Przejdź do zawartości

Robert Leszczyński

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Robert Leszczyński
Leszcz
Ilustracja
Robert Leszczyński w Warszawie (2005)
Data i miejsce urodzenia

10 lutego 1967
Olecko[1]

Data i miejsce śmierci

1 kwietnia 2015
Warszawa

Przyczyna śmierci

zespół metaboliczny wykształcony na skutek cukrzycy[2][3]

Miejsce spoczynku

Cmentarz Wojskowy na Powązkach

Zawód, zajęcie

dziennikarz, muzyk, DJ

Multimedia w Wikimedia Commons
Cytaty w Wikicytatach

Robert Leszczyński (ur. 10 lutego 1967 w Olecku[1], zm. 1 kwietnia 2015[4] w Warszawie) – polski dziennikarz, krytyk muzyczny, prezenter telewizyjny, gitarzysta, DJ, kierownik działu Kultura i Styl tygodnika „Wprost”[5].

Życiorys

[edytuj | edytuj kod]

Przez osiem lat pracował w „Gazecie Wyborczej” jako dziennikarz i krytyk muzyczny[6]. W czasie, gdy był krytykiem muzycznym, został negatywnym bohaterem utworu Kasi Nosowskiej „Zoil”[7]; w podobnym kontekście został wymieniony w utworach Pidżamy Porno „Twoja generacja” oraz „Złodziej zapalniczek”[8].

W połowie lat 90. założył wraz z Wojciechem Pilichowskim zespół Karate Musiq, z którym nagrał dwie płyty Kultura albo Masowa (1995) i Cosmoodlot (2003)[9].

W latach 2002–2005 był jurorem w czterech edycjach polskiej wersji programu Idol emitowanego w telewizji Polsat. Ponadto w latach 2003–2004 prowadził autorski program Mop Man dla Polsatu[10]. Był rzecznikiem prasowym podczas Przystanku Woodstock. W 2006 został redaktorem naczelnym miesięcznika „Laif”. Od maja 2007 do lutego 2010 kierował działem Kultura i Styl tygodnika „Wprost”.

W maju 2009 wystąpił w kampanii reklamowej pod hasłem „A jakie jest Twoje drugie oblicze?” promującej tygodnik „Wprost Light”[11]. Wspierał kampanię „Muzyka Przeciwko Rasizmowi” Stowarzyszenia „Nigdy Więcej”. W 2016 premierę miał utwór „(Bój się bo on jest) Inny”, który napisał na płytę Jedna Rasa Ludzka Rasa wydaną w ramach tej inicjatywy[12].

Kariera polityczna

[edytuj | edytuj kod]

Aktywnie popierał Unię Wolności. W 2005 był wśród założycieli Partii Demokratycznej i działał w tym ugrupowaniu. W 2006 bezskutecznie ubiegał się o mandat radnego Warszawy z listy Zielonych 2004. W 2011 jako członek Ruchu Palikota bez powodzenia kandydował z listy tej partii do Sejmu. Po przekształceniu tego ugrupowania w Twój Ruch został członkiem nowej partii. W 2014 bezskutecznie kandydował do Parlamentu Europejskiego[8].

Śmierć i pogrzeb

[edytuj | edytuj kod]
Grób Roberta Leszczyńskiego na Wojskowych Powązkach w Warszawie

Ciało Roberta Leszczyńskiego znaleziono 1 kwietnia 2015 w jego warszawskim mieszkaniu. Początkowo jako prawdopodobną przyczynę zgonu podawano nierozpoznaną cukrzycę[4]. Kilka dni później Prokuratura Okręgowa w Warszawie wszczęła śledztwo w sprawie wyjaśnienia śmierci dziennikarza[13]. 8 kwietnia przeprowadzono sekcję zwłok Leszczyńskiego, której wstępne wyniki jako przyczynę zgonu wskazały niewydolność wielonarządową[14]. 7 września 2015 ujawniono ostateczne wyniki sekcji zwłok wskazujące na zaburzenia metaboliczne w przebiegu cukrzycy[3][2]. Sekcja nie wykazała w jego ciele obecności alkoholu etylowego ani śladów jakichkolwiek narkotyków. Najprawdopodobniej Leszczyński nie wiedział, że jest chory na cukrzycę i nigdy jej nie leczył (nie przyjmował insuliny)[15].

10 kwietnia został pochowany na Wojskowych Powązkach w Warszawie[16] (kwatera HII-9-18)[17].

Życie prywatne

[edytuj | edytuj kod]

Ze związku z aktorką i piosenkarką Alicją Borkowską miał córkę Vesnę (ur. 2003)[18][19][20]. Ze związku z Mają Korpałą, primo voto Kotarska, uczestniczką czwartej edycji reality-show Bar, miał córkę Keirę (ur. 2006)[21]. Miał także trzecią córkę – Paulinę[22].

Deklarował się jako ateista[23].

Wybrana filmografia

[edytuj | edytuj kod]
Rok Tytuł Rola Reżyser
2001 Blokersi w roli samego siebie Sylwester Latkowski
2003 Nakręceni, czyli szołbiznes po polsku
2010 Jarocin – Historia rockiem pisana, czyli 30 lat Festiwalu Dorota Tuńska
2012 Drogi[24][25] Małgorzata Ruszkiewicz
2013 Wybraniec psychiatra Michał Węgrzyn

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. ↑ a b Robert Leszczyński w bazie Filmweb
  2. ↑ a b Robert Leszczyński zmarł na skutek zespołu metabolicznego. medonet.pl. [dostęp 2015-09-09]. (pol.).
  3. ↑ a b Piotr Halicki (2015-09-07): Ujawniono przyczynę śmierci Roberta Leszczyńskiego. Onet.pl. [dostęp 2015-09-07]. (pol.).
  4. ↑ a b Robert Leszczyński nie żyje. Wirtualna Polska. [dostęp 2015-04-01]. (pol.).
  5. ↑ Paweł Piotrowicz (2020-04-01): Robert Leszczyński: ktoś więcej niż juror. Onet.pl. [dostęp 2020-04-02].
  6. ↑ Krzysztof Szczepaniak: Robert Leszczyński: Jestem jaki jestem. Onet.pl, 2003-10-15. [dostęp 2023-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-01)].
  7. ↑ Katarzyna Nosowska śpiewała, że jest „miernotą”. Śmierć jurora wstrząsnęła branżą. kultura.onet.pl, 2024-03-26. [dostęp 2024-06-25].
  8. ↑ a b Nosowska zemściła się na nim w piosence. Ale Leszczyński podpadł nie tylko jej. Onet.pl. [dostęp 2023-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-01)].
  9. ↑ Robert Leszczyński w bazie Discogs.com (ang.)
  10. ↑ Autorski program Roberta Leszczyńskiego w Polsacie. www.wirtualnemedia.pl. [dostęp 2020-12-17]. (pol.).
  11. ↑ Robert Leszczyński, Krzysztof Skiba i Tomasz Jacyków w reklamie „Wprost Light”. Wirtualne Media. [dostęp 2012-07-04].
  12. ↑ Muzyka Przeciwko Rasizmowi. nigdywiecej.org. [dostęp 2015-04-02]. (pol.).
  13. ↑ Prokuratura bada zgon Leszczyńskiego. Śledztwo w sprawie nieumyślnego spowodowania śmierci. dziennik.pl. [dostęp 2015-04-04]. (pol.).
  14. ↑ „Niewydolność wielonarządowa”. Ostateczne wyniki sekcji zwłok Roberta Leszczyńskiego za kilka tygodni. tvp.info. [dostęp 2015-04-08]. (pol.).
  15. ↑ Paweł Walewski. Cukrzyca nie boli, ale zabija. „Polityka”. Nr 41(3030), s. 80-81, 7.10-13.10.2015. Warszawa: Polityka. ISSN 0032-3500. 
  16. ↑ Robert Leszczyński pochowany na Powązkach. tvp.info. [dostęp 2015-04-10]. (pol.).
  17. ↑ Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
  18. ↑ PG, ARŻ (2015-04-01): Robert Leszczyński osierocił 11-letnią córkę. Fakt.pl. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-04-03)]. (pol.).
  19. ↑ Damian Duda (2018-07-11): Robert nie był alkoholikiem. Wystarczyło mu powąchać wódkę i już był nawalony. „Viva!”. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-04)]. (pol.).
  20. ↑ Robert Leszczyński pochwalił się rodziną. No co Ty!?. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-04-21)]. (pol.).
  21. ↑ Była dziewczyna Roberta Leszczyńskiego wspomina go w 5 rocznicę śmierci. Przy okazji pokazała jego drugą córkę. MSN. [dostęp 2020-04-04]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-04-04)]. (pol.).
  22. ↑ Mało kto wiedział, że Leszczyński miał z nią dziecko. Była gwiazdą programu „Bar”. Plejada.pl. [dostęp 2023-04-01]. [zarchiwizowane z tego adresu (2023-04-01)].
  23. ↑ Kolejne akcje Ruchu Poparcia Palikota [online], money.pl, 28 lutego 2011 [dostęp 2021-10-03] (pol.).
  24. ↑ Drogi (2012). filmweb.pl. [dostęp 2012-07-04].
  25. ↑ Drogi Indios Bravos – zobacz film. rmfon.pl. [dostęp 2012-07-04]. (pol.).

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Robert_Leszczyński&oldid=74880355”