Riich
 logo Riich | |
| Państwo | |
|---|---|
| Siedziba | |
| Data założenia |
2009 |
| Data likwidacji |
2013 |
| Prezes |
Yin Tongyue |
| Udziałowcy |
Chery Automobile (100%) |
| Strona internetowa | |
Riich (chiń. upr. 瑞麒) – chiński producent samochodów osobowych, z siedzibą w Wuhu, działający w latach 2009–2013. Należał do chińskiego koncernu Chery Automobile.
Historia
[edytuj | edytuj kod]Początki i rozbudowa
[edytuj | edytuj kod]Wiosną 2009 roku Chery Automobile wdrożył strategię wielomarkową, poszerzając swoje portfolio o nowe filie mające poprawić wizerunek chińskiego koncernu dotąd charakteryzującego się budżetowym charakterem[1]. Razem z Rely na rynek trafio także Riich, które stanowiło droższą i bardziej luksusową alternatywę dla regularnych produktów Chery[2]. W pierwszej kolejności gamę zbudowała rodzina trzech, spokrewnionych ze sobą miejskich modeli, którą zainaugurował hatchback Riich M1. Ponadto, zadebiutował jeszcze sedan M5 oraz crossover, X1[2]. Na bazie M1 powstał też jeden z pierwszych samochodów elektrycznych w historii koncernu Chery, model Riich M1 EV[3].
Pod koniec 2009 roku gamę modelową Riich poszerzył czwarty model, średniej wielkości sedan G5[4], który jako pierwszy chiński samochód przeszedł także testy na niemieckim torze Nürburgring[5]. Dopiero półtora roku później, w sierpniu 2011 roku, Riich przeszedł do dalszej rozbudowy swojej oferty. W pierwszej kolejności na rynek trafił flagowy, wyższej klasy sedan Riich G6[6], który podobnie jak mniejszy G5 pierwotnie opracowywany był jako konstrukcja macierzystej marki Chery z projektem stylistycznym autorstwa włoskiego studia Bertone[7][8]. Szóstym i zarazem ostatnim przeznaczonym do sprzedaży modelem w historii marki Riich został kompaktowy sedan G3 będący luksusową wariacją na temat tańszego produktu macierzystej marki, Chery E5[9].
Niepowodzenie i zarzucenie marki
[edytuj | edytuj kod]Poza konstrukcjami, które trafiły do sprzedaży w ramach marki Riich między 2009 a 2011 rokiem, koncern Chery planował także kolejne modele[2]. Wśród nich znalazły się m.in. kompaktowe coupe Z5, które nigdy nie wykroczyło poza fazę rozwojową, podobnie jak średniej wielkości SUV X6[10] oraz subkompaktowy hatchback G2[11]. Gama nadwoziowa flagowego G6 miała zostać powiększona o wariant coupé, a rodzinę opartą na miejskim M1 planowano rozbudować o kolejne wariacje[2].
Rozbudowane plany rozwoju pokrzyżowała niska popularność samochodów Riich, co w 2012 roku skłoniło zarząd koncernu Chery do zarzucenia planów dalszego rozwoju filii[2] razem z wprowadzonym przed 3 laty równolegle Rely. W kwietniu 2013 marka Riich została oficjalnie wycofana z rynku[2], a wraz z tym zakończono produkcję wszystkich jej modeli. Zarzucenie marki zbiegło się z wkroczeniem w zaawansowany etap prac konstrukcyjnych nad jej niedoszłym modelem, crossoverem Riich X3[12]. Jako jedyny został on doprowadzony do produkcyjnej formy, debiutując w listopadzie 2023 już pod macierzystą marką jako Chery Tiggo 5[13].
Modele samochodów
[edytuj | edytuj kod]Historyczne
[edytuj | edytuj kod]- M1 EV (2009–2013)
- G5 (2009–2013)
- M1 (2009–2013)
- M5 (2009-2013)
- X1 (2009-2013)
- G6 (2011–2013)
- G3 (2011–2013)
Studyjne
[edytuj | edytuj kod]- Riich Z5 (2010)
- Riich G2 (2011)
- Riich X1 EV (2011)
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Chery gets literal, launches two new sub-brands. [dostęp 2024-11-03]. (ang.).
- ↑ a b c d e f The Big Read – Chery (3/4) – Brand madness. [dostęp 2024-11-03]. (ang.).
- ↑ Chery Riich M1 EV. [dostęp 2024-11-03]. (pol.).
- ↑ Chery takes the Riich G5 to the Nürburgring. [dostęp 2024-11-02]. (ang.).
- ↑ Китайский Riich G5 красуется на трассе Нюрбургринг. [dostęp 2024-11-02]. (ros.).
- ↑ Chery Riich G6 listed & priced in China. [dostęp 2024-11-02]. (ang.).
- ↑ Riich G5. [dostęp 2024-11-02]. (ang.).
- ↑ Riich G6. [dostęp 2024-11-02]. (ang.).
- ↑ First Official Pics: Chery Riich G3. [dostęp 2024-11-02]. (ang.).
- ↑ 奇瑞三款SUV申报图曝光 威麟X5即将改款!. [dostęp 2024-11-02]. (chiń.).
- ↑ Riich G2. [dostęp 2024-11-02]. (ang.).
- ↑ Spy Shots: Chery-Riich X3. [dostęp 2024-11-03]. (ang.).
- ↑ Chery Launches Tiggo5 in China. [dostęp 2024-11-03]. (ang.).