnie w podstawowym składzie dzięki wprowadzonej przez ligę tzw. zasadzie 20/11, która obligowała kluby z Primera División do wystawiania zawodników mających mniej niż 20 lat i 11 miesięcy[5]. Jego szanse na grę wzrosły wobec regularnych wyjazdów Joela Huiqui i Ricardo Osorio na zgrupowania reprezentacji[10], a następnie po odejściu Osorio do niemieckiego VfB Stuttgart[11]. Przez kolejne lata był wystawiany przez trenerów Isaaca Mizrahiego, Sergio Markariána i Benjamína Galindo na różnych pozycjach – środkowego pomocnika, prawego obrońcy i lewego obrońcy[12][13][14][15]. Jego rywalami o miejsce w składzie byli między innymi Tomás Campos, Jaime Lozano i Carlos Bonet[5][15][16].

W lipcu 2007 Chávez wygrał z Cruz Azul przedsezonowy turniej towarzyski Copa Panamericana, organizowany w amerykańskim Phoenix. W finale z argentyńskim Boca Juniors (3:1) rozegrał pełne 90 minut[17].

W wiosennym sezonie Clausura 2008 Chávez wywalczył z Cruz Azul wicemistrzostwo Meksyku. Rozegrał wówczas 17 z 23 możliwych meczów (1255 na 2070 możliwych minut – ok. 61%), a obydwa mecze finałowe z Santosem Laguna (1:2, 1:1) przesiedział na ławce rezerwowych[18]. Pół roku później, w jesiennym sezonie Apertura 2008, ponownie zdobył tytuł wicemistrza Meksyku. Tym razem wystąpił w 13 z 23 spotkań (988 na 2100 minut – ok. 47%), a Cruz Azul uległ w dwumeczu Toluce (0:2, 2:0, 6:7 po rzutach karnych). Chávez zagrał w finałowym rewanżu, kiedy to przebywał na boisku do 56. minuty[19]. W sezonie 2008/2009 Cruz Azul dotarł natomiast do finału Ligi Mistrzów CONCACAF, a Chávez rozegrał w tamtej edycji 9 z 14 spotkań (488 na 1290 minut – ok. 38%)[18]. Nie wystąpił w żadnym z dwóch meczów finałowych z meksykańskim Atlante (0:2, 0:0)[18].

Pozycja Cháveza w drużynie znacząco wzrosła latem 2009, po przyjściu do klubu trenera Enrique Mezy[11]. Zdecydowanie postawił on na zawodnika, konsekwentnie wystawiając go na naturalnej dla niego pozycji, czyli na prawej obronie[20]. Meksykańska prasa podkreślała jego piłkarski rozwój pod okiem Mezy, chwaląc go za ofensywną grę[21]. Sam Chávez określał wówczas tamten okres jako najlepszy w swojej dotychczasowej karierze piłkarskiej[21]. Owocnie układała się jego boiskowa współpraca z napastnikiem Emanuelem Villą, który zdobył wiele goli po jego dośrodkowaniach[3][22].

Chávez zdobył premierowego gola w pierwszej lidze 22 sierpnia 2009 na Estadio Azul w przegranym 2:3 meczu derbowym w 5. kolejce z Américą, kiedy to pokonał Guillermo Ochoę strzałem z rzutu wolnego[23]. W jesiennym sezonie Apertura 2009 miał niepodważalne miejsce w składzie, wystąpił w 22 z 23 możliwych meczów (1881 z 2070 możliwych minut – ok. 91%), strzelił trzy gole i zanotował osiem asyst[18], a Cruz Azul wywalczył kolejne wicemistrzostwo Meksyku, ulegając w finale Monterrey (3:4, 1:2). W pierwszym meczu finałowym Chávez rozegrał 77 minut i zanotował dwie asysty przy golach Cristiana Riverosa (pierwszą z rzutu rożnego, a drugą z rzutu wolnego)[24], zaś w drugim meczu rozegrał pełne 90 minut i asystował z rzutu rożnego przy bramce Alejandro Castro[18]. Na oficjalnej gali organizowanej przez Meksykański Związek Piłki Nożnej otrzymał nagrodę dla najlepszego bocznego obrońcy sezonu, pokonując Efraína Juáreza (Pumas UNAM) i Manuela de la Torre (Toluca)[25].

W edycji 2009/2010 Chávez po raz drugi z rzędu doszedł z Cruz Azul do finału Ligi Mistrzów CONCACAF. Wystąpił wówczas w 9 z 14 możliwych spotkań (541 z 1260 możliwych minut – ok. 43%)[18] i strzelił gola w półfinałowym rewanżu z meksykańskim Pumas UNAM (5:0)[26]. Jego drużyna uległa w dwumeczu finałowym meksykańskiej Pachuce (2:1, 0:1) ze względu na zasadę bramek wyjazdowych. W pierwszym meczu finałowym Chávez wyszedł w wyjściowym składzie i grał do 88. minuty, a w rewanżu pojawił się na boisku w 77. minucie[18].

W październiku 2010 w meczu ligowym z Santosem Laguna (3:0) Chávez pod nieobecność Gerardo Torrado wyprowadził Cruz Azul na boisko z opaską kapitańską[27]. W sezonie 2010/2011 wystąpił w trzeciej z rzędu edycji Ligi Mistrzów CONCACAF (pięć występów)[18], a jego zespół dotarł do półfinału, gdzie odpadł z meksykańskim Monterrey (1:2, 1:1)[28].

Chávez w barwach Cruz Azul (kwiecień 2011)

W kwietniu 2011, po ligowym meczu Cruz Azul z Santosem Laguna (0:3), Chávez został oskarżony o rasistowskie zachowanie przez Darwina Quintero, piłkarza rywali. Czarnoskóry Quintero otrzymał w tym meczu czerwoną kartkę po uderzeniu głową zaczepiającego go Christiana Giméneza. Na pomeczowej konferencji tłumaczył swoje zachowanie frustracją po tym, jak w jednej z poprzednich akcji Chávez miał nazwać go „gównianą małpą” (hiszp. „simio de mierda”)[29]. Chávez przyznał, że w ferworze spotkania prowokował rywala niecenzuralnymi słowy, jak często ma to miejsce podczas meczów piłkarskich, jednak zaprzeczył, jakoby miały one zabarwienie rasistowskie[30]. Dodał również, że ma wielu kolegów o czarnym kolorze skóry, zaś narracja Quintero jest wyolbrzymiona[31]. Sprawa była szeroko komentowana w krajowych mediach oraz przez osoby z meksykańskiego środowiska piłkarskiego[32][33][34][35][36]. Klub Santos Laguna złożył skargę na zachowanie Cháveza do Komisji Dyscyplinarnej przy Meksykańskim Związku Piłki Nożnej, określaną jako precedensową w tego typu sprawach[36]. Postępowanie w sprawie wszczęła również z urzędu Państwowa Komisja ds. Przeciwdziałania Dyskryminacji (Consejo Nacional para Prevenir la Discriminación, CONAPRED)[37]. Chávez został wezwany na przesłuchanie w roli świadka[37]. Z powodu braku dowodów postępowanie umorzono[37]. W późniejszych latach Chávez otwarcie popierał podejmowane przez ligę działania na rzecz przeciwdziałania rasizmowi[38].

Wiosną 2011 Chávez stracił pewne miejsce w wyjściowym składzie Cruz Azul. Trener Enrique Meza zaczął poza Chávezem wystawiać na prawej obronie Alejandro Castro oraz nominalnego stopera Julio Césara Domíngueza[39].

Pachuca (2011)

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2011 Chávez, wobec ograniczonego czasu gry w Cruz Azul, zdecydował się odejść na wypożyczenie do CF Pachuca, pomimo że proponowano mu pozostanie w klubie[40]. W Pachuce zadebiutował 23 lipca 2011 na Estadio Hidalgo w przegranym 1:4 meczu 1. ligowej kolejki z Santosem Laguna (rozegrał pełne spotkanie)[41]. Jedynego gola strzelił natomiast 29 października, również na stadionie Hidalgo, w wygranym 4:0 spotkaniu 16. kolejki z Monterrey, z rzutu wolnego[42].

Chávez przez pół roku spędzone w Pachuce pełnił rolę podstawowego piłkarza[18]. Zajął z drużyną szóste miejsce w tabeli, a z decydującej o mistrzostwie fazy play-off odpadł w ćwierćfinale[43].

Atlas (2012)

[edytuj | edytuj kod]

W styczniu 2012 Chávez na zasadzie sześciomiesięcznego wypożyczenia przeniósł się do klubu Atlas FC[44]. W odwrotną stronę (do Pachuki) w ramach transakcji wiązanej powędrował Néstor Vidrio[44]. Zespół z Guadalajary walczył wówczas o utrzymanie w lidze[45]. Chávez opuścił część okresu przygotowawczego w nowym klubie z powodu kontuzji lewego kolana[46]. W Atlasie zadebiutował 21 stycznia 2012 na Estadio Corregidora w przegranym 1:2 meczu 3. ligowej kolejki z Querétaro (wszedł na boisko w 31. minucie)[47].

Atlas z Chávezem w składzie uniknął relegacji i utrzymał się w Primera División na dwie kolejki przed końcem sezonu. Ostatecznie zajął jedenaste miejsce w tabeli[43].

Cruz Azul (2012–2016)

[edytuj | edytuj kod]

W czerwcu 2012 Chávez po dwóch wypożyczeniach powrócił do Cruz Azul[48]. Pod wodzą trenera Guillermo Vázqueza pełnił jednak wyłącznie rolę rezerwowego dla reprezentanta Meksyku Gerardo Floresa i przez półtora roku zanotował w lidze meksykańskiej zaledwie pięć występów w pierwszym składzie[18][49]. W wiosennym sezonie Clausura 2013 zdobył z Cruz Azul swoje czwarte wicemistrzostwo Meksyku, kiedy to jego zespół uległ w dramatycznym dwumeczu finałowym Américe (1:0, 1:2, 2:4 po rzutach karnych). Chávez rozegrał w tamtych rozgrywkach 9 z 23 spotkań (221 z 2100 minut – ok. 11%)[18]. W finałowym rewanżu wszedł na boisko w 85. minucie i w przegranej serii rzutów karnych wykorzystał swoją „jedenastkę”[50]. Media zwracały uwagę, iż tamta drużyna Cruz Azul była najbliżej przełamania niechlubnej klubowej serii kilkunastu lat bez tytułu mistrzowskiego[22].

Równolegle do rzadkich występów w lidze meksykańskiej, Chávez regularnie występował w mniej prestiżowych, reaktywowanych wówczas rozgrywkach pucharu Meksyku (Copa MX). W sezonie Clausura 2013 wystąpił w 8 z 9 możliwych meczów (623 na 810 możliwych minut – ok. 77%) i wraz z Cruz Azul zdobył krajowy puchar. W decydujących spotkaniach trener Vázquez postawił jednak na Gerardo Floresa – w półfinale z Américą (1:1, 5:4 po rzutach karnych) Chávez wszedł na boisko w 89. minucie (w serii „jedenastek” wykorzystał swój rzut karny[51]), a finał z Atlante (0:0, 4:2 po rzutach karnych) przesiedział na ławce rezerwowych[52].

W sierpniu 2013 konkurent Cháveza o miejsce w składzie, Gerardo Flores, doznał poważnej kontuzji kolana, wobec której musiał pauzować przez blisko pięć miesięcy[53]. Nie poprawiło to jednak pozycji w składzie Cháveza, gdyż trener Guillermo Vázquez wolał przesunąć wówczas na prawą obronę Israela Castro, nominalnego defensywnego pomocnika[54]. Sytuacja uległa zmianie w styczniu 2014, gdy Luis Fernando Tena zastąpił Vázqueza na stanowisku trenera[49]. Zaczął on wystawiać Cháveza w wyjściowej jedenastce, kosztem powracającego do rytmu meczowego Floresa[55][56]. Chávez odwdzięczył się świetną grą i nie oddał miejsca w składzie nawet po powrocie Floresa do stuprocentowej sprawności[57]. Cruz Azul między styczniem a marcem 2014 zanotował osiem ligowych zwycięstw z rzędu[58], zajął ostatecznie pierwsze miejsce w tabeli (z fazy play-off odpadł w ćwierćfinale)[59], a Chávez okazał się jedną z rewelacji sezonu Clausura 2014 – strzelił cztery gole i zanotował cztery asysty[60]. Dzięki temu został czwartym najlepszym strzelcem Cruz Azul, po ofensywnym pomocniku Mauro Formice (8 goli), skrzydłowym Marco Fabiánie (7 goli) i napastniku Mariano Pavone (6 goli)[60]. Dziennik sportowy „Récord” wybrał go w swoim plebiscycie na najlepszego prawego obrońcę sezonu w lidze[61].

22 lutego 2014, w meczu 8. kolejki na Estadio Corregidora z Querétaro (3:1), Chávez zdobył gola dla Cruz Azul uderzeniem z woleja z około 50 metrów. Lecąca po łuku piłka nabrała w powietrzu mocnej rotacji, przelobowała bramkarza Edgara Hernándeza i po odbiciu się od słupka wpadła do bramki[62]. Za sprawą niezwykłej urody gol Cháveza był szeroko komentowany w mediach na całym świecie[62][63][64][65][66][67][68]. Był opisywany jako „najpiękniejszy gol roku”[62], „niesamowity”[64], „zdumiewający”[65], „nieprawdopodobny”[67] czy „fantastyczny”[68]. Chávez skomentował swoją bramkę następująco:

Wiedzieliśmy, że ich bramkarz zawsze gra wysunięty od bramki. Uderzyłem na bramkę, ale w ogóle nie spodziewałem się, że piłka wpadnie[69].

Wcześniej Chávez zdobył w tym samym meczu gola z rzutu karnego[69].

W sezonie 2013/2014 wygrał z zespołem prowadzonym przez trenera Tenę kontynentalne rozgrywki Ligi Mistrzów CONCACAF. Wystąpił w tamtej edycji w 8 z 10 możliwych spotkań (658 na 900 możliwych minut – ok. 73%). Nie zagrał jedynie w ćwierćfinałowym rewanżu z amerykańskim Sportingiem Kansas City (5:1) z powodu zawieszenia za nadmiar żółtych kartek[70] oraz w pierwszym meczu półfinałowym z meksykańską Tijuaną (0:1), gdyż przebywał wówczas na zgrupowaniu reprezentacji[71]. W obydwóch spotkaniach finałowych z meksykańską Tolucą (0:0, 1:1) wystąpił w pełnym wymiarze czasowym, a Cruz Azul triumfował dzięki zasadzie goli wyjazdowych[18]. Tym samym Cruz Azul zwyciężył w północnoamerykańskiej Lidze Mistrzów po raz pierwszy od 17 lat i zakwalifikował się na klubowe mistrzostwa świata[72].

Latem 2014 Chávez przedłużył swój wygasający kontrakt z Cruz Azul[73]. W edycji 2014/2015 po raz piąty wystąpił w rozgrywkach Ligi Mistrzów CONCACAF. Zagrał wówczas w trzech meczach[18], a jego drużyna (broniąca wówczas tytułu) odpadła sensacyjnie już w fazie grupowej, plasując się za kostarykańskim Alajuelense[74]. W domowym meczu z panamskim Chorrillo (3:0) zanotował asystę przy golu Ismaela Valadéza, lecz również nie wykorzystał dwóch rzutów karnych (za pierwszym razem nie trafił w bramkę, a za drugim strzelił w słupek)[75]. Został z tego powodu wygwizdany przez kibiców Cruz Azul[75]. W jego obronie publicznie stanęli po meczu koledzy z drużyny, między innymi Gerardo Torrado[75] i Mauro Formica[76].

W grudniu 2014 Chávez znalazł się w składzie na klubowe mistrzostwa świata, rozgrywane w Maroku[77]. Nie wystąpił tam jednak w żadnym z trzech spotkań, będąc rezerwowym dla Gerardo Floresa[3]. Cruz Azul odpadł z turnieju po półfinałowej porażce z Real Madryt (0:4) i zajął ostatecznie czwarte miejsce[78].

W grudniu 2014 Chávez z powodu słabszej formy ponownie stracił miejsce na rzecz Gerardo Floresa[59], a następnie za kadencji trenerów Sergio Bueno i Tomása Boya był rezerwowym dla Omara Mendozy[79]. W czerwcu 2015 prasa donosiła, że zainteresowany jego pozyskaniem jest walczący o utrzymanie Tiburones Rojos de Veracruz[80], zaś w listopadzie 2015 zespoły Chivas Guadalajara i Atlas FC[81]. W grudniu 2015 został wystawiony przez Cruz Azul na listę transferową[82]. W tym samym miesiącu klub doszedł do porozumienia w sprawie wypożyczenia zawodnika do drugoligowego Alebrijes de Oaxaca, lecz na przenosiny nie wyraził zgody sam Chávez[83]. Został po tym odsunięty przez trenera Boya od drużyny, nie znajdując się w jego planach na wiosenny sezon i podczas okresu przygotowawczego trenował indywidualnie[83]. Ostatecznie kilka dni przed rozpoczęciem rozgrywek Boy ponownie włączył go do zespołu[83].

Chávez przez ostatni rok swojego pobytu w Cruz Azul rozegrał zaledwie jeden mecz w lidze meksykańskiej[18]. Utrata przez niego miejsca w drużynie zbiegła się z rozczarowującymi występami klubu: Cruz Azul aż przez cztery sezony z rzędu nie zakwalifikował się do ligowej fazy play-off[84]. W maju 2016 Chávez ponownie został wystawiony na listę transferową[84].

Ogółem w barwach Cruz Azul spędził jedenaście lat, wystąpił łącznie w 304 spotkaniach. Wielokrotnie podkreślał swoje przywiązanie do barw klubowych[73][85].

Melgar (2016)

[edytuj | edytuj kod]
„Chávezowi wystarczyło 14 spotkań, by pokazać, że jego poziom jest ponadprzeciętny jak na ligę peruwiańską. Dzięki swojej wszechstronności, jako prawy obrońca był w stanie występować na środku pomocy, gdzie wyróżniał się swoim doświadczeniem. Zawsze dobrze ustawiony na boisku, notujący prostopadłe podania w kluczowych momentach [...]. Melgar zatęsknił za Chávezem w finale: zespołowi zabrakło wówczas przebiegłości, którą zapewniał im Meksykanin w linii pomocy”.
— dziennikarz Jair Villanueva (grudzień 2016)[86]

W lipcu 2016 Chávez podpisał umowę do końca roku z ówczesnym mistrzem Peru, FBC Melgar[87][88]. Meksykańska prasa opisała kierunek obrany przez zawodnika jako niespodziewany, gdyż piłkarze z Meksyku występowali dotychczas w lidze peruwiańskiej sporadycznie[89]. Chávez został ściągnięty do Peru przez szkoleniowca Melgaru, Juana Reynoso, przez wiele lat związanego z Cruz Azul najpierw jako piłkarz, a następnie asystent trenera[87]. W Melgarze piłkarz grał z numerem „7” na koszulce[90].

Chávez zadebiutował w peruwiańskiej Primera División w 1. kolejce jesiennej fazy Liguilla, 20 sierpnia 2016 na Estadio Monumental de la UNSA w wygranym 1:0 meczu z Universidadem César Vallejo (pojawił się na boisku w przerwie)[91]. Szybko dostosował się do warunków ligi peruwiańskiej, którą opisywał jako bardziej fizyczną i dynamiczną, a zarazem mniej techniczną niż meksykańska[3]. Przez trenera Reynoso był wystawiany nie jako prawy obrońca, lecz środkowy pomocnik, tworząc duet w środku pola z Kolumbijczykiem Dahwlingiem Leudo[92]. Peruwiańskie media uznały go jako najlepszy nabytek Melgaru w tamtym sezonie, a od dziennikarzy portalu De Chalaca otrzymał najwyższą średnią not meczowych spośród wszystkich piłkarzy zespołu[86]. W peruwiańskiej prasie przylgnął do niego przydomek „Capo” (hiszp. „Szef”)[3].

W sezonie 2016 Chávez zdobył z zespołem z Arequipy tytuł wicemistrza Peru[86]. Nie był w stanie wystąpić w dwumeczu finałowym ze Sportingiem Cristal (1:1, 0:0), przegranym z powodu zasady goli wyjazdowych, gdyż wygasła ważność jego wizy na pobyt w Peru[93].

Po zakończeniu sezonu Chávez odszedł z Melgaru i powrócił do Meksyku. Jego karta zawodnicza wciąż należała do Cruz Azul, lecz nie znajdował się w planach klubu i nie został zgłoszony do rozgrywek[94]. Starając się utrzymać formę, trenował zatem indywidualnie na własną rękę[94]. Decyzja o niezgłoszeniu do sezonu Cháveza, Gerardo Floresa i Francisco Floresa, wciąż pozostających na kontrakcie w klubie, była kwestionowana przez dziennikarzy wobec słabych występów podstawowych bocznych obrońców Cruz Azul w tamtym sezonie[94]. W grudniu 2017 Chávez był łączony z walczącym u uniknięcie relegacji klubem Puebla FC, którego trenerem był wówczas Enrique Meza, zaś jego asystentem Juan Reynoso (byli przełożeni zawodnika odpowiednio z Cruz Azul i Melgaru)[95].

Arka Gdynia (2018–2019)

[edytuj | edytuj kod]

W marcu 2018 meksykańskie media podały informację, że Chávez jest bliski podpisania umowy z Sandecją Nowy Sącz, powołując się na słowa Alberto Pacheco, meksykańskiego biznesmena zamieszkałego w Polsce[96]. Pacheco, który wcześniej pośredniczył w transferze Meksykanina Enrique Esquedy do Arki Gdynia, przyznał, iż Chávez skontaktował się z nim za pośrednictwem mediów społecznościowych i poprosił o pomoc w znalezieniu klubu[96]. Początkowo Pacheco próbował ulokować zawodnika w Arce, lecz z powodu pełnego limitu piłkarzy spoza Unii Europejskiej postanowił polecić go do Sandecji[96]. Chávez miał przejść w klubie z Nowego Sącza testy medyczne, a następnie podpisać kontrakt na półtora roku[96]. Do transferu jednak nie doszło – jak wspominał później Chávez, działacze Sandecji po przesądzonym spadku do I ligi chcieli zmienić mu ustaloną wcześniej pensję[3]. W czerwcu 2018 Chávez był oferowany przez Pacheco beniaminkowi I ligi, Garbarni Kraków[97].

„Widać było, że Chávez ma za sobą fajną karierę, w poprzednich klubach zarabiał naprawdę grubo. Lubił się z tym obnosić. Codziennie przychodził w innych butach, z różnymi zegarkami wartymi po 10−20 tysięcy złotych, wyperfumowany, jakby wylał na siebie pół flakonu. Na treningach wyglądał dobrze, ale na początku trenerzy nie wiedzieli nawet, że jest defensywnym pomocnikiem. Nie traktowali go poważnie i czuł się oszukany, bo liczył, że będzie normalnie brany pod uwagę, a tak nie było”.
— anonimowy piłkarz Arki w wypowiedzi dla TVP Sport (luty 2020)[97]

We wrześniu 2018 Chávez oraz Urugwajczyk Agustín Barán rozpoczęli treningi z Arką Gdynia[98]. W listopadzie 2018 Arka dzięki pośrednictwu Alberto Pacheco podpisała umowę partnerską z meksykańskim miastem Chignahuapan[97][99]. Kilka dni później Chávez i Barán podpisali z Arką kontrakty do końca sezonu z opcją przedłużenia[100]. Prezes Arki, Wojciech Pertkiewicz, oznajmił, że Chávez jako rozpoznawalny w Meksyku zawodnik będzie ambasadorem regionu Chignahuapan w Polsce i promotorem współpracy z tym miastem[101]. Media sugerowały, że pozyskanie 34-letniego Meksykanina ma przede wszystkim charakter marketingowy[102].

Chávez został tym samym drugim w historii piłkarzem z Meksyku w Ekstraklasie, po Enrique Esquedzie[96]. W momencie transferu przez ostatnie blisko dwa lata pozostawał bez klubu[101]. W styczniu 2019 (w przeciwieństwie do Barána) znalazł się w kadrze Arki na obóz przygotowawczy w Turcji[103]. W sparingach był wystawiany przez trenera Zbigniewa Smółkę w środku pola, a w prasie przewidywano, że będzie stanowił alternatywę dla Michała Nalepy[104]. Według relacji piłkarzy Arki, pomimo długiej przerwy w grze, świetnie prezentował się z piłką przy nodze[101].

Ostatecznie Chávez podczas pobytu w Arce ani razu nie znalazł się w kadrze meczowej pierwszego zespołu. Wystąpił jedynie w pięciu meczach drużyny rezerw w rozgrywkach IV ligi (grupa pomorska)[105]. W czerwcu 2019 Arka Gdynia ogłosiła, że kontrakt z zawodnikiem nie zostanie przedłużony[105].

Po kilku miesiącach Pertkiewicz następująco wspominał pobyt Cháveza i Barána w klubie:

Nikt nie zakładał, że oni wejdą do pierwszej drużyny. Przynajmniej z marszu. Mogli, ale nie były to kontrakty celowane w pierwszy zespół. To był element „rozruszania” projektu w Meksyku. Chávez miał umiejętności, co podkreślali też zawodnicy, CV miał niezłe. To był dopiero początek współpracy i z tyłu głowy mieliśmy, że być może w dalszej perspektywie pojawią się ciekawsi piłkarze. Chávez u nas jest postacią anonimową, ale w Meksyku jest znany. Po transferze Esquedy ruch na naszym Twitterze z drugiej strony Oceanu był duży, więc pewnie zyskaliśmy trochę kibiców oraz zainteresowania klubem i miastem. Podobnie miało być z Chávezem[97].

Trener Arki w tamtym okresie, Zbigniew Smółka, w jednym z późniejszych wywiadów komentował natomiast:

Wolałbym odciąć się od tej historii. Dziś bym ich nie wziął. Ten Chávez umiał sporo, ale fizycznie był zapuszczony. Barán fizycznie wyglądał OK, choć nie był piłkarzem na miarę Ekstraklasy[97].

Chávez po latach tłumaczył, że podczas pobytu w Polsce dostrzegł, jak istotne jest odpowiednie odżywianie i suplementacja w profesjonalnym futbolu[3]. Polski futbol ocenił jako stojący na niższym poziomie piłkarskim niż meksykański, lecz bardziej zaawansowany w kwestii przygotowania fizycznego[3].

Po powrocie do Meksyku Chávez otrzymał kilka zapytań ze strony różnych klubów, lecz nie zdecydował się na dołączenie do żadnego z nich. Nie zakończył oficjalnie kariery i trenował na własną rękę, by pozostać w formie[3].

Kariera reprezentacyjna

[edytuj | edytuj kod]
„Jestem przekonany, że obydwoje [Chávez i Marco Fabián – przyp. red.] zasłużyli na powołanie. Mam nadzieję, że wykorzystają okazję, bo nie chcę dawać im nadziei, a potem ją odbierać [...]. [Na prawej obronie] przetestowaliśmy już Pizarro, ma duży potencjał, ale jest jeszcze bardzo młody. Teraz przyjrzymy się Chávezowi”.
— selekcjoner Miguel Herrera o powołaniu dla Cháveza (marzec 2014)[106][107]

W lutym 2014 udane występy Cháveza w barwach Cruz Azul zostały publicznie pochwalone przez selekcjonera reprezentacji Meksyku, Miguela Herrerę, który przyznał, że 29-latek znajduje się w orbicie jego zainteresowań[108]. Dwa tygodnie później został powołany przez Herrerę na mecz towarzyski z USA[49]. Był to ostatni sparing Meksyku przed ogłoszeniem składu na mistrzostwa świata w Brazylii[49]. Spotkanie odbyło się poza oficjalnym terminem FIFA, dlatego zarówno Meksyk, jak i USA powołały wyłącznie piłkarzy występujących w rodzimych ligach[109]. Z tego samego powodu Cruz Azul nie miał obowiązku puścić Cháveza i Marco Fabiána na zgrupowanie reprezentacji (w tym samym czasie zespół rozgrywał spotkanie w Lidze Mistrzów CONCACAF), lecz bez większego problemu zezwolił im na wyjazd, nie chcąc utrudniać im starań o powołanie na mundial[71].

W spotkaniu z USA, rozegranym 2 kwietnia 2014 na University of Phoenix Stadium w Glendale w Arizonie, Chávez wyszedł na boisko w wyjściowym składzie i jako prawy obrońca grał do 63. minuty, kiedy to został zmieniony przez Paula Aguilara[110]. Mecz zakończył się remisem 2:2[110]. W opinii mediów Chávez nie zaprezentował się z dobrej strony – portal ESPN uznał, że „nie zdał egzaminu” oraz nazwał jego występ „koszmarem”[110][111].

Był to debiut i zarazem jedyny mecz zawodnika w reprezentacji narodowej. W maju 2014 selekcjoner Herrera ogłosił listę graczy powołanych na mistrzostwa świata w Brazylii, na której nie znalazł się Chávez[112].

Statystyki kariery

[edytuj | edytuj kod]

Klubowe

[edytuj | edytuj kod]
Klub Sezon Kraj Rozgrywki Liga Puchar kraju Międzynarodowe Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Cruz Azul 2004–2005 Meksyk Liga MX 1 0 — — 1 0
2005–2006 Meksyk 27 0 2 0 — 29 0
2006–2007 Meksyk 30 0 3 0 — 33 0
2007–2008 Meksyk 37 0 3 0 — 40 0
2008–2009 Meksyk 20 0 — LMC 9 0 29 0
2009–2010 Meksyk 37 3 — LMC 9 1 46 3
2010–2011 Meksyk 24 0 — LMC 5 0 29 0
Pachuca 2011–2012 Meksyk 17 1 — — 28 1
Atlas Meksyk 11 0 — —
Cruz Azul 2012–2013 Meksyk 16 0 14 0 — 30 0
2013–2014 Meksyk 21 5 — LMC 8 0 29 5
2014–2015 Meksyk 24 1 — LMC 3 0 27 1
2015–2016 Meksyk 1 0 10 1 — 11 1
Melgar 2016 Peru Primera División 14 0 — — 14 0
Arka Gdynia 2018–2019 Polska Ekstraklasa 0 0 — — 0 0
Ogółem
Meksyk 266 10 32 1 LMC 34 1 332 12
Peru 14 0 — — 14 0
Polska 0 0 — — 0 0
Ogółem 280 10 32 1 LMC 34 1 346 12
Legenda:

Źródło:[18][113][114]

Reprezentacyjne

[edytuj | edytuj kod]
Reprezentacja Kraj Rok Towarzysko Eliminacje Turnieje Ogółem
Mecze Gole Mecze Gole Rozgrywki Mecze Gole Mecze Gole
Meksyk Meksyk 2014 1 0 — — 1 0
Ogółem 1 0 — — 1 0

Źródło:[115]

Osiągnięcia

[edytuj | edytuj kod]

Cruz Azul

FBC Melgar

Indywidualne

Styl gry

[edytuj | edytuj kod]

Naturalną pozycją Cháveza była prawa obrona, na której występował przez większość kariery. Był jednak uznawany za zawodnika uniwersalnego – na różnych etapach kariery grywał również jako lewy obrońca, prawy pomocnik, defensywny pomocnik i środkowy pomocnik[12][13][14][15][86][104][116]. W środku pola występował zwłaszcza pod koniec swojej gry w piłkę, w Peru i w Polsce[86][104].

Obserwatorzy charakteryzowali Cháveza jako zdolnego, prawonożnego, ofensywnie grającego bocznego obrońcę, dysponującego świetnym i precyzyjnym dośrodkowaniem oraz podaniem wertykalnym[15][21][86][117]. Dobrze ustawiał się na boisku[86]. Do swoich największych zalet zaliczał waleczność i zaangażowanie na placu gry[118].

Chávez był opisywany jako zawodnik bardzo dobrze wykonujący stałe fragmenty gry[3]. W każdym ze swoich klubów regularnie wykonywał rzuty rożne i wolne, a czasem również rzuty karne[3]. Według statystyk portalu Mediotiempo zaliczył w lidze meksykańskiej co najmniej 26 asyst[18].

Jego idolem piłkarskim był Marcelo[108].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Chávez jest żonaty z dwa lata od siebie młodszą Dulce Torres, którą poznał w wieku 17 lat[2]. Mają dwójkę dzieci: córkę Brithany (ur. 2001) oraz syna Rogelia (ur. 2007)[2]. Jest wierzącym chrześcijaninem[3]. Po zakończeniu kariery osiadł w rodzinnym stanie Hidalgo[3].

Koledzy z drużyny zwracali się do niego „Roy”[3]. Obserwatorzy zwracali uwagę na jego małomówność na placu gry; on sam opisywał siebie jako osobę spokojną i cichą, zarówno na boisku, jak i poza nim[3]. Trener Juan Reynoso charakteryzował go jako prostolinijnego i szlachetnego[88].

Chávez ma kilkadziesiąt tatuaży. Pierwszy z nich zrobił, gdy miał 14 lat, a w październiku 2016 w wywiadzie zadeklarował, że miał ich wówczas około 27[2]. Każdy z nich ma dla niego szczególne znaczenie; ma wytatuowane między innymi imiona dzieci, rodziców i rodzeństwa[3]. Po zdobytych golach całował tatuaże na rękach z imionami swoich dzieci[3].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ Para Rogelio Chávez, Cruz Azul es favorito ante León. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 28 kwietnia 2014. [dostęp 2020-12-29]. (hiszp.).
  2. ↑ a b c d e Melgar: Rogelio Chávez celebró cumpleaños bien engreído por su esposa [FOTOS]. [w:] Trome [on-line]. trome.pe, 29 października 2016. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  3. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p q r s t u v w x y z Rogelio Chávez | En Unión Celeste Deportes. [w:] En Unión Celeste Deportes [on-line]. YouTube, 1 sierpnia 2020. [dostęp 2020-12-29]. (hiszp.).
  4. ↑ Guadalajara es el campeón... (hiszp.); El Informador, str. 8-C; 22 kwietnia 2001.
  5. ↑ a b c Juvenil Rogelio Chávez agradecido con nuevo reglamento. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 2 sierpnia 2005. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  6. ↑ Cesan a Tena, llega José Luis Saldivar...a mejorar el porcentaje. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 19 października 2004. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  7. ↑ a b ¿Qué fue de Rogelio Chávez?, canterano de Cruz Azul. [w:] Futbol Total [on-line]. futboltotal.com.mx, 28 października 2019. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  8. ↑ Diferente técnico, mismo resultado. [w:] ESPN [on-line]. espn.co.cr, 20 października 2014. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  9. ↑ Cruz Azul continúa pretemporada con incorporación de refuerzos (hiszp.); El Informador, str. 3-C; 19 lipca 2005.
  10. ↑ Carlos Hernández: El Tri resentirá la ausencia de Blanco en el Mundial, recalcó Chelito Delgado. [w:] La Jornada [on-line]. jornada.com.mx, 7 kwietnia 2006. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  11. ↑ a b Omar Cordero: ¿Quien se acuerda de... Rogelio Chávez?. [w:] Azulcampeon [on-line]. omartakerwwe.wixsite.com, 24 marca 2017. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  12. ↑ a b El cruzazulino Chávez comenta que cada cotejo es un reto para él. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 31 października 2005. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  13. ↑ a b Busca Rogelio Chávez, ser titular en la Liguilla. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 11 listopada 2005. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  14. ↑ a b Para Rogelio Chávez, La Máquina cumplió con su objetivo: calificar. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 27 kwietnia 2006. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  15. ↑ a b c d Karina Xicotencatl: Chávez en la lucha por la titularidad con Lozano. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 30 lipca 2008. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  16. ↑ Karina Xicotencatl: No seremos privilegiados por el entrenador: Carlos Bonet. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 31 lipca 2007. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  17. ↑ Cruz Azul 3-1 Boca Juniors... La Máquina se lleva la Copa Panamericana. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 23 lipca 2007. [dostęp 2020-12-31]. (hiszp.).
  18. ↑ a b c d e f g h i j k l m n o p Rogelio Chávez. [w:] Mediotiempo [on-line]. Wayback Machine. [dostęp 2021-01-04]. (hiszp.).
  19. ↑ El campeón es rojo. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.mx, 13 grudnia 2008. [dostęp 2020-12-30]. (hiszp.).
  20. ↑ Para Rogelio Chávez, Atlas fue más complicado con diez hombres. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 13 września 2009. [dostęp 2020-12-31]. (hiszp.).
  21. ↑ a b c Rogelio Chávez reconoce pasar por su mejor momento pero evita perder el piso. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 26 października 2009. [dostęp 2020-12-31]. (hiszp.).
  22. ↑ a b Top 10 plantillas de Cruz Azul que no han sido campeonas. [w:] ESPN [on-line]. espndeportes.espn.com, 8 listopada 2013. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  23. ↑ Sylvestre Adame: America Keeps Their Dominance Over Cruz Azul. [w:] Goal [on-line]. goal.com, 22 sierpnia 2009. [dostęp 2021-01-04]. (ang.).
  24. ↑ Sylvestre Adame: Monterrey Take First Leg in Apertura Championship Over Cruz Azul. [w:] Goal [on-line]. goal.com, 11 grudnia 2009. [dostęp 2021-01-04]. (ang.).
  25. ↑ Rogelio Chávez se llevó el galardón de mejor defensa lateral. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 18 stycznia 2010. [dostęp 2021-01-04]. (hiszp.).
  26. ↑ Cruz Azul 5-0 Pumas: La Maquina Destroy Pumas To Reach CCL Final. [w:] Goal [on-line]. goal.com, 7 kwietnia 2010. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  27. ↑ Rogelio Chávez, Capitán inédito en Cruz Azul. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 16 października 2010. [dostęp 2021-01-04]. (hiszp.).
  28. ↑ Monterrey quedó 1-1 con Cruz Azul y jugará final de Concacaf. [w:] Futbolred [on-line]. futbolred.com, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-11]. (hiszp.).
  29. ↑ Chávez me dijo 'simio de mierda': Darwin. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 3 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-04]. (hiszp.).
  30. ↑ Niega Rogelio Chávez comentarios racistas. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 3 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  31. ↑ Jorge Sepúlveda Marín: Niega Chávez insultos racistas contra Quintero. [w:] La Jornada [on-line]. jornada.com.mx, 4 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  32. ↑ A mí me decían guapo, precioso y me aguanté: ‘Tuca’. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 4 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  33. ↑ Quintero buscó justificar su expulsión: Javier Orozco. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 4 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  34. ↑ Los laguneros piden se investigue a Rogelio Chávez. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 4 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  35. ↑ Al 'Gatillero' Palencia no le ofende que le digan 'Indio Azteca'. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 5 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  36. ↑ a b El Darwin affaire. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 6 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  37. ↑ a b c Rogelio Chávez compareció en la CONAPRED. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 12 kwietnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  38. ↑ Recuerda Rogelio Chávez incidente de racismo. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 25 lutego 2014. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  39. ↑ Luis Salazar: 'CATA' DOMÍNGUEZ BUSCA ACOPLARSE A LA LATERAL. [w:] Récord [on-line]. record.com.mx. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  40. ↑ Chávez y su salida. [w:] Vamos Cruz Azul [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 9 czerwca 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  41. ↑ Santos gana a Pachuca 4-1. [w:] Pitlane [on-line]. pitlane.mx, 23 lipca 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  42. ↑ Pachuca vence 4-0 a Monterrey y está ya en liguilla. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 29 października 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  43. ↑ a b Erik Francisco Lugo, Juan Pablo Andrés: Mexico 2011/12. [w:] RSSSF [on-line]. rsssf.com, 12 lutego 2020. [dostęp 2021-01-05]. (ang.).
  44. ↑ a b Pachuca y Atlas acuerdan intercambio; Vidrio va a Tuzos y Chávez a Zorros. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 7 grudnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  45. ↑ Atlas debe pensar en Liguilla, no en descenso: Rogelio Chávez. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 9 grudnia 2011. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  46. ↑ Rogelio Chávez, listo para jugar con Atlas. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 11 stycznia 2012. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  47. ↑ Querétaro 2-1 Atlas… Respiran los Gallos; alarma rojinegra. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 22 stycznia 2012. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  48. ↑ León Lecanda: Cruz Azul busca a Diego Buonanotte. [w:] ESPN [on-line]. espn.cl, 6 czerwca 2012. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  49. ↑ a b c d Rogelio Chávez, de tocar fondo a debutar con el Tri. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 20 marca 2013. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  50. ↑ Salvador Rodríguez: América es campeón del Clausura 2013. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 27 maja 2013. [dostęp 2021-01-05]. (hiszp.).
  51. ↑ El Cruz Azul elimina a América en penaltis y disputará el título con el Atlante. [w:] Mundo Deportivo [on-line]. mundodeportivo.com, 4 kwietnia 2013. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  52. ↑ En penales, Cruz Azul rompe maleficio de 15 años sin títulos. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 11 kwietnia 2013. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  53. ↑ Gerardo Flores, feliz por su regreso al futbol después de una lesión. [w:] Excélsior [on-line]. excelsior.com.mx, 7 stycznia 2014. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  54. ↑ Señala que hay ecuanimidad en el equipo. [w:] Multimedios [on-line]. multimedios.com, 21 sierpnia 2013. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  55. ↑ Flores se aferra a esperanza para ir al Mundial. [w:] Plano Informativo [on-line]. planoinformativo.com, 28 kwietnia 2014. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  56. ↑ Iván Cañada: Gerardo Flores revela sufrimiento que pasó para regresar al Tri. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.pa, 9 kwietnia 2015. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  57. ↑ La competencia es conmigo mismo: Gerardo Flores. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 7 marca 2014. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  58. ↑ Cruz Azul tiene ocho victorias seguidas. [w:] El Universo [on-line]. eluniverso.com, 3 marca 2014. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  59. ↑ a b Marco Clara: ¿Una Máquina sin lateral derecho?. [w:] Vavel [on-line]. vavel.com, 26 grudnia 2015. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  60. ↑ a b Chávez agradece a Tena por la continuidad. [w:] Récord [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 28 kwietnia 2014. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  61. ↑ Checa la cuarta entrega de la Estrella RÉCORD. [w:] Récord [on-line]. record.com.mx, 21 maja 2014. [dostęp 2021-01-07]. (hiszp.).
  62. ↑ a b c Victor Summers: Rogelio Chavez of Cruz Azul With the Most Wonderful Goal of the Year. [w:] Sportige [on-line]. sportige.com, 25 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (ang.).
  63. ↑ Tony Manfred: Fan Captures Perfect Video Of A Swerving Goal From 50 Yards Away. [w:] Business Insider [on-line]. businessinsider.com, 24 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (ang.).
  64. ↑ a b GIF: Rogelio Chavez Scores Amazing 50-Yard Volleyed Golazo in Mexico. [w:] Bleacher Report [on-line]. businessinsider.com, 24 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (ang.).
  65. ↑ a b Cruz Azul’s Rogelio Chavez scores astounding 50-yard rainbow volley. [w:] Yahoo! [on-line]. yahoo.com, 24 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (ang.).
  66. ↑ Golaço! Mexicano pega de primeira do meio de campo e acerta o ângulo. [w:] O Globo [on-line]. globoesporte.globo.com, 26 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (port.).
  67. ↑ a b Une reprise de volée improbable de plus de 50 mètres !. [w:] Foot Mercato [on-line]. footmercato.net, 24 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (fr.).
  68. ↑ a b Fantastyczna bramka z 50 metrów. [w:] Onet.pl [on-line]. 25 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (pol.).
  69. ↑ a b Chávez acostumbrado a golazos contra Gallos. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 22 lutego 2014. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  70. ↑ Kurt Austin: Recap: Sporting KC secures 1-0 victory over Cruz Azul in CONCACAF Champions League quarterfinal. [w:] Sporting Kansas City [on-line]. sportingkc.com, 12 marca 2014. [dostęp 2021-01-17]. (ang.).
  71. ↑ a b Tienen Fabián y Chávez apoyo celeste para ir al Tri. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 21 marca 2014. [dostęp 2021-01-10]. (hiszp.).
  72. ↑ Cruz Azul es campeón de la Concachampions 2014. [w:] Expansión [on-line]. expansion.mx, 23 kwietnia 2014. [dostęp 2021-01-17]. (hiszp.).
  73. ↑ a b "Espero seguir en Cruz Azul": Chávez. [w:] Vamos Cruz Azul [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 4 czerwca 2014. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  74. ↑ Cruz Azul es eliminado por Alajuelense en Concachampions. [w:] Milenio [on-line]. milenio.com, 21 października 2014. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  75. ↑ a b c Gerardo Torrado, en desacuerdo por abucheos a Chávez. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 17 września 2014. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  76. ↑ Maradona y Messi también erraron penales: Mauro Formica. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 17 września 2014. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  77. ↑ Cruz Azul Anuncia A Convocados Al Mundial De Clubes Con Joao Rojas A La Cabeza. [w:] Futbolizados [on-line]. futbolizados.com, 5 grudnia 2014. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  78. ↑ Auckland City saca los colores a Cruz Azul. [w:] Marca [on-line]. marca.com, 20 grudnia 2014. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  79. ↑ José Ma. Miranda: Renace la cantera cementera. [w:] Vavel [on-line]. vavel.com, 12 lutego 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  80. ↑ ¿Rogelio Chávez deja La Máquina?. [w:] Vamos Cruz Azul [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 2 czerwca 2015. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  81. ↑ A Chávez lo buscan los Tapatíos. [w:] Vamos Cruz Azul [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 16 listopada 2015. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  82. ↑ Gerardo Flores nuevo transferible de Cruz Azul. [w:] La Reta [on-line]. laretacom.wordpress.com, 16 grudnia 2015. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  83. ↑ a b c Mac Reséndiz: Rogelio Chávez se quedó con Cruz Azul, Tomás Boy lo retuvo en el equipo. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.do, 29 grudnia 2015. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  84. ↑ a b Más nombres a la Lista de Transferibles. [w:] Vamos Cruz Azul [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 12 maja 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  85. ↑ “Me sentía muy identificado”: Chávez. [w:] Vamos Cruz Azul [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 28 czerwca 2011. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  86. ↑ a b c d e f g Jair Villanueva: Melgar: Dominó al león. [w:] De Chalaca [on-line]. dechalaca.com, 21 grudnia 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  87. ↑ a b Rogelio Chávez dice adiós a la Máquina; se va a Perú. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 25 lipca 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  88. ↑ a b Rogelio Chavéz firma contrato por una temporada en Perú. [w:] ESPN [on-line]. espn.cl, 25 lipca 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  89. ↑ Reynoso quiere llevar al 'Maza' a Perú. [w:] Vamos Cruz Azul [on-line]. vamoscruzazul.bolavip.com, 3 stycznia 2017. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  90. ↑ Rogelio Chávez fue presentado con el Melgar. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 25 lipca 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  91. ↑ Rogelio Chávez debutó en Perú; jugó por primera vez en más de seis meses. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.mx, 22 sierpnia 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  92. ↑ Pedro Posada: Rogelio Chávez: Construcción de primera. [w:] De Chalaca [on-line]. dechalaca.com, 8 października 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  93. ↑ Sporting Cristal campeón del Torneo Descentralizado 2016. [w:] El Comercio [on-line]. elcomercio.pe, 19 grudnia 2016. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  94. ↑ a b c Iván Cañada: Cruz Azul prescindió de tres laterales naturales. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 5 maja 2017. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  95. ↑ Alejandro Martínez: Rogelio Chávez posible refuerzo de la Franja del Puebla. [w:] Tiempo Extra MX [on-line]. tiempoextramx.com. [dostęp 2021-01-09]. (hiszp.).
  96. ↑ a b c d e Mexicanos buscan en Polonia su último tren europeo. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 9 marca 2018. [dostęp 2021-01-10]. (hiszp.).
  97. ↑ a b c d e Mateusz Miga: "Hello my friend, do you know if there is a club for sale?". Niezły Meksyk w Polsce. [w:] TVP Sport [on-line]. sport.tvp.pl, 3 lutego 2020. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  98. ↑ Rogelio Chávez i Agustín Barán trenują z Arką. [w:] 90minut.pl [on-line]. 5 września 2018. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  99. ↑ Chignahuapan nowym Partnerem Arki!. [w:] Arka Gdynia [on-line]. sport.tvp.pl, 23 listopada 2018. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  100. ↑ Agustín Barán i Rogelio Chávez piłkarzami Arki. [w:] 90minut.pl [on-line]. 28 listopada 2018. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  101. ↑ a b c Daniel Kowalski: Rogelio Chávez i Agustin Barán Arce Gdynia, czyli pierwsze owoce polsko-meksykańskiej współpracy. [w:] Gazeta Wyborcza [on-line]. trojmiasto.wyborcza.pl, 28 listopada 2018. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  102. ↑ Rogelio Chavez i Agustin Baran w Arce Gdynia to tylko ruch marketingowy? "To fajni ludzie". [w:] Dziennik Bałtycki [on-line]. dziennikbaltycki.pl, 3 grudnia 2018. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  103. ↑ Kadra Arki na zgrupowanie w Turcji. [w:] 90minut.pl [on-line]. 18 stycznia 2019. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  104. ↑ a b c Szymon Szadurski: Arka Gdynia - FK Ołeksandrija. Żółto-niebieskich czeka kolejny test w Turcji. [w:] Gdynia Nasze Miasto [on-line]. gdynia.naszemiasto.pl, 28 stycznia 2019. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  105. ↑ a b Odchodzą z Arki. [w:] Arka Gdynia [on-line]. arka.gdynia.pl, 3 czerwca 2019. [dostęp 2021-01-10]. (pol.).
  106. ↑ Herrera piensa en celeste... llamará a Fabián y Chávez ante Estados Unidos. [w:] ESPN Deportes [on-line]. espndeportes.espn.com, 18 marca 2014. [dostęp 2021-01-10]. (hiszp.).
  107. ↑ Marco Fabián y Rogelio Chávez, al Tricolor. [w:] Excélsior [on-line]. excelsior.com.mx, 19 marca 2014. [dostęp 2021-01-10]. (hiszp.).
  108. ↑ a b Rogelio Chávez está entusiasmado por la opinión de Miguel Herrera. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.pa, 28 lutego 2014. [dostęp 2021-01-10]. (hiszp.).
  109. ↑ Miguel Herrera llamará a Marco Fabián y Rogelio Chávez para amistoso con EEUU. [w:] TUDN [on-line]. tudn.com, 18 marca 2014. [dostęp 2021-01-10]. (hiszp.).
  110. ↑ a b c México rescata un empate y sólo coquetea con la victoria. [w:] ESPN [on-line]. espn.com.do, 3 kwietnia 2014. [dostęp 2021-01-10]. (hiszp.).
  111. ↑ Tom Marshall: El Tri Hot List: Chance to impress is over for most. [w:] ESPN [on-line]. espn.co.uk, 29 kwietnia 2014. [dostęp 2021-01-11]. (ang.).
  112. ↑ Ryan Rosenblatt: Mexico announces 23-man World Cup team. [w:] SB Nation [on-line]. sbnation.com, 9 maja 2014. [dostęp 2021-01-10]. (ang.).
  113. ↑ Rogelio Alfredo Chávez Martínez. [w:] Liga MX [on-line]. ligamx.net. [dostęp 2020-12-14]. (hiszp.).
  114. ↑ R. Chávez, [w:] baza Soccerway (zawodnicy) [dostęp 2021-01-14].
  115. ↑ Chávez, Rogelio. [w:] National Football Teams [on-line]. nationalfootballteams.com. [dostęp 2021-12-14]. (ang.).
  116. ↑ A Teo se le extrañará en Cruz Azul: Rogelio Chávez. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 22 lipca 2013. [dostęp 2021-01-11]. (hiszp.).
  117. ↑ 'Chava' Reyes, el 'cerebro' de táctica fija cementera. [w:] Mediotiempo [on-line]. mediotiempo.com, 2 marca 2014. [dostęp 2021-01-11]. (hiszp.).
  118. ↑ Rogelio Alfredo Chávez Martinez (Mexicano) - Volante FBC MELGAR. [w:] El Equipo de Primera [on-line]. YouTube, 30 sierpnia 2016. [dostęp 2021-01-11]. (hiszp.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Rogelio_Chávez&oldid=74265169”