Przejdź do zawartości

Regencja

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Regencja – zastępcze wykonywanie władzy monarszej przez upoważnioną do tego osobę w czasie, kiedy panujący sam władzy swojej sprawować nie może[1].

Najczęstszym powodem do ustanowienia regencji w monarchii dziedzicznej jest małoletność, w chwili śmierci panującego, powołanego na tron następcy (regencja zwykła)[1]. Poza tym regencja ma miejsce w razie długotrwałej lub nieuleczalnej choroby panującego, a także w razie jego dłuższego przebywania poza granicami własnego państwa. W ostatnim wypadku zakres uprawnień i władzy regenta (tj. sprawującego regencję) bywa zazwyczaj określany przez samego panującego[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]